•••• Bölüm 39 🍷🚬

Dünya tersine dönse o beni bırakmaz dediğim kadın, kurduğum dünyayı başıma yıkıp itti kendinden. Beklerdim, yüzük parmağı başkasına ait olmasaydı. Nefret etmek istedikçe sol göğsümün altında buluyorum onu, ama mecburum gözlerinin içine baka baka unutmaya. Diğer yarım diye severdim, aklımı kurcalamıyor değil, o adam da seslenmiş midir ona öyle? Çok severdi kokumu, insan kokuyu unutmaz derler, onda da unutulmayacak bir şey bulmuş mudur? Canım yanıyor kadın. Canım çok yanıyor. Yolumu bilmiyorum, ölemiyorum, gülmüyorum. Unutamıyorum bana dokunurken titreyen ellerini. Ama sesin, hatırlayamıyorum. Bu yüzden nefret ediyorum kendimden sesini unutuyorum lan her gün akşam saatlerce seni dinleyen kulaklarım, seni hatırlayamıyor. Yüzün, ellerimle her ayrıntısını ezberlemiştim en ufak hatlarını dâhil. Ama çizemiyorum. İhanetin en büyüğü kendime şimdi. Her dönüşte gitmeyecekmişsin gibi yaşayamadım seni, hep o korkuyla sevdim. Şimdi yoksun, yokuz. Ama Sezen Aksu'nun o sözü umutlandırıyor her defasında, Dünya'nın o son günü sen, beni arayacaksın. 🍷

Sanırım kaybeden yine ben oldum. Her şey bitti dediğim anda bile yine bir umutla bitiremediğim şeylerim var benim. Hiç gelmeyişine içmek istiyorum, varken de hiç yokmuş gibi oluşuna. Aslında bir şeylerin farkına vardığımdan beri birçok şeye içmek istiyorum. Siz hiç gelmeyecek birini beklediniz mi? Ya da olmayacak bir umuda sıkı sıkı sarıldınız mı? Derdimi çok anlatmak istedim insanlara dostlarıma ama dinlemediler boşver dediler ve zamanla boşvermeyi öğrettiler bana. Mecbur değilim artık kimseye. Ben Atilla İlhan değilim belki de sen bana mecbursun bilemeyiz. Ben seni artık affetmiyorum. Hem yaptıkların için, hem de onca kırılışa rağmen yapamadıkların için. Ben seni artık sevmiyorum da. Çünkü sıradanlaşmışsın. Herkes olmuşsun. Herkesleşmişsin. Güzelliğin kalmamış, değişmişsin. Ben seni artık özlemiyorum. Özlenilecek bir yanında kalmamış. Herkesle gülmüşsün. Sesini herkes duymuş. Ben sana artık gelemem, seninde bana gelmeni istemem artık. Çünkü meşgul etme. Hiçlikten daha derin bir yerdeyim. Hiç olmadığım kadar yoruldum. Kendimi iyi hissetmiyorum artık evi yıkılmış insanlar gibiyim. Görünüyorum ama herkes gözlerini kapatmış, anlatıyorum ama herkes ağzını fermuarlamış, bağırıyorum ama herkes kulaklarını tıkamış. Dört bir yanım güzelliklerle çevrili ama içimdeki küçük çocuk çığlık çığlığa ağlıyor. Size yemin ederim çöküşüm yakındır... 🍻🍷

YN: Sevdan yere batsın / Ali Baran 🎵