Aşikar (Ağır eski Tr)

Sîm-tenli dilberim, lütfuna mestem nigâr,

Gül-rûyundur her demde rûhuma bahâr.

Nigâhınla dil-hûn oldum, feryâdım bî-karâr,

Gözlerinde hâl-i aşkım nümâyândır, âşîkâr...

Gamzelerin fitne-i devrân, bir tebessüm kâfî,

Ki mecnûn eder aklı, perîşân ey şehbâz-ı sâfî.

Nefesin reyhân gibi, sözlerin zümrüd-i hâfî,

Seninle âlem cennet, sensiz her dem seyr-i tâfî...

Ey zülf-i siyâhın gölgesinde ser-sebendim,

Tenin lüm'a-i kamer, yâdınla ben hep teslîmim.

Ey yâr-ı şebistânım, aşkına her dem temennîm,

İsmine her secdede duâdır, gönlümdeki tekrîmim...

Hicrânınla her gece, mâtem-i sînem artar,

Lâkin vuslat hayâlinle gönlüm yine râhat bulur.

Zikrindir dilimdeki her şevk, her satır, her satr,

Ey ma’nâ-i vefâ, sen ki bana ezelden yâr-ı pür-nûrsun...

Sen ki bendeki esrârın ta kendisisin Esmâ,

Sırr-ı aşkıma muâmmâ değil, şerh-i bâlâsın sen.

Adın geçmese dahi, her beytin hemnâsın sen,

Zîrâ bu dilde her nağme, her âhda âşîkâr sensin.