Bölüm 9 ( Mektup ² )

********************************

12 Ocak Perşembe

Saat 03:27

Uyuyamıyorum. Uyumam gerek ama uyuyamıyorum. Gözümde bir gram uykunun usu bile yok. Hayalin aklıma alevden bir mürekkeple işlenmiş gibi. Gözlerimi ne vakit kapatsam senin gözlerine açıyorum bakışlarımı. Her an biraz daha soluklaşan yeşil gözlerinin hayaline… İçimde kanamalar, depremler, yangınlar ve daha nicesi mevcut. Ezilip durduğum bir keşmekeş. Parçalanıp dağıldığım bir kasırga. Kaburgamda ayrılığın hançeri. Ne yana dönsem batıyor daha derine. En ufak bir hareket bile, diyelim ki rüzgarda kirpiklerim kımıldadı, yokluğunun bütün afetleri darmaduman ediyor beni.

Nefes alıyorum. Sen yoksun.

Bakışlarım duvarda dolanıyor. Sen yoksun.

Kitap okuyorum. Sen yoksun.

Yemek yiyorum. Sen yoksun ve her şeyin tadı saman gibi.

Çizgi film izliyorum. Sen yoksun.

Uyumak istiyorum. Sen yoksun.

Uyuyamıyorum. Sen yoksun.

Kısacası sen yoksun.

Zamanın nasıl akıp gidebildiğine şaşıyorum. Ben hâlâ seni bıraktığım yerde çakılı kalmışken nasıl devam edebiliyor bunca insan? Bu acıya nasıl kayıtsız kalabiliyorlar, şaşıyorum. Nasıl sağır olabiliyorlar nasıl! Nasıl senin yokluğunu umursamayıp hayatlarına devam edebiliyorlar. Nasıl görmezden geliyorlar.

Senin yokluğun göz ardı edilecek bir şey değil ki. Bu ne umursamazlık! Bu ne vurdumduymazlık! Bu ne kendini bilmezlik. Onlara o kadar çok kızıyorum ki sevgilim. Senin yokluğuna olmayışına nasıl hemen alışıyorlar. Anlayamıyorum anlamlandıramıyorum. Anlamak istemiyorum.

Şimdi burada olsan bunun çok bencilce bir yaklaşım olduğunu söylerdin bana biliyorum. Ben de sana bencil bir adam olduğumu hatırlatırdım. Herkes bencildir ama sen değil. Sen bencilliği bilmezsin. Sen gücenikliği, kimsesizliği, sükûnetin uğultusunu ve sessizliğin gürültüsünü bilirsin. Sen, bencilliği bilmezsin. Bilemezsin.

Seni öyle çok özlüyorum ki bu duygular beni bitirecekmiş gibi geliyor. Kendime bunu yaptığım için dünya başıma yıkılacakmış gibi…

Şimdi burada olsan bana her şeyin güzel olacağını söylerdin.

Şimdi burada olup bana her şeyin güzel olacağını söylemene ihtiyacım var.

Şimdi burada olmana ihtiyacım var sevdiğim. Bir şey söylemesen de olur. Çünkü sen burada olsan zaten her şey güzel olur.

Burada olup gözlerimin içine gülerek bakman bile yeter de artardı benim için.

Ama yoksun.

Olamayacaksın biliyorum.

Biliyorum da işte kabullenemiyorum ne yaparsın.

Sana kavuşacağım güne kadar özlemle tüm hücrelerime anacağım seni.

Bir an olsun bile aklımdan çıkmayacaksın sevdiğim.

Son nefesimde bile seni anacağım..