²'⁰¹ : Esir
Karanlık odada ellerim ve ayaklarım zincirli bir şekilde soğuk zeminde oturuyordum
Bir buçuk yıl olmuştu esir olduğuma bedenimin her yerinde izler vardı.
Kapı gürültülü bir şekilde açıldı
İçeriye yine o girdi yüzünde maske vardı. Bana doğru geliyordu yanıma gelince eğildi
-" Ukala hanım nasılsın?" Diye sordu alayla ona sinirle baktım
" Maskeni çıkarsana korkar tavuk " dedim aynı alayla
-" Cık olmaz oyunun kurallarına aykırı "
" korkuyorum demede " dedim alayla gülerken
-"Hala ukalasın seni adam edeceğim "
-" O zaman ölürsün " dedi normal bir şekilde
" Beni hala canlı tutmanın bir sebebi var değil mi? Yoksa benim gibi bir tehlikeyi hayatta tutmazdın "
-" Doğru hala sağ olmanın bir sebebi var "
" Benden ne istiyorsun?" Diye sordum umursamaz bir şekilde
-" Senden alacağım bir şey yok yakında elimde olacak zaten "
" Tahmin edeyim Yeni üretilen afrax1'i arıyorsun dimi?" Dedim gülerek
-" Sen nasıl?" Diye sordu şaşkınca
" Salak sence onu kim üretti ? Onu asla bulamazsın "
-" Yalan söyleme! Kıvanç gel şu sürtüğe işkence et Afrax1'in yerini söyleyinceye kadar işkence et sakın ölmesin "
Kıvanç " Abi zaten hali ölecek gibi "
Kıvanç " Peki abi " dedi adam hoşnutsuzlukla sonra kırbaç alıp geldi
Bana vurmaya başladı kabuk bağlayan yaralarım açılırken kanamaya başladı
Kan kokusu burnuma gelirken gözlerimi kapattım
İz bir buçuk yıldır ölü olarak bilinirken aslında esirdi hayatında sürekli işkence çeken iz yine işkenceler çekiyordu2
Arda ise sürekli lili ile işlerin başında oluyordu
Çocukla tek halasını özlemişti zaman zaman halalarının mezarına gitmek içim babalarını sıkıyorlardı
Herkes bir şekilde yaşamaya devam ederken kalplerinde Iz'i asla unutmadılar
İz yıllar önce tecavüzler yüzünden hamile kalmıştı ama o bebeği birileri fark etseydi yaşamasına müsaade edilmeyeceğini bildiği için bebek için bir fanus tasarlamıştı
Bebeği fanusta büyütürken onunda kendisi gibi acı çekmesini istemediği için bebeğin bedenine tasarladığı x1'i koymuştu
X1 bir sıvı idi ama canlıydı bebekle bütün olunca bebeğin daha hızlı büyümesine sebep olmuştu
İz onu en son kontrol ettiğinde Fanustaki bebek kendisiyle yaşıt olmuştu bile
Daha fazla gelişmeyeceğini biliyordu ama hala tam birleşme olmamıştı bu yüzden bir yıldan fazla zamana ihtiyaçları vardı
Zaten fanusun dışında sürekli onunla konuşmuştu İz
İz onu sadece kendisi gibi olmamısı için x1'i onunla bütün etmişti
Fanusta büyüyen kıza Afra ismini vermişti ve ona Afrax1 olarak kayıtlarına geçirdi
Herkes onu sadece Afrax1 olarak biliyordu ama kimse onun canlı bir insan olduğunu bilmiyordu
Afra bir buçuk yıldır hiç yanına gelmeyen İz'i merak ediyordu fanus her türlü duruma karşı zamanı geldiğinde açılacaktı
Afra fanusun içinden çıkmasına dakikalar bile kalmamıştı
Afra " 3 2 1 " dedi sonra her şey plandığı gibi fanus açıldı
Fanustan dışarıya ilk adımını attığında gözlerini kapattı nefes almak ve ayakta olmanın heyecanını yaşarken İz aklına gelince hızla kapıya doğru yürüdü ama kapı dışarıdan kitliydi
Onun için sorun yoktu çünkü Afra siyah bir sıvıya dönüşerek kapının altından çıkmıştı
Bedeni siyah sıvı olan X1 ile bir bütün olmuştu bunlar onun için çocuk oyuncağı gibiydi
Kapının diğer tarafında geri eski haline dönerken karanlık koridora baktı
Hızla buradan çıkıp İz'i bulması gerektiğini biliyordu
İz ona bir çok şeyi öğretmişti bir çok yerin haritasını gösterdiği için kaybolmak gibi bir şey mümkün dahi değildi
İşten eve geldiğimde yorgundum lili bir çok şeyi yapmasına rağmen hala çok iş bana kalıyordu
