Sukût-u Hayât

Not: (Ağır Eski kelimeli şiirdir)

Meczûb bir âh ile başlar seher,
Tefekkür hâlesi çöker göklere.
Bir zamanlar cûşu hurûşta yüzen
Hâyâl-i hayat şimdi bir hülyâda ser.

Nâkâm ümitler, serâb-ı vefâ,
Sîneme çökerken nefir-i cefâ...
Âlem-i gamda dolanır hâl-i dil,
Sükût eyler artık nağme-i safâ.

Âheste bir zılyâl düşer rûha,
Nefesim burcu burcu firâk kokar.
Gözlerim bir zamân vuslat beklerken
Şimdi harâb gönlümde hicrân akar.

Müteessir kalbimle bî-zârım hâlâ,
Zemîn-i hayâlde iz bıraktın ya...
Ser-mest sevdâlar sustu nihâyet,
Sükût-u hayâttır bu, ne destûr, ne şifâ...