17.Bölüm:Rüya gibi

Merbaaa Merbaa hoşgeldiniz😽🌹

Benim ilham perilerinin kanadı kırık olduğu için uzun süredir yanıma ugramiyorlar😔

SOO SAD🥲

Yaren ve gene hastalık,evet hastayim.

Attığım her bölümü sağ gözle okumaya başlayın biliyorsunuzdur beni😉

Bu bölüm Kayra ve Eda'sız arklar evett

Bugün o kötü karakterlerden birinin gecmisini okuma zamanı

Baş harfi:Eda'yı doğuran kadın(Leylaa)

Olaysiz bölüm👎🏻

Neyse ben tutmiyim sizi🤍

----------------------------------------------------

Hayatta olan biten her şeye farklı bir pencereden bakmak ve yorumlamak gerekirdi.

Ne yazık ki bu dünyamız da bu pek mümkün değildi.

Geneli tüm olaylara kendi penceresinden bakıyor ve öyle yorumluyordu.

Oysa herkesin gördüğü manzara birbirinden farklıydı.

Bundan dolayıdır ki asıl olan hiç bir zaman bulunamayacaktı...

Tarih:2006 Serin Bir Yaz Akşamı

Yer:Gaziantep

Öğretmenler odası biraz gürültülüydü,çıkış zili çalmıştı ve tüm öğretmenler de toparlanıp çıkmak için hazırlanmışlardı.Leyla'nın son dersi boştu.Leyla idealist bir öğretmendi,çocuklara sevgiyle yaklaşır ve onlara ilim öğretmek için can atardı.

"LEYLA!"Leyla ismini haykıran temiz sese doğru döndü,seslenen meslektaşı ve aynı zaman da arkadaşı Hülya idi.

"Hülya?"Leyla arkadaşına endişeli gözlerle bakmaya devam etti,"Bir şey mi oldu?"

"Yok kız!"gözlerindeki ışıltı,heyecanını ele veriyordu."Bu akşam bizimkilerle bir kulübe gidelim de kafa dağıtalım diyorum ne dersin?"

Leyla kurumuş dudaklarını diliyle ıslattı,bilemiyordu.Planına göre bu akşam öğrencileri için minik kekler yapıp onlara götürecekti fakat bir yandan da günlerin yorgunluğunu üzerinden atmayı düşündüğü için bu fırsat ona pek cazip geliyordu.

Leyla Ağzını açıp cevap vereceği sırada elindeki kağıda yüzündeki koca gülümseme ile bakan Mustafa koşarak Leyla'ya çarptı.

"Aaa öretnenim"Mustafa,Leyla'nın sınıfındaki Ömer'in küçük kardeşiydi,okulun yanındaki anasınıfındaydı kendisi.Bir kez abisinin dersine katılmış Leyla'nın şefkatine aşık olmuştu.

Leyla başını eğerek dibinde biten küçük çocuğa baktı."O ne Mustafa?","Resim!"iki elini de yukarı kaldırdı ve ışıldayan gözlerle Leyla'ya baktı küçük Mustafa.

"Ver bakalım."

Leyla tuttuğu kağıdı minik ellerden nazikçe alıp kaldırdı ve incelemeye başladı.

Yamuk çizgiler, çizgilerden taşan boya,kafa büyük ve bedene benzemeyen küçük bir beden,dikdörtgen kollar...

Leyla'nın gözünde bir sanat eseriydi.

"Harika olmuş tatlım!"

"Hmm,evet güzel olmuş ta...Leyla,gelip gelmeyeceğini söylemedin?"

Hülya cevap bekler bir şekilde Leyla'ya bakarken Leyla sıcam bir tebessümle karşılık verdi.

"E gelelim o zaman..."

Hülya,Leyla'ya sımsıkı sarılarak sevincini belli etmişti,Leyla ise kemikleri kırılacakmış gibi hissediyordu.