Iz'in bunca işi nasıl yaptığını merak ediyordum onu özlemiştim
Suzan " kendini yorma böyle oğlum "
" Iz'in mirasına sahip çıkıyorum anne yorulmuyorum "
Suzan " Oğlum biliyorum sırası değil ama artık Betül'le evlenseniz mi herkes çok konuşuyor ben takmıyorum ama Betül ve ailesi bu sözlere katlanamıyor" dedi üzgün bir şekilde
" Peki anne haber ver yarın akşam gidip isteriz "
Betül'e uzun zamandır sevgiliyiz ve İz öldükten sonra beni ayağa kaldıran o olmuştu onu zor durumda bırakmak istemiyorum
Annem neşeyle yanımdan kalkıp gitti akşam yemeğine kadar herkes eve gelmişti. Akşam yemeği için masaya geçtik gözlerim İz'in oturduğu sandalyeye kaydı onu çok özlüyordum
Herkes özlüyordu en çokta pişmandılar yemeğin ortasında kapıda olan korumanın birisi gelmişti
-" Agah bey bir kız geldi sizinle görüşmek istiyor"
-" Efendim kim olduğunu söylemedi sadece İz hanımın saatini istediğini söyledi " demesiyle herkesin gözleri bana dönmüştü
İz'in saatini kim istiyor? Sadece saatti istediğime göre lili'yi biliyordu
Alaz " saattin önemi ne ?" Diye sordu merakla ama ben cevap vermeden hızla ayağa kalktım kalkarken sandalyeyi düşürdüm
Dışarıya çıkmamla gece gibi aynı İz'in gözleri gibi yeşil gözlü siyah uzun saçlı bir kızla karşılaştım
Güzel bir kızdı boyu 1.65 filandı normal bir kilosu vardı
Kız yüzüne kısa bir bakış attıktan sonra direkt kolumdaki saate baktı geri gözlerime baktığında hala ona sorgular bir biçimde bakıyordum
" kimsin ve İz'in saatini neden izliyorsun?" Diye sordum merakla
Abimler de peşimden gelmiş kıza bakıyordu
-" O bana emanet onu almaya geldim "
Alaz" Sana emanet öylemi? İz öldüğünde neden gelip almadın yada İz'in onu Arda'ya verdiğini bilmiyor muyuz?" Diye sordu alayla
-" İz Arda'ya saatti emanet etti bana ise onu " dedi gözlerime bakarak
Eray " O kim Arda ne dediğini biliyorsun değil mi?"
" İçeriye gel seninle tek konuşacağız küçük hanım"
-" Vaktim yok sizinle zaman kayıp ediyorum saatti bana ver !" Dedi sert bir şekilde
Yüzüne baktım donuk bir şekilde bakıyordu
" Sana güvenmiyorum küçük hanım içeriye gel " dedim ve hızlı adımlarla içeriye doğru yürüdüm
-" İz'in abisi olduğu çok belli " dediğini duydum.
Hole geldimizde koltuklara geçip oturdum kız tekli koltuğa geçip oturdu herkes pür dikkat bize bakıyordu
Kızın gözleri saatteydi sadece
İsa " İkizimi tanıyor musun? Sen kimsin? Sana bizi anlattı mı? O neden senden ..." diyem devam ederken kız sözünü kesti
-" İsa Zorlu İz'in ikizi evet biliyorum bana sizleri anlattı en çokta abisi Arda'yı konuşamıyor demişti en son ama baya konuşkan bu "
" İz ölmeden önce geri konuşa bildim "
-" Şu saatti verir misin artık?" Diye sordu bıkkınlıkla acelesi olduğu belliydi
" Önce kim olduğu söyle İz'in nereden tanıyorsun?"
Samet " Taşlı mı? İz'in eski soy ismi neyi oluyorsun üvey kardeşi filan mı? Bize senden bahsetmedi "
Afra " Üvey kardeşiz aynen artık şu saati ver !" Dedi sinirle
" Üvey kardeş demek parolayı biliyor olmalısın "
İz'in bana anlattıkları aklıma gelmişti
Bana lili'yi anlattığında bana bir kendisine bir şey olursa saatti almaya gelecek birisi olacağını söylemişti Üvey kardeşi olduğunu söylemişti ama ne olursa olsun parolayı söylemeden verme demişti
Afra" Biliyorum Özgür kuş " demesinler ona şaşkınca baktım
Doğruydu kolumdaki saatti çıkarıp ona baktım
" Doğru sana vereceğim ama bir şartla " dememle o bana kaşlarını çatarak bakmaya başladı
Afra " İz'in abisinden beklenir ki ne istiyorsun?"
" Saati ne yapacaksın? " dememle elimdeki saatte ve sonra gözlerime baktı
Afra " Onu kullanacağım emanet " dedi geliştirerek
" İstediğim cevap bu değil " dedim net bir şekilde
İz'in bu saati bu kıza teslim etmemi istemesinin bir sebebi olmalı
Afra denen kız derin bir nefes alıp verdi
Afra " Abisini olduğun belli ve anladım ver şunu artık " dedi sinirle
" Soruma cevap ver " dedim sakince
Afra " İz'i bulacağım oldu mu?" Demesiyle koca bir sessizlik oluştu
Suzan " İz hayatta mı? " Diye sordu merakla gözleri dolmuştu
Afra " Evet mezarı boş boş bir tabut gömmüşsünüz " dedi sinirle
" Bak küçük hanım yalan söyleme kollarımda nefessiz kaldı!" Dedim sinirle
Afra " O kadarını bilmiyorum artık ve şunu acelem var "
Alaz " Arda sakın verme yalan söylüyor ama yine de araştıracağım "
Samet " Doğru söylüyor " demesiyle ona baktım geri kıza baktım
Afra " Büyük ihtimalle bunca şeye sebep olan kişinin esiri "
Akif " Bu çok ciddi bir konu bu yüzden burada kalıyorsun "
" Burada kalıyorsun eğer doğru ise onu bulacağız " dedim net bir şekilde
Saatti geri koluma takıp hızlı yerimden kalkıp odama doğru yürüdüm tabi peşimden geldi
Afra " Saati bana ver !" Dedi ama dinlemedim odama girince peşimden girdi ona dönüp baktım
Afra " İz gibi inatçısın!" Dedi sinirle
" Öyleyim küçük hanım lili'yi sana vermeyeceğim "
Afra " Onu bana vermek zorundasın "
Afra " Senden çok bahsetti ama sinir bozucu olduğu söylemedi " dedi sinirle
Ona daha dikkatli baktım İz'e benziyordu saçları kahverengi ve kısa olsa İz'e daha çok benzerdi
" İz hayatta ise burada kalacaksın onu bulacağım " dedim net bir dille
Afra pes ederek yatağıma geçip oturdu
Afra " Başına ne geldi bilmiyorum onu bulmam lazım anlamıyorsun karşındaki kişi bir insan değil ona çok işkence edecekler eminim hala ediyorlar onu bulmam lazım lili'ye ihtiyacım var " dedi hüzünlü bir sesle
Arda " İz yaşıyorsa onu bulacağım da sen tek başına onları bulamazsın bulsan bile baş edemezsin küçük hanım bu yüzden aşağıya inin annemler sana misafir odasını versinler kimliğini de verir misin?"
Afra " İz'in abi senden hoşlanmadım haberin olsun "
" Ne tesadüf senin aksine seni baya sevdim küçük hanım nede olsa kardeşimin hayatta olduğunu söylüyorsun "
Afra " Seni neden çok sevdiği belli oldu " dedi hoşnutsuzlukla sonra hızla odadan çıkıp gitti
Ben ise gülümseyerek arkasından ona bakıyordum. İz eğer hayatta ise seni bulacağım ve emanetine iyi bakıyorum merak etme
Çalışma masasına geçip oturdum kapım ayı gibi açılmasıyla oraya baktım kardeşlerim ve abilerim gelmişti
Samet " Arda kız burada mı kalacak?"
Poyraz " Doğru mu söylüyor İz hayata mı?"
Kuzey " Abi sence kız Doğru mu söylüyor?"
" Abilerim ve kardeşlerim bende bilmiyorum ama o kız İz'in emaneti sizle küsken bana parolayı söyleyen kişiyi ne olursa olsun koru dedi kız bunu bilmeyecek tamam mı?"
Rüzgar " Tamam da başı bela da mı bu kızın?"
Suat " Öyle değil bence İz kız tehlikeye girsin istemiyor olabilir "
Aziz " Ben bizimkilere haber verdim her türlü yalan mı değil mi ortaya çıkacak "
" Alaz abi annemlere sen haber ver "
Alaz " Tamam " Hepsi çıkarken sadece İsa kalmıştı
İsa " Abi İkizimi bulalım hayatta ise "
" Bulacağız bulsak bile size karşı mesafeli olacağına eminim "
İsa " Abi mesafeli olsun ama hayatta olsun onu özlüyorum hem de çok fazla " dedi acı çeker bir şekilde
İz öldükten sonra herkes kötü olmuş zor ayağa kalkmıştık
" Eğer yaşıyorsa yerin dibinde bile olsa onu bulacağım " dedim yemin eder gibi
İsa bana sarılınca bende ona sarıldım sıkıca
" İsa iz'in emaneti o kız ona göz kulak ol " dedim söz ister gibi
İsa " Tamam abi ben ona göz kulak olurum " diyerek benden ayrıldı odadan çıkmasıyla kapıyı kitleyip saatin ekranını açıp yansımasını sağladım
Lili " Merhaba Arda nasılsın?"
" iyiyim lili sana bir şey soracağım "
" Afra Taşlı kim onu tanıyor musun?"
Lili " Afra İz'in Üvey kardeşi "
" Peki ya İz onu neden bana emanet etti? " Diye sordum merakla
Lili " Gizli bilgi maalesef bilgi veremem " dedi kesin bir şekilde
" Peki İz'in yaşadığından şüphe ediyoruz araştırma yapar mısın?"
Bu icat cidden çok iyiydi İz'in bu kadar zeki olduğunu bilmiyordum doğrusu ama öğrenmiş oldum
Lili bu konuyu araştırırken bende işlerin başına geçtim
Bunca işleri nasıl yapıyordu bu kız acaba ? Hayatta mısın İz? Eğer öyleyse seni bulacağım! Afra kim ve neden onu korumam lazımdı? Neden binlerce sorunun arasında kaldım?
Seni çok özledim İz seninle konuşmaya yeni başladığım anda beni terk ettin geri sussam gelmez misin ?
Herkes seni çok kırdı ama ben seni çok sevdim
Telefonum çalarken yandan ona baktım
Alen arıyordu benimle çok konuşmazdı
"Efendim Alen ?" Dedim normal bir şekilde
Alen " Aziz abi abimi aradı onları konuşurken duydum bir kız gelmiş öyle diyor İz'in yaşadığını söylüyormuş doğru mu?" Diye sordu umutla çıkan sesiyle
" Evet doğru ama emin değiliz yinede araştırmaya başladık "
Alen " Size geliyorum o kızla konuşmak istiyorum "
" Hayır olma..." demeye kalmadan telefonu yüzüme kapatmıştı
Bu hiç söz dinlemiyor cidden oflayıp yerimden kalkıp kapıya doğru yürüdüm
Kilidi açıp merdivenden aşağıya inip hole çıktım Afra denen kız tekli koltukta oturyordu aileden herkes ona bakıyordu ama o sadece yıldızlara bakıyordu
Bende koltuğa oturunca bazıları bana dönmüş sonra geri kıza bakmışlardı
Afra " Bunlar çok güzel " Diye mırıldandı bana yakın oturduğu için duymuştum
" Öyleler İz de severdi " dedim hüzünle gülümseyip yıldızlara bakarken
Afra " İz hepinize değer veriyordu "
İsa " Afra ikizim neden senden bahsetmedi "
Afra " Bunları o dönünce ona sorun izin verirseniz odaya gidip dinlenmek istiyorum "
Suzan " Tabi kuzum sen git dinlen "
Afra kafasını sallayıp giderken İsa yerinden kalkıp peşinden gitti
Agah " Arda bu kız burada kalması doğru olmaz "
" baba bu umrumda değil İz'in emaneti bu kız onu canım pahasına koruyacağım "
Suzan " Tamam Oğlum kız kalsın da baban haklı söz olur "
Alen " O kız nerede ?" Diye sordu merakla
" Dinlemek için odasına gitti sende misafir odasına yerleş sabah konuşuruz "
Alen " Tamam öyle olsun " dedi normal bir şekilde
Gözlerinde umut vardı herkese umut vermişti bu kız bende umutluyum
Saat geç olurken herkes odasına dağılmıştı bende kızı kontrol etmek için odasına geçtim
Yatakta 18 yaşlarında gözüken kıza doğru yürüdüm üzeri açıktı üzerini örtüp odadaki masanın yanındaki sandalyeyi alıp yatağın yanına koyup oturdum
Kıza baktım İz'e benziyor olması garibime gidiyordu. Hele ki gözleri aynı İz'di bu kadar benzerlik tesadüf mü?
Bilmiyorum ama emanete sahip çıkacağım ne olursa olsun
¤ Bölüm Sonu ¤2
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
