4.Bölüm Hastaneden çıkış
Bırak benii! Yardım edin,kimse yokmu!
Burda seni kimse duyamaz minik kız
Kes sesini! Kimse seni elimden alamaz!
bırakkk! Bırak benii! yardım edin!2
Bir anda yatakta doğrulmuştum ve rahat bir nefes almaya çalıştım çok gerçekçiydi bir an gerçek sanmıştım o nasıl bir kabustu ya tam rahat bir nefes almışken yaram acımıştı ben nasıl unuttum ya
"Ahh" geri yatağa uzanınca nur hanım ve yiğit hemen yanıma gelmişti barış ise birşeyler almaya gitmişti yiğit
"Kızım malmısın bir anda öyle kalkılırmı"diyince bende
"Sanki bilerek yaptık gerizekalı,ve bana bir daha hakaret etme!"diyince nur hanım endişeyle
"Ne oldu kızım iyimisin,niye bir anda öyle kalktın ki"diyince beni burdan çıkarmadıkları için onlarla dün hiç konuşmamıştım bugünde konuşmayacaktım
"Ben iyiyim"diyerek kesip attım nur hanım
"Kızım yaran kanıyor!Hemen doktoru çağırın"diyince yiğit hemen koşarak odadan çıkmıştı bence abartıyorlar ben acı bile hissetmedi-
Hasiktir! Sanki bir bıçağı sokup çıkartıyorlarmış gibiydi yiğit haklıydı en ufak darbede bile zarar görüyor
bu gidişle ben burdan çıkamam ki!
Lan gerizekalı yaran kanıyor acıdan şekilden şekile giriyorsun şu düşündüğüne bak
Haklısın lan benim canım ne ara bu kadar yanmaya başladı oha şuan sanki beş kişi birden bıçak saplıyormuş gibi hissediyorum
Sen burdan artık çıkamazsın hatta belki daha fazla bile kalırsın
Valla öyle bir şey olursa kaçarım hiç umrumda olmaz
Biliyordum yerinde durmayacağını
Seninlede konuşulmuyor iyice agresifleştin bu aralar
Ay ben sana kes demedimmi Pakize bir siktir git
Tam Pakize ile konuşmamı bitirdikten sonra Zehra abla ile yiğit içeri girdi Zehra abla
"Kızım sen niye yerinde durmuyorsun ki"dedi bende
"Ay sanki ne yaptım görende sanki halay çektim sanacak sadece ani bir hareketle oldu ve uzatmaya gerek yok"dedim yiğit
"Dinlemiyorki bide bugün çıkıcam diyordu al bak bakalım en ufak bir hareketinde bile ne hale geldin"dedi Zehra abla yiğite katılarak
"Yiğit haklı ela en ufak hareketinde böyle oluyor çünkü çok ağır yaralanmışsın o yüzden ani hareket etmemeye dikkat et ve dikişin patlamış"dedi Zehra abla dikişie bakarken
"Zehra abla sen bu 3 günü uzatamazmısın"dedi yiğit ben hemen
"Yemin ederim uzatırsan Zehra abla seninle hayatım boyunca konuşmam"dedim Zehra abla bir bana bir yiğide bakarak
"Bende çok isterdim yiğit ama bilirsinki ela biriyle küserse gerçekten ona hayatı zindan eder o yüzden bu 3 günün sonunda bakıcaz artık"dedi yiğit başıyla onaylarken Zehra abla işini bitirmiş olmalıki eşyaları toplamaya paşladı ve bana
"Ani hareket etmemeye çalış ve kendini çok yorma"dedi bende
"Ayağa kaldırmıyorsunki yorayım!"diye sitem ettim oda bana tebessüm ederek çıktı
***
Nur hanım ve Murat bey bana dün ve bugün çok yardımcı olmuşlardı Murat bey sabah benim yanıma geliyor akşam ise nur hanım onu evdeki çocukların yanına gönderiyordu bana çok yardımcı olmuşlardı ve bugün şansımı murat beyden yana kullanacaktım bakalım ne diyecekti
"Murat bey birşey isteyebilir miyim"diye sordum bana bakarak
"Tabi kızım söyle" dedi ben gülerek
"Görüyorsunuzki ben turp gibiyim beni burdan çıkartıp eve götüremezmisiniz"dedim bana bakarak
"Malesef kızım bugün dikişinin patlamasından dolayı doktorlar izin vermiyor ama istersen yarın-"derken yiğit sözünü kesti
"Murat bey ela dışarı falan çıkmıyor ya en ufak hareketinde bile ne olduğunu görüyorsunuz ve siz hala onu eve-"derken bu sefer ben onun sözünü kestim
"Ya görmüyormusun burası beni dahada kötü yapıyor!evde durucam hareket etmiyeceğim diyorum nesini anlamıyorsun!ben burda yapamıyorum nedenini en iyi sen biliyorsun ya!"dedim bana bakarak
"Tamam ama dışarı çıkmıyacaksın ve yemeğini düzenli yiyeceksin"dedi ben şok olmuş bir şekilde ona bakarken murat bey1
"O zaman ben bir doktor ile konuşayım ne zaman çıkacağını sana söylerim"diyince mutluluktan ne yapacağımı şaşırdım ve yiğit
"Artık benimle konuşucakmısın"dedi bende
"Bakıcam"dedim oda bana bakarak
"O zaman ben bir Zehra ablayla konu-"derken
"Tamam!"dedim bana tebessüm ederek
"Git Nur hanımlada konuş kadın bu iki günde perişan oldu sen konuşmuyorsun diye"dedi ben fark etmiyorum sanıyordu ama ben burda olduğum sürece gözleri hep kıpkırmızıydı onunlada en yakın zaman da onunlada konuşacaktım zaten
O sırada nur hanım içeri girdi
"Kızım evemi gidiyoruz"dedi uykulu gözlerle koltukta uyuyakalmıştı ona tebessüm ederek
"Evett!sonundaa"dedim benim heycanla konuşmamla önce şaşırsada sonra oda tebessüm ederek
"E o zaman oğlum sende çık elanın üstünü giydireyim"diyince yiğit başıyla onaylarken ben yüzümü buruşturdum
"Ben bebek miyim ya"diyince yiğit kahkaha atarak dışarı çıktı ve nur hanım
"Hadi hadi nazlanma gel"diyerek kalkmama yardımcı oldu ve
üzerime gri bol bir sweatshirt ve gri bir eşofman giydim bol ve kalın şeyler giymiştim ki hem yaram acımasın hemde üşümeyeyim diye
(Kombin bu siz isterseniz başka şekildede düşünebilirsiniz)
Ve dışarıya çıkmıştık derin bir nefes alarak
"Bak dışarı çıkmıyorsun ayakta fazla kalmıyorsun kendini çok yormuyor-"derken ben
"Ayy tamam yiğit ne zaman çıkıcam dedim sen aynı şeyleri tekrar ediyorsun anladım tamam"dedim oda
"Bak dediklerimi yapıyorsun ve yemeğini de yiyorsun tamammı"diyince
"Yine basladı,tamam canımın içi tamam"dedim ve ona sarıldım
"Her harrketini haber veriyorsun ve beni herzaman arıyorsun"dedi bende
"Aynı şeyler senin içinde geçerli"dedim ve arabaya bindim
***
Hastanede olduğum süre boyunca ayşe abla bana sürekli yemek yapıp göndermişti bu süre içerisinde yiğit ve nur hanım tanışmışlardı ama diğerleri ile konuşmamıştı çünkü nerdeyse hiç denk gelmemişlerdi murat bey barış ve nur hanımda çok yardımcı olmuşlardı bu hareketleri ile onlara ısınırken fırat efe ve eren için tam tersi olmuştu onları sadece gözümü ilk açtığımda görmüştüm bir daha da yüzlerini görmemiştim
Ay iyiki görmemişsin yine bir bahane bulup sinir edeceklerdi seni
Haklısın valla ama insan bir arayıp sorar yani
Sen olsan tanımadığın sevmediğin birini arayıp sorarmıydın
Ne olursa olsun benim kanımdansa bir kez bile olsun arayıp sorardım
Nedense hiç inandırıcı gelmedi ama neyse
Ay sen ne anlarsın Pakize bir git ya
İç sesimle konuşmam bitince zaten eve gelmiştik kapıyı sultan abla açınca
"Kızım iyimisin"dedi bana endişeli gözlerle bakarken ben
"Çok iyiyim inşallah daha iyi olucam"dedim oda
"İnşallah inşallah"dedi ve içeri görmemle o 3lüyü görmem bir oldu
"Ayy keşke girmeseydim göz zevkim bozuldu"dedim barış bana sen iflah olmazsın bakışı atarken3
(bu arada öyle bir bakış var)Fırat
"E gelmeseydin bizimde göz zevkimizi bozdun"dedi ben onu takmayarak
"Barış sen bunlara nasıl dayandın yıllarca"dedim ve nur hanıma döndüm
"Sizin gibi bir kadının nasıl böyle çocukları olabilirki"dedim barış gülerek
"Gen bozukluğundan kaynaklıdır"dedi bende onun yanına oturarak
"O bir tek sende olmamış galiba"dedim bana bakarak
"E sendede olmamış gibi duruyor"dedi ben
"Biz bu ailenin nadir çocuklarıyız değil mi nur hanım siz benim gibi bir kızı nerden bulacaksınız ki"dedim nur hanım gülerek bizi izliyordu eren
"Doğru seni seçerek göndermişler yoksa kim seni alırki"dedi bende
"Lütfen biri şuna onunla muhatap olmadığımı söylesin"dedim ve Fırat
"İliği için yapıyor bunları görmüyormusunuz acaba kimi tuttun seni bıçaklasın diye"dedi bende ona dönerek
"He gerizekalı senin ilgin için ben kendimi ölüme atıcam ay bu çocukta gerçekten beyin yok"dedim ayağa kalkarak
"Düzgün konuş benimle!"dedi bende ayağa kalkarak karşısında dikildim
"Konuşmazsam ne yaparsın ayrıca o sesini tonuna dikkat et yoksa"dedim oda
"O ses tellerinden çamaşır ipi yapparım ayağını denk al kiminle oynadığını bilmiyorsun Fırat yılmaz"
"Bilmek istemezsin Fırat"dedim ve tartışma sürmesin diye arkamı döndüm ve barışa
"Odama çıkmam için yardımcı olurmusun"dedim oda
"Tabikide ela o ne demek "dedi ve koluma girdi ve merdivenleri çıkmama yardımcı oldu
"Birşeye ihtiyacın olursa seslen ben zaten gelirim"dedi bende tebessüm ederek
"Teşekkür ederim Barış"dedim oda
"Sanki cümlede bir kelime eksik ama neyse"dedi ve merdivenden inmeye başladı ona abi dememi istiyordu ama daha erkendi
***
Bu oda ç-ç-çok soğuk k-k-kimse yokmu
Acısın! Acısınki bir daha orusbuluk yapıp oralara buralara sürtme aklın başına gelsin
Salağa yatıyor bide diyerek bir tokat daha attı
Ay Ferhat biraz sesini kes şu çocuğun dizimi izliyorum
Ehh yeter be seninlemi uğraşıcaz
Ben sana boşuna bunu at demiyorum at gitsin dışarıya Ferhat ne yapıcaz bunu
Yok bununla daha işim bitmedi bitince kurtulucam zaten
Ayy Ferhat biraz daha sesiz ol
Sen yeterki iste diyerek saçımdan tutup beni duvara fırlatınca tablo kafama düşüp paramparça olmuştu ve ben ağlamaktan başka birşey yapmıyordum
Nefes nefese uyandım gördüğüm kabus ile kendine gelmeye çalıştım
üvey babam beni orusbu olmakla suçlayınca bile daha 7 yaşındaydım ve o kelimenin anlamını bile bilmiyordum
Üvey annem ben dayak yerken dizisinin sesini duyamıyor diye duvara fırlatıldığımda bile 7 yaşındaydım ve gözümden bir damla yaş düştü
Ben çocuktum çocuk siz o küçük çocuktan ne istediniz...
Veee bir bölümün sonuna daha geldik arkadaşlar elanın hastanede neden kalmak istemediğini ilerleyen
bölümlerde öğreneceksiniz başta ve sonda elanın geçmişi ile alakalı parça var o parçaları yazarken bile kötü oldum
O küçücük çocuğun neler yaşadığını düşününce bile insan kötü oluyor
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
Bölüm Hakkında Şikayet Gönder
İçindekiler
| 64.69k Okunma |
5.99k Oy |
0 Takip |
43 Bölümlü Kitap |