Eve Dönüş Ve Canavar

Artık vakti gelmişti. İki günlük huzur sona ermişti. Buraya kadar kaçabilmişti hayatın gerçeklerden. Sadece iki gün.

Açlıktan ve susuzluktan ölüyordu, ayrıca tuvaleti de vardı. Biraz daha tuvaletini tutarsa patlayacağından emindi. ''Eve gidene kadar altıma yapmasam bari'' diye dua ediyordu. İki gündür kimselere yakalanmadan çatı katında saklamayı başarabildiği apartmandan çıktı. Apartmandan çıktıktan sonra tuvaletinin tutulur cinsten olmadığını artık son raddeye geldiğini fark etti. Eve kadar yetişemeyecekti. Apartmanın biraz ilerisinde otluk ve ağaçlık bir alan vardı. Hızlıca oraya doğru yürümeye başladı. Saat daha çok erken olduğu için etrafta kimsecikler yoktu ama olsa da umurunda değildi. Altına yapmasına ramak kalmıştı. Otluk alana gitti ve hemen bir ağacın arkasına çömeldi. Bunu yaptığına inanmıyordu. Biri onu bu halde görse yerin dibine girerdi ama yine başka çaresi yoktu. Hemen işini halletmeye koyuldu. İşi bittikten sonra ise eserinin üzerini toprakla iyice kapattı. Bu hayatında yaptığı en iğrenç ve rahatsız edici şeylerden biriydi. Son bir kez daha onu kimsenin görmediğinden emin olmak için dikkatle etrafına baktı ve apartmandan çıkarken yanına almayı unutmadığı tuhaf kitabını da alıp evine doğru yürümeye başladı.

Yolda yürürken ise iki gündür onun yokluğunda olması muhtemel olan şeyleri düşünüyordu. İki gündür kayıp olduğunun duyan tüm mahalle, akrabalar ve sınıf arkadaşları onun hakkında dedikodu yapmış olmalıydı. Böyle şeyleri düşündükçe herkesten ve her şeyden daha da çok nefret ediyordu. Onun kaybolmasından ve başına bir şey gelmesinden kimsenin zerre kadar endişe ve üzüntü duymadığını da çok iyi biliyordu. Herkes üç beş gıybetini yaptıktan hemen sonra onu unutmuş olmalıydı. Ama en azından, bari babası eve gidince onu çok dövmeseydi. Tek istediği buydu. Ayakları ne kadar geri geri yürümek istese de sonunda evinin önüne geldi.

Apartmanın kapısının önünde durdu. İçinden hiç zile basıp o cehennem eve çıkmak gelmiyordu, fakat yapmak zorundaydı. Laden tam elini uzatıp evin ziline basacakken bir anda apartmanın kapısı açıldı. Laden başını çevirip baktığında ise gördüğü kişi yüzünden tüm vücudunu aniden bir korku sardı. Kapıdan çıkan büyük abisi Mehmet’ti. Laden onu görür görmez dehşete düşmüştü. Onun şu an askerde olması lazımdı. Kesin izin alıp gelmiş olmalıydı. Mehmet abisi ile karşılaşması hiç iyi olmamıştı hem de iç. Babasından hatta Sedat abisinