•Bölüm 23 🖤🖤

Gecenin bir yarısı gelen cesaretle telefona sarılmıştım ve “ esrarengiz adam ” ı ara demiştim. Aranıyor yazısının birkaç dakika sonrasında telefonu kulağıma götürürken bakışlarım o daireden bir an olsun ayrılmıyordu. Telefon çalıyor çalıyor çalıyor… ama açılmıyordu, o soğuk ses tonun duyulmuyordu telefonun ucundan. Yavaşça kulağımdan elimi indirmişken parmaklarımın arasından telefon kayıp yerle buluşmuştu ama bunu önemsememiştim hiç. Bir tak sesi duyulmuştu sadece. Paramparça olmuş kalbimin sesinin dışında.

Karşılaşmamızın üzerinden iki gün geçmişti. Görememiştim yüzünü. Ne balkonuna çıkmıştı ne de dışarı çıkarken yakalamıştım. Gün aymıştı ama benim günüm aymamıştı. Belki karşılaşırız diye dışarı çıkar olmuştum. Birkaç gün sonra dairesine tekrardan gidip de kapısını çaldığımda açılmamıştı. Üzgün bir hâlde oradan ayrılıp da merdivenlere yönelmiştim. Bir zamanlar ikişer ikişer atlayarak çıktığım merdivenlerden nerede ise sürünerek inecektim. Merdivenin tam orta noktasında yalpalayarak yanımdan geçip gitmiştin. Omuzuma dokunuşunla beni kendime getirmiştin. Üzerinde siyah kapşon her zaman ki gibi yüzün görünmeyecek şekilde kafan kapalıydı. Biliyordum o sendin. Peşine takılmıştım bana bağırıp kızmanı göze alarak. Tam daire kapısının kapanmasına yakın elimle durdurmuştum kapanmasını. Sense o kadar kendinde değildin ki fark edememiştin bu hareketimi. İçeriye adım attığımda odanın kapısından giriyordun. Bir iki adım atmışken durmuştum. Ne yapıyordum, neden gitmeyip buradayım? Hızlıca yüzümü kapıya doğru dönmüştüm ama gidememiştim. Gözlerimi açıp kapadıktan sonra soluk alıp vermiştim. Görmeden gidersem aklım kalırdı. Tekrardan fikir değiştirip de arkamı döndüğümde sert bir kayaya çarpmıştı bedenim. Dilinden dökülmese de gözleri çok net konuşuyordu. Kaçıp gitmek için harekette bulunmuştum ki kapıya elini dayamasıyla açtığım kapı geri kapanmıştı ve bende kapana sıkışmıştım. O elini kapıdan çekmemişti bende yüzümü dönmemiştim ona. Dönememiştim.

–“ Nereye kaçıyorsun küçük hanım? ”

–“ Bırak.. beni gideyim. ” demiştim titrek sesimle. “ Dalga mı geçiyorsun benimle ” diye kulaklarımı sağır edecek şekilde bağırarak sertçe elini kapıya vurmuştu. Bu hareketi yerimden sıçramama neden olmuştu. Kulağıma doğru eğilip de “ ne yapayım ben şimdi sana? ” diye fısıldamıştı. Geriye doğru çekilirken konuşmaya devam ediyordu alay edercesine bir ses tonunda “ noldu dilini mi yutttun? ”

–“ Benim kötü bir amacım yoktu ben sadece.. ” güçlükle konuşmaya çalışıyorken lafımı kesip de “ hah! Kötü bir amacı yokmuş. Kızım ben sana git dedikçe burnunun dikine dikine gidiyorsun. ” bağırmamıştı ama çokta yumuşak ses tonunda konuşmuyordu.

–“ Seni merak ettiğim için geldim iyi görünmüyordun ”

–“ Etme! Kendi iyiliğin için benden uzak dur. ”

–“ Yapamam ”

–“ Yapamaz mısın? Kızım sen canına mı susadın anlamıyor musun seni öldürürüm diyorum? ”

Sözleri öyle demesine rağmen gözleri başka şeyler söylemeye çalışıyordu sanki. Ya da ben öyle anlamak istiyordum. Böyle de öldürüyorsun, hatta öldürmekten de beter ediyorsun diye söyleyemedim.

O dakika da göz pınarlarım boşalıvermişti ve kendimi tutmayı bırakıp da ağlıyordum. Bir anda kolumdan tutup da çevirmesiyle saklamamıştım akan yaşlarımı. Yüzüm yerde gözyaşları içinde “ yapamam çünkü seni.. ” diye demiştim ki “ Sus! Sus sus sus! ” diyerek sert bir şekilde kesmişti lafımı yine. Olduğu yerde gidip gelmeye başlamıştı ve “ ağlama! ” demişti. Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip kafamı kaldırıp baktığımda ellerini saçlarının arasına geçirmiş sağa sola sallanıyordu arkası bana dönük.

–“ İyi misin? ” diyerek yaklaşmaya çalışıyordum ki “ git! ” demişti soğuk bir şekilde. Elimi uzatıp da tam omzuna dokunacakken bir hızla odasına doğru gidip de sertçe kapıyı ardından kapatmıştı. Havada asılı kalan elimi yavaşça aşağı indirip de bakakalmıştım arkasından. Gözü yaşlı bir şekilde çıkıp gitmiştim kapıdan. “ Git! ” demişti bende onu dinlemiştim bu sefer. Gittiğimi anlaması içinde ardımdan kapıyı sertçe kapatmıştım duyması için.

Ve sen adam..

Ağzın başka şey söylüyor gözlerin başka nasıl gideyim ben senden söyler misin Allah aşkına?