3.Gün

Çalıkuşu, Ayça ve Nila' tüm gece soğuktan uyuyamamışlardı. Kalkıp defalarca kapatmalarına rağmen gece boyu odalarındaki pencere durmadan açılıp durmuştu.

Sabahın köründe kalkıp yaptıkları ilk iş yurdun hem güvenlikçisi hem de tamir işlerinden sorumlu abiyi bulup odalarına getirmek oldu. Adam tüm gece nöbet tuttuğu için yorgundu. Fakat kızları kırmayıp odalarına bakmayı kabul etmişti. Yanına alet çantasını da alıp kızlarla birlikte odaya, bozuk ve durmadan açılıyor dedikleri pencereye bakmaya gitti. Ama pencereyi sapasağlam görünce kızların kendisi ile dalga geçtiğini düşünüp bir azar çekmekten de geri duramadı.

Pencerenin hiçbir şeyi yoktu aksine her şeyi yepyeni ve sapasağlamdı. Kızlar ona pencerenin gece sürekli durmadan açıldığını kesinlikle bozuk olduğunu söyleyip dursalar da. Güvenlikçi abi de bir o kadar o pencerenin sapasağlam olduğunu pencerenin kendi kendine açılmasının imkansız olduğunu ya da kızların pencereyi düzgün kapatamadıklarından olduğunu söyleyip durdu. Hatta onunla inatlaşarak dalga geçmeye çalıştıklarını düşünmeye başladı. Sonra da onlara bir daha sabahın köründe kendisini böyle saçma şeyler için çağırmamalarını söyleyip bir azar daha çekip odadan çıktı.

Aslında iki tarafta haklıydı. Ama bunun görünür de mantıklı bir açıklaması yoktu. Yani en azından onlar henüz bilmiyordu.

Laden'in ise başına o gün herhangi bir tuhaf olay gelmemişti. Hatta annesinin hala onu aramadığını düşünüp hüzünlenmese o gün daha da mutlu olabilirdi. Fakat Günel ablası vardı. O onu teselli ediyor, ona hak veriyordu. Bu Laden için şimdilik yetiyordu. O gün yine kahvaltı, okul, akşam yemeği, uyku sıralamasıyla onun için gayet sıradan geçip gitti.