5.Bölüm;Konuşma

Asansörün zemin kata gelmesini bekliyordum bir müddet sonra nihayetinde asansör zemin kata inmişti,7. tuşa bastıktan sonra asansör yükselmeye başlamıştı bile.Katımıza yaklaştığımız için çantadan evin anahtarını çıkardım, asansör durduğunda çıkıp kapıya doğru yöneldim bir elimle İkra bir elimde çanta ve anahtarlar varken işim zor olacaktı.Zor da olsa kapıyı sessizce açtıktan sonra evin ışıklarının kapalı olduğunu gördüm,her yer karanlıktı.Telefonun flashını açtıktan sonra tüm eşyalarımı sessizce yere bıraktım.Tüm hareketlerimde sessiz olmaya özen gösteriyordum çünkü evdekilerin uyanmasını istemiyordum.Kapıyı kapatıp odamıza doğru yöneldim,İkra'yı yatağına yatırdıktan sonra ben de üstümdekilerden kurtulup pijamalarımı giydim,banyoya gidip işlerimi hallettikten sonra uyumak üzere odaya gittim.Perdenin çok az bir kenarı açıktaydı,perdeyi çekmek üzere camın önüne yöneldim, perdeyi çekecekken tüm karanlığın içinde bir aydınlık dikkatimi çekti.Camın önünde durmuş ışıkları ve perdeleri açık olan eve baktım.İzlesem mi izlemesem mi diye içimde tartışırken izlemeye karar verdim ve bakışlarımi tekrar eve çevirdim.Üstsüz birisiyle bir adam tartışıyor gibiydi,bir dakika!Bu...Bu Kayra'ydı.Kaşlarımı çatıp izlemeye devam ettim,Kayra'nın evi bizim evin önünde miydi! Şuan öğreniyordum...

Her zaman ki gibi elleri siyah eşofmanın cebindeydi yavaş bir şekilde arkasını döndü, doğrudan benle göz göze geldiğinde hızla gözlerimi sıkıca yumdum,perdeyi de hızla çekip yatağıma yöneldim.Çok rezil hissediyordum.Birisinin evini gözetlerken yakalanmak berbat bir şeydi hele ki onu yarı çıplak bir şekilde görmek.En başından beri izlemeyecektin Eda, aptal.Yatağa uzandım,tavanla bakışmaya başlayalı çok olmamıştı,bugün yaşadığım şeyler yada az önce yaşadığım rezillik...hatta onu geçtim Kayra'nın bana söylediği şeyler beni uyutmayacaktı belliydi, anca kendimi bir şekil uyumaya zorlayacaktım yada sabahlayacaktım...

🕳️3.kişi anlatım olacaktır!

Kayra önünde duran kum torbasına bir yumruk attı,bir yumruğu daha atacakken açılan kapı sesiyle eli havada kaldı az öncekine göre daha yumuşak bir yumruk attıktan sonra elini boşluğa düşürdü,"Saat 00.13 herkes uyuyor ama oğlum uyuyanları rahatsız ediyor.Aferin sana,böyle olmaya devam et sen."Gelen kişi Kayra'nın babası Şahin Bey idi."Oğlum saat kaç farkında mısın sen?Annene 1 saat diye söz verip evden çıkmışsın olmuş kaç saat!"Kayra babasının ikide bir arkaya kayan gözlerine baktı.Ardından arkasına doğru döndüğünde onu gördü...Eda'yı.Utanmış olacak ki gözlerini hızla kapatıp perdeyi çekti.Ardından tekrar babasının gür sesiyle önüne döndü."Yarın Antep'e gidiyoruz,deden birşey konuşacak bizlen.","Tamam şimdi uyuyacağım,odadan çıkar mısın?","Az biraz insan babasına çeker hiç yok hiç!"Şahin Bey odadan yakınarak çıktı.Babasının huyu böyleydi her zaman her şeye mızmızlanan bir adamdı,Kayra bir kez daha babasına çekmediği için yaradana şükretti.Her ne kadar o konağa adımını atmak istemese de bir yandan dedesinin yapacağı bu önemli konuşmayı merak etmiyor değildi...

