6.Bölüm;Bilinmeyen Numara

Masadaki sessizliği bozan ben olmuştum,"Peki... çayımdan bir yudum içtikten sonra bardağı sertçe masaya bıraktım...Bunu kabul edeceğimi kim söyledi?","Sana bir seçenek sunduğumu hatırlamıyorum."masadaki herkesin bakışları bir bana bir de dedeme çevriliyordu,derin bir gerginlik ele geçirmişti ortamı.Fırsat elime geçmişken birkaç kişiyi delirtebilirdim,"Pekâlâ,masada dört tane daha erkek varken...Niye ben?",Dedem ne yaptığımı anlamış olacak ki kaşlarını kaldırdıktan sonra yüzünü büyük bir gülüş esir altına Sözlerimden sonra herkes meraklı bakışlar içinde dedeme bakıyorlardı."Sana istediğini vereceğimi mi sanıyorsun?"sandalyemi biraz daha masaya yaklaştırdım.

"Senden birşey isteyen olmadı, istediğim birşey varsa kendim elde ederim."

Ardından Bakışlarımı tabağında ki tatlıyla oynayan Emre'ye çevirdim,"Çok mu üzüldün?",elindeki çatalla tabaktaki tatlıyı eziyordu."Kaya!"Zühre halamın ikazını görmezden gelerek Emre'ye bakmaya devam ettim.Eğer Emre rezil olacaksa herkesin içinde rezil olacaktı."Emre,bak ben bu liderlik işini hiç istemiyorum dedem niye sana vermedi ki,Değil mi Dede?A unutmuşum doğru ya sende olanlar bende olmadığı için ...", istediğimi elde etmek çok zor olmamıştı,Emre yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyordu diyeceğim son söz sabrını taşıracaktı,"Mesela HAİNLİK ya da ADİLİK yok bende."önünde ki herşeyi devirip hızla masadan kalktı,o kalktığı anda bende sandalyemi çekip ayağa kalktım, kıpkırmızı olan yüzünü izlemek benim için bir zevkti.Dudağımın sol kenarı yavaşça yukarı kalkarken bana sinirle gelişini izliyordum,"ULAN SENSİN HAİN SENSİN ADİ!"

yumruğunu kaldıracakken hızlı bir şekilde belimdeki silahı çıkartıp ona doğrulttum,etraftaki seslerin beni durdurmaya yeteceğini hiç sanmıyordum."indir o elini."ses tonum oldukça sakindi en azından sakin tutmaya çalışıyordum.

"Kayra silahını indir!"

"Kaya sakın!"

ve daha nice bağırışmalar...

dişlerini sıkarak nefret içinde bana bakıyordu ama ondaki nefret ne kadarsa benimki ondan daha büyüktü.Yumruk yaptığı elini yenilgenlik içinde boşluğa bıraktı."Hadi sıra sende..." dedi silahı göstererek."Sıra bende, haklısın...", Emre'ye daha çok yaklaşarak silahı kafasına dayadıktan sonra ayaktakilere baktım."ŞUAN BANA ÖLDÜRME DİYE YALVARDIĞINIZ BU İT VARYA...ADEMİN OĞLUYLA NELER ÇEVİRİYOR NELER!"herkesin ağzı bir karış açık bir şekilde Emre'ye bakıyorlardı,"EMRE!"dedem ve daha birçok kişi duyduklarıyla küplere binmişti.Sevimliye yakıştıramadılar herhalde."Ya-Yalan.YALAN SÖYLÜYOR."tabancanın namlusunu kafasına daha çok bastırdım,"KES SESİNİ AKSİSİ SON SÖZÜN OLUR.","Son sözümün bu olmasını istemem Kaya,ama başka birşey diyebilirim."sinsice sırıtıp kulağıma yaklaştıktan sonra fısıldamaya başladı,"Birgün Eda ile olmazsa kızı ben alabilirim,son sözümde isminin geçmesi büyük bir lütuf olacak." işte bunu yapmamalıydı.Karşısına geçip kafamı bir sağa bir sola salladım."Yerinde olsaydım insanların zaafını kullanmak gibi bir hatada bulunmazdım."

bu sözü söylediğine onu pişman etmezsem Kayra Gökden değildim.

Sert bir şekilde Emre'yi ittikten sonra sonra silahın tetiğine basıp bir el ateş ettim.

Emre omzunu tutmuş yerinde sendeliyorken,çığlıklar atılarak Emre'nin yanına koşulmuştu bile.Silahı belime yerleştirdim. telefonu çıkarıp 112'yi tuşladıktan sonra telefonu kulağıma götürdüm...

Ambulans kapıda olacaktı,ona çok büyük bir iyilik yapmıştım

"NE YAZIK Kİ YAŞAMAYA DEVAM EDECEKSİN KUZEN,YAT KALK DUA ET."

Onlardan uzaklaşıp aşağı inmeye yeltendim ki arkadan gelen dedemin sesi beni daha doğrusu herkesi durdurdu,"DURUN.KAYRA SEN DE DUR!"arkamı dönüp yüzümü dedemden tarafa çevirdim."KİMSE ŞİKAYETÇİ OLMAYACAK!"ambulans sesleri aşağıdan geliyordu bile.Onun yerde acı içinde kıvranmasını gördükçe içimin yağları eriyordu.

Emre ve halam ambulansla gitmişti,dedem ve annemi babam götürmüştü,Serhad'da diğer kuzenlerimi ve halalarımı götürüyordu.Konakta tek ben kalmıştım, mutfağa girdikten sonra su içmek için bardak aradım hangi dolabı açarsam açayım istediğimi bulamıyordum evin hizmetçilerine sormam gerekti."Kayra?"arkamdan gelen ince kız sesiyle arkama döndüm anlaşılan evde tek değildim Hale ile konaktaydık.

Elinde ki su dolu bardakla bana yaklaştı,"Bunu arıyordun galiba."suyu uzattığında elinden alıp başımı salladım,"Teşekürler.Ayrıca Kayra demezsen sevinirim."suyu içerken yanıma geçip elini tezgaha koydu,"Niye ki?","Yakınım olan kişilerin bana Kayra demesini istiyorum.","Yakının değil miyim?","Niye yakınım olasın?"elimdeki su bardağını tezgaha bıraktıktan sonra konuşmak üzere dudaklarımı araladım."Yerinde olsam abimi vuran adamın yanında kalmak yerine abimin yanına giderdim."hızlı adımlarla mutfaktan çıktıktan sonra yukarı çıktım ardımda kuyruk gibi dolanan Hale de vardı."Odan burada."başımı teşekkür anlamında salladıktan sonra Hale'nin gösterdiği odaya doğru yürüdüm.Oda'ya girip telefonu ve kendimi yatağa attım,biraz uzandıktan sonra üstümdekileri çıkarmak üzere yataktan kalktım gömleğimin düğmelerini teker teker açarken yatağın üzerinde çalan telefon dikkatimi çekti,arayan kişi bir numaraydı telefonu yatağın üzerinden aldıktan sonra aramayı cevapladım,

"Alo."

Karşı taraftan henüz bir ses yoktu.

"Kimsini-"

sözümü bölen şey karşı taraftan gelen bir hıçkırık sesiydi.kaşlarımı çatarak konuşacaktım ki duyduğum sesle kaskatı kesildim.

"Kayra..."

"Eda?"

burnunu çektikten sonra derin bir nefes alıp verdi.

"Lütfen Kayra bir daha konuşmayalım,en başında nasıl İki yabancı gibiysek yine öyle olalım tamam mı?İyi akşamlar."

ve telefonu kapattı.. ardında bıraktığı hasarı bilmeden...

Istanbul

Eda Ulusoy

Yanımda olan İkra'nın tesellileri beni ne yazik ki iyileştirmiyordu, iyileştiremiyordu.Hıçkıra hıçkara ağlamaya devam ediyordum."İkra...İkra ben.ben.bilmiyorum,niye ağlıyorum onun için.İkra-"deyip tekrar ağlamaya başladım.

"Aşkım seviyorsun,her ne kadar,sevmiyorum,desende seviyorsun."başımı omzuma doğru düşürüp dudaklarımı büzdüm."Ben katil olacak birini sevemem İkra,olmaz.Gerçekten olmaz,o da amcasının yolundan gidecek."

İkra derin bir iç çektikten sonra yataktan kalktı.

Elini yüzümde dolaştırdıktan sonra konuşmaya başladı.

"Bebeğim ateşin çıkmış git bir duş al gel hadi."İkra saçımı okşamaya başladığında ağır hareketlerle yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim...

3.kişi anlatım olacaktır!

Eda banyoya girdikten sonra İkra'da yatağının üzerinde oturdu,kuzenini düşünürken çalan telefonunun sesi düşüncelerini böldü,İkra kaşları çatık bir şekilde arayan numaraya bakıyordu, boğazını temizledikten sonra aramayı cevapladı.

"Alo,kim-"

"İkra telefonu Eda'ya ver!"

karşısında duyduğu endişeli sesle nefes alıp verdi.

"Kayra sen ne yaptığının farkında mısın?!Kuzen vurmak nedir ya?!"

"Bir dakika siz nerden öğrendiniz?"

İkra yataktan kalkıp karşısındaki masaya doğru ilerledi Eda'nın telefonunu aldıktan sonra tekrar konuşmaya başladı.

"Eda'nın telefonuna bilinmeyen bir numara mesaj gönderdi,daha doğrusu bir video.kuzenini vurduğun bir video bir de senin numaran daha fazlasını bilmiyorum."

karşı taraftan birkaç saniye ses çıkmadı ardından tekrar konuşmaya başladı.

"İkra o numarayı bana gönder.Ve"

"Ve?"

dedi İkra meraklı bir ses tonuyla.

"Ve Eda ile bir şekilde konuşmamı sağla."

İkra bir süre düşündükten sonra cevabını verdi.

" Eğer beni ikna edersen neden olmasın?"

"İkra uzun mesele,benim Eda ile bizzat görüşmem gerek."

"Of,tamam."

"Eda iyi mi ağlıyordu en son?"

"İyi iyi."

"Pekâlâ herşey için tekrar teşekkürler,Eda'ma iyi bak."

ve telefonu kapatmıştı.

İkra başını aşağı yukarı salladı.

Ardından Eda'nın telefonuna gelen bildirimle kafasını çevirdi.

"Bu arada ben Karay Gökden tanıştığımıza memnun oldum;)"

BÖLÜM SONU💫