"Tamam tamam,madem geliyorum çabucak eve yetişmem lazım."

"Tamamdır canım!"dedi Hülya Leyla'ya güler yüzle el sallayarak.

Leyla yola çıkmıştı,taksiyi bekleyene kadar epey bir süre geçmişti bu yüzden evde çabucak hazırlanması gerekti.

Camdan dışarı bakarken öğrencileri aklına geldi.Hepsini büyütüp ellerinde hayallerindeki meslekleri almış olduğunu görmek Leyla'yı mesleğine daha aşık biri yapıyordu.

Ardından aklında bir soru belirdi;Kendi çocuğu olsaydı?

"Sınıftakiler de benim çocuklarım ama."dedi Leyla sesinin dışarı sızdığını fark etmeden,"Ama bana benzeyen,benim gibi bir çoc-"

"Bir şey mi dedin abla?"önünden gelen kalın bir ses ile başını öne doğru çevirdi Leyla,"Pardon,size dememiştim."

Leyla kucağındaki siyah deri çantasının içinden yeteri kadar para çıkartıp taksiciye verdi,son durağa yani evine gelmişti.Bundan sonrası ona kalmıştı artık,çabucak hazırlanması gerekti.

-----------------------------------------------------------------------

Leyla aynadan yansımasına baktı,üstüne beyaz,simli,askılı bir bluz giymişti,altına ise düşük bel İspanyol paça bir pantolon,siyah gür saçlarını ise salık bırakmıştı saçları omzundan dökülüyordu.

Kombini güzeldi ama onun güzelliği gözleri ve saçlarıydı,masmavi gözleri kömür karası saçları onun için adete bir ışıltı gibiydi.Göze çarpıyordu.

Yaklaşık bir saat sonra arkadaşı Hülya ile sözleştiği yerde buluşmuşlardı

"Allah'ım ben rüya mı görüyorum,bu güzellik ne Leyla!"

Leyla kıkırdayarak Hülya'ya bakıp elini tuttu"Aaa,utandırıyorsun ama beni.O senin güzel bakışın."

"Neyse hadi gel bekletmeyelim bizimkileri."

Leyla ile hülya kol kola girip kulübe doğru yürümeye başladılar.

Nihayetinde içeri girdiklerinde meslektaşları bir masada toplanmış Hülya ile Leyla'ya bakıyorlardı.

"Kızlar biraz geciktiniz mi acaba?"Halil'in gülerek söylediği cümleye masadakiler de güldü,"Ya Halil ayıp oluyor ama.Sanki sen hiç geç kalmıyorsun."Leyla Hülya'nın hafif sitemkâr laflarına destek çıkarak konuştu,

"Evet evet, hatta bir ara Halik geç kaldı diye dersine ben girmiştim!"

"Uzadı mı bu konu artık?"Halil'in somurtarak dediklerinin üzerine masadakiler tekrar gülüştü.Hepsi Hülya ile Halil'in tatlı çatışmalarına ve Leyla ile Hülya'nın birbirlerine her daim destek çıkmasına bayılıyorlardı.

Leyla tebessümle etrafını incelerken gözleri onu izleyen bir çift koyu kahve göz de durdu, tebessümü yavaşça soluyordu.Adam ise Leyla'nın gözlerinin derinliğine bakıyor gibiydi.

Leyla yutkunarak saçını kulağının arkasına sıkıştırdı.Garip bir şekilde bu kaç saniyelik bakışma hoşuna gitmişti Leyla'nın.

Gece uzun sürecekti...

Bölüm sonu🖤

-------------------------------------------

mrb cnm bnm

Pt2 yarın gelcek ins(üşenmezsem

Bölüm hakkinda düşünceleriniz lütfen👾👉🏻

Leyla'yı böyle beklemiyordunuz dimi?

Always expect,be unexpected💋😘💅🏻

İyi geceleree asklarimmm💝🤭