Ertesi Gün;

Kulaklarında yankılanan alarmın sesini duyunca yüzünü buruşturdu Kayra,saate baktığında saat 12'yi geçiyordu daha kahvaltı yapıp hazırlanmaları gerekti.O da uykudan uyanmaktan nefret ederdi,zor da olsa üzerinde ki yorganı kenara attı,uyanır uyanmaz ilk olarak üzerinde ki uyuşukluktan kurtulmak için soğuk bir duş almak üzere banyoya doğru ilerledi...

Duştan çıktıktan sonra annesinin hazırladığı kahvaltı sofrasına geçti,bugün geç çıkacakları belliydi.Kahvaltısını yaptıktan sonra hazırlanmaya gitmişti bile...

Sümeyra Hanım dün geceden büyükçe bir valiz hazırlamıştı, şimdi ise ayna karşısında kendini hazırlamakla meşguldü tabi bir yandan da eşi Şahin'in yakınmalarını dinliyordu..."Ana oğul yakında delirteceksiniz beni yemin billah yav!"

Sümeyra eşinin sözlerini duymazdan gelerek yanağındaki allığı dağıtmaya devam etti.

"Ne olmuş Şahin?Bakımlı olmayalım mı yani?"Rıfat az öncekine göre sesini daha yumuşatarak,"Kurban olduğum, hazırlan hazırlan da bir gece için de büyük valiz getirilmez yani",Koridordaki adım seslerinden Kayra'nın geldiğini anlamışlardı."Hah oğlum geldi."Sümeyra valizi yatağın üstünden alıp Kayra'ya uzattı,"Hadi yavrum bu valizi arabaya koyuver."Kayra valizi aldıktan sonra asansörün önüne geçti,şansı vardı ki asansör kendi katlarındaydı, asansöre bindi,yavaş yavaş alçalıyordu.Binadan çıktıktan sonra gördüğü kişiyle duraksadı,Eda da karşı binadan çıktığında onu görmeyi beklemediği için duraksadı.İkisi de birbirlerinin üzerini süzüyorlardı,Eda Kayra'nın takım elbisesine bakıp nereye gideceğini içten içe sorgularken Kayra'da aynı şekilde Eda'nın pijamalarına bakıp neden okula gitmediğini sorguluyordu.

İkiside aynı anda binanın merdivenlerinden indiler.Eda marketin yolunu tutmuşken arkasını dönüp valizi yerleştiren kişiye baktı, yanına gidecekken arkasından gelen anne babasıyla vazgeçti."Kayra inanmıyorum bir valizi yerleştiremedin mi gerçekten!"Kayra bagaj kapısını sertçe kapattıktan sonra şoför koltuğuna doğru ilerledi.Şoför koltuğunda Kayra,hemen yan koltukta Sümeyra Hanım ve...Ve arkada da Şahin Bey oturuyordu.

"Yav...yav...bu ne biçim bir araba minnacık.İçine insan sığmıyor.","Ay Şahin uyandıktan beri bi susmadın ya.Bırak ta oğlumuz nasıl araba sürüyor ona bakalım."Sümeyra önüne doğru dönüp oğluna aşkla baktı,"Ya Kayra,gözümde hala ilk günkü gibisin.","Ya ben?"dedi Şahin heyecanlı bir çocuk edasıyla,"Sen yaşlandın canım."Şahin aldığı cevapla yüzünü somurtup sürücü koltuğunda ki oğluna ters ters baktı,"Kaza yapma iyidir aslan parçası.","Sürüşümün senden iyi olduğuna adım kadar eminim ihtiyar.","Sen daha adının Kaya olduğunu bilmeyen birisin evlat,nereden geliyor bu eminlik."

Kayra ani bir fren yaptı ve arkasına dönüp babasına baktı,"Benim adım Kayra,Kaya değil.Tamam Baba?","Kimlikte Kaya yazıyor,kimlik neyse o."Kayra tekrar gaza yüklendi,batıda Kayra doğuda Kaya oluyordu.İsminde ne vardı ki?Bir süre zarfı sonrasında havaalanına gelmişlerdi,arabadan inip uçağa bindikten sonra Antep'e ulaşmayı bekleyeceklerdi...

2 saat sonra

Gaziantep/Şahinbey

Kayra'dan...

"Bizi tercih ettiğiniz için teşekkürler..."gözümü açıp birkaç defa kırptım.gelmiştik.Ardından uyuyan annemle babama gözümü değdirdim.Uçakta ki yolcular ayaklanmaya başlamışlardı bile.Annemle babamı uyandırdıktan sonra bende ayağa kalkıp valizi aldım.Uçaktan indikten sonra tenime değen hafif rüzgar ve toprak kokusuyla karşılaştım,yağmur yağmıştı anlaşılan.Annemle babam da arkadan geldiğinde bizi bekleyen arabaya doğru ilerledik."Ay her yer su olmuş.Bu topuklularla nasıl geçeceğim böyle ya","Gülüm her cümlenin başına "Ay" sonuna "Ya" koymayı ne zaman bırakacan?","Ay sanane konuşmamdan ya! İşine bak sen."arabaya ulaştığımda sürücü koltuğunun camı aşağı indi,"Muzaffer abi nasılsın,iyisin İnşAllah."Muzaffer abi konağın şoförüydü aynı zamanda güvendiğimiz bir adamdı da..."İyidir paşam.Sen amma büyümüşün ha.","KAYRA ARABAYA GEÇ HASTA OLACAKSIN!"arabanın önünden geçip ön koltuğa oturduktan sonra annemle babamın gelmesini bekledik,galiba annemin ayakkabısının topuğu kırılmıştı ki valizden ayakkabı çıkartmakla meşguldüler."Abi iki dakika..."kornaya uzun süre basılı tutup camdan onlara baktım

"Aha hava karardı ha."," A-AA KAYRA ŞİVEN GELMİŞ.",HE ANNE ŞİVEM GELMİŞ(!)BAK ALLAH'IN ADINI ALDIM AĞZIMA GELİN HADİ."

"Ne bu telaş paşam.","Açım abi öyle açım.","Az sabret gidiyoruz.","Kimler var konakta?","Halangül,kuzenlerin..."tüm aile toplanmışsa demek oluyordu ki gerçekten önemli bir konuşma olacaktı.Nihayetinde annemle babam arabaya bindiklerinde konağa gitmem üzere yola çıktık.Yolun tamamı babamın küçüklük anılarını anlatmasıyla geçmişti,"...tam o sırada aldım elime emaneti bir tane ateş ettim ayıya..","Ayyy hayatım sen katil mi oldun şimdi?"annemin babama nasıl inandığına ben inanmıyordum, birbirinden absürt olaylar anlatarak benim de ondan örnek almamı istiyordu,onlar arkada sohbet ederken ben de cebimde ki siyah tokayı çıkardım buram buram Eda'm kokuyordu.

Onu hatırladıkça yüzündeki küçük tebessüme engel olamıyordu insan.Aşk böyle bir şey miydi?Onu hep düşünmek,özlemek... Okuduğum kitabın iki satırı arasında ki boşlukta bile aklımdaydı,Bir de bana dilsiz olmasa...Ama yakında bu engelleri yok edecektim,ona olan yolum düz olacaktı artık,bana ne kadar yakınsa o kadar uzaktı hep... avucumda ki tokayı öpüp bileğime geçirdim.

"Geldik."Muzaffer abinin sesiyle camdan dışarı baktım, havanın karanlığına tezatlıkta konakların ışığını çok fazla açmışlardı,göz kamaştırıcıydı.Konağın kapısının önünde halamlar,kuzenlerim ve konağın görevlileri vardı.Kapıyı açıp dışarı çıktıktan sonra sertçe kapattım."Kaya'm"ilk sarılan en büyük halam Zühreolmuştu,"Hoşgeldiniz.","Hoşbulduk."Büyükler aralarında ayaküstü sohbet ederken ben kuzenlerimin olduğu tarafa geçmiştim,"Hoşgeldin Kaya.","Hoşgördük,Kaya değil Kayra."İlk önce Serhad'la tokalaştıktan sonra sıra Emre'ye gelmişti suratı asık bir şekilde,"Hoşgeldin."Seni gördüm hoşluğum kaçtı diyemezdim"Hoşgeldim."dedim başımı sallayarak.

Ardından Emre'nin yanında ki Selim'e geçtim,Selim ile Serhad kardeşti ikiside Zühre halamın oğluydu.Emre'de en küçük halam yani Nurgül halamın oğluydu .Yılmazla da tokalaştım Yılmaz da ortanca halam Gaye'nin oğluydu, Yılmaz'ın yanında kız kuzenlerim vardı.Hale'nin bana olan bakışlarını geldiğimden beri fark etmemiş değildim sol bileğimde ki tokayı sıvazladım,hepsine başımı eğerek selam verip konağın içine geçtim.Bahçe ve avlu boş olduğuna göre masa terastaydı.Burnuma mis gibi yemek kokuları geliyordu,üst kata çıktığımda balkona baktım,burada değildi.Bir kat daha çıktığımda büyükçe terasta uzunca üstü yemeklerle dolu olan bir masa ve masanın başında oturan ihtiyarı gördüm.Masayı iki kat yukarda yapmaları hizmetçiler için eziyetti ama dedemden beklenecek hareketler olduğu için şaşırmamıştım.Yavaş adımlarla Masaya doğru ilerledim, oturduğu sandalyenin arkasında durdum ve elimi omzuna yerleştirdim."Ne düşünüyorsun ihtiyar.","Topraklarımıza bakıyorum evlat."başımı dikleştirip ay ışığının aydınlattığı arsalara baktım.Arkamdan ayak sesleri geldiğinde herkesin geldiğini anladım.Herkes masada ki yerine yerleşmişti.İki yer boş kalmıştı ve ayakta benle Emre vardık.Boş olan sandalyeler masanın ucundaki yani dedemin karşısındaki sandalye ve dedemin sol yanındaki sandalyeydi,bu da demek oluyordu ki sadece bir tane boş sandalye vardı çünkü bu zamana kadar aslında büyükdedemiz öldükten sonra masanın başındaki sandalyeye kimse oturmamıştı."Mesut'a söyle bir sand-"dedemin elini kaldırmasıyla Nurgül halam sustu."Kaya karşıma geç."masada ki herkesin bakışı bana dönmüştü, doğal olarak herkes şaşkındı sandalyeyi çekip yerime oturdum,kimse dedemin buraya birisini oturacağını tahmin etmemişti ve beni buraya oturttuğuna göre bu önemli konuşması özellikle de benle alakalı olacaktı, Nurgül halamla Emre'nin kızarmış yüzünü görüyordum,Emre yerime geçemediği için küplere binmişti.Oturacağı sandalyeye ellerini koymuş sıkıyordu.Sertçe sandalyeyi çekip yerine yerleşti.Önümde ki tabağa masadaki yemek çeşitlerinden doldurdum ilk dakikalarda masada çatal bıçak sesleri haricinde sessizlik hakimdi.

"Eee Kaya senin üniversite nasıl gidiyor?"Emre'nin sorusuyla Dedemin ve babamın bakışları bana döndü.Onlar tek liseye gittiğimi biliyorlardı çünkü beni buna mecbur bırakan kişiler başta dedem olmak üzere onlardı."Güzel gidiyor."dedim tabağımda ki içli köfteyi keserken."Ne okuyordun halacım?","Tıp.","Maşallah maşallah Nazar değmesin."Masada toplasan okuyan 6 kişi daha vardı ve bunların arasından tabii ki hedef yine ben oluyordum.

"Eğitim konusu açılmışken..."kestiğim sarmayı ağzıma attım,lokmam bittikten sonra Emre'ye döndüm."Sen bu sene de mezuna kaldın değil mi?"Emre'nin renkten renge değişen yüzünü izlemek çok keyifliydi.Nurgül halam kaş göz işaretleriyle beni gösterip duruyordu.Gaye halamın gözleri annemin ellerinde oyalanıyordu gözlerinin baktığı yere baktığımda annemin parmağındaki K ve Ş dövmesine baktığını gördüm,derin bir nefes alıp verdim.Annem Gaye halamın bakışlarını fark etmiş olacak ki konuşmak için ağzını araladı,"Tırnaklarım mı?"dedi elini biraz havaya kaldırarak"Çok güzeller değil mi? Beğendiysen sana da birgün yapalım."annemin saflığından kafayı yiyecektim.Gaye halam onaylamaz bakışlar attı."Yok yok.Kalsın.Tırnakta sevmem dövme de hem günah.","Çok güzel olmuş sultanım yakında ben de yaptıracağım zaten."annem bana öpücük attıktan sonra tabağına döndü.Halamlar babama bakıyorlardı,babam ne konuştuğumuzu duymamıştı bile 2.tabağını yemeye devam ediyordu,"Gülüm bana şu köfteden bide şu karnıyarıktan katar mısın?"babam tabağını anneme uzattığında gülmemek için zor tuttum kendimi,halamların beklediği tepki asla bu değildi.

Yemeklerimizi yedikten sonra hizmetçiler masayı toplamaya başlamıştı.İşte şimdi günün anlam ve önemini belirten konuşmayı bekliyorduk.Bir müddet sonra masaya tatlılar ve çay servisi yapılmaya başlandı."Tatlı yiyelim ki tatlı konuşalım..."Babam da bugün ayrı bi açlık vardı sanki ne görse saldırıyordu aslında her zaman böyleydi de neyse"He he tatlı konuşak."önünde olan tabağındaki tatlıyı ne ara yemişse hemen yemiş kendine yeni bir dilim doldurmuştu."Asıl olaya geçebilir miyiz lütfen?Ne için hepimizi burada topladın baba."Nurgül halamın sabırsız konuşmasıyla beraber dedem konuşmak için dudaklarını araladı.

"Biliyorsunuz ki Gökden Ailesi onurunu zedeleyecek bir olay yaşadı.Oğlum olacak o..Ağzımın tadi bozulmasın.Bize derin bir acı yaşattı.Aile dostumuz olan Ulusoylardan Kenan'ı öldürdü ve böylece dostumuzu bize düşman etti.O hala yaşıyor ve amacı benden yani bizden intikam almak gözü bizim olan herşeyde ve bizede bizim olanları korumak düşer.Dedeniz bana gördüğünüz bu toprakları bıraktı bende tek oğlum olan Şahin'le beraber bu toprakları korumaya ant ettim.Gel gör ki yaş geçiyor,ben yaşlandım,Şahin yaşlanıyor ben gitsem Şahin tek başına buraları yönetemez ve bu yüzden torunlarımdan birini toprakların sahibi olması için seçeceğim, biliyorsunuz ki tüm torunlarım elimde büyüdü.Seçeceğim kişinin zekasına, güvenirliğine ve liderlik ruhuna güveniyorum."masayı derin bir sessizlik ele geçirmişti,"Kaya."annem telaşla bana baktı başını olumsuz anlamda salladı,"Kaya artık burada Antep'te yaşayacak."

Bölüm Sonu✨