Bölüm 2: Bu mesajda ne?
Bir günü daha geride bırakmıştım işten yeni çıkıyordum telefonumdan saate baktım. 19:47 geçiyordu. Bugün fazla yoğundu. Hemen eve gidip uyumak ve yeni güne geçmek istiyordum.
ki telefonum çaldı arayan kişi Aras tı hemen cevapladım.
Aras: " Kanka ne yapıyorsun? İşten ne zaman dönersin.
Aysu: "Çıktım şimdi yoldayım önce bir kitapçıya uğrayacağım ama istediğin bir şey varmı? "
Aras:"Tamam, gelirken sevdiğimçikolatayı alırmısın "
Aysu:"tamam alırım kapatıyorum şimdi gelirim yarım saate kadar"
Aras bu hayatta sevdiğim nadir insanlardandı herkezden nefret ediyordum. O yurtta kaldığımdan beri çocuklar bahçede oynarken ben onları izliyordum aras tek arkadaşımdı.
Annemin babası yani dedemben küçükken vefat etmişti ve mirası anneme kalmıştı. Annem ölünce annemin mirasıda bana kalmışyı bu yüzden rahat bir hayat yaşıyordum. Dedem çok zengin bir iş adamıydı ve tabiki rakipleri de vardı. Dedemin bir projesi ellerine geçince sanki onlar tasarlamış gibi piyasaya sunmuşlar tamda bundan sonra düşman olmuşlar dedem rakiplerinin farkına vardığında zaten ölmüştü 2 şirketin çatışmasında dedem vurulmuştu.
Kalbinden annem gibi oda kalbinden...
Dedem karanlık işlere çok hakimdi şirketi de artık benimdi hem psikologluk hem şirket yetişemiyordum.
çalışmasamda olurdu geçinebiliriz ama mesleğime aşık bir kadındım.
Aras şirkete bakıyordu. Psikoloji okumuştu ama psikolog olmaktan vazgeçmişti şirket işleri daha çok dikkatini çekince şirketimle ilgilenmeye başladı ben ise ara sıra işler yolundamı diye bakıyordum sadece.
kafamı kaldırdığımda kitapçıya gelmiştim bile hemen rafları katıştırıp "Beyaz leke " kitabını ardından da "Sokak Nöbetçileri 1 ve 2" yi kaptım kasadan kitaplatımın parasını ödedikten sonra bir poşete kattım. "İyi günler dedim " Ve çıktım buraya o kadar fazla kez gelmiştim ki artık buradaki tüm çalışanlar beni tanıyordu.
eve yaklaştığımda yakınımdaki herhangi bir markete girip arasın istediği browni den 4 tane aldım. Beraber yerdik ne de olsa.
Bir de kola aldıktan sonra eve döndüm ve Aras kapıyı sıcak bir gülümsemeyle açtı.
Aras:"kızım nerde kaldın ya merak ettim. İstediğim şeyleri aldınmı.
Aysu:poşeti havaya kaldırıl gülümsedim. "aklın fikrin yemekte aldım aldım"
arasın gözlerinin ışıldamasıyla bunu fırsat bilip içeri daldım.
kendini cektimi bile çıkarmada koltuğa attım. koltukta otururken ceketimi çıkardım.
Aras elimdeki poşetleri ve ceketimi almaya geldiğinde yiyecek poşedi ve ceketimi verdim. Kitaplarımı almaya yel yendiğinde Ona ters bir bakış atıp önüme döndüm.
kitap manyağı olduğumu tabikide biliyordu.
Aras:"yemiycem heralde kitabını ver de koyayım"
Aysu:"aman işimi sağlama alıyımda'diyerek kitap poşetine sarılmadım bildiğin yapıştım!! Bunun üzerine Aras kahkaha attı. Ben ise bir ters bakış daha atmakla yetindim.
Aysu"yoğundu ama atlattık işte ama bir hasta vardı görmen lazım acayip komik"
aras heyacanla bekleyişe geçtiğinde.
Aysu:"hastaya sıkıntınız ne diyorum diyor sıkılıyorum ya onu anladım probleminiz ne diyorum he diyip anlatıyor aslında hasta kız arkadaşlarıyla burada buluşacakmış ama arkadaşları onu hastaneye yatırmaya çalışıyormuş. Seni biriyle tanıştırıcaz demişler oda beni arkadaşı sanmış dedikodu anlatıyotmuş tanıştıtacakları kişide başka bir psikolog muş zaten?"
kahkahayı basan arada yaratık görmüş gibi bakıp "ben yatıyorum dedim" Normalde film izleyecek tık ama yorulduğumu anlayınca fazla zorlamadı ve başına onayladı.
odama çıkık üzerime ayıcıklı pijamalarımı geçirdim. Telefondan yarın için alarm kurucaktım ki bilinmeyen bir numaradan
506*****:"Seni buldum ve birdahada bırakmam" Diye mesaj geldi
düşünmeden engelledim ama içimi tedirginlik kapladı. Huzursuz olmuştum uykuya dalmaya çalışırken aklımdaki tek şey mesajı atan kişi
SİZCE MESAJI KİM ATTI? 1
ŞİMDİLİK BU KADAR YAZABİLDİM DİĞER BÖLÜMLERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE KİTABIMI ARKADAŞ KARINIZLA PAY KALIRSANIZ GERÇEKTEN BENİ ÇOKKKKK MUTLU EDERSİNİZ.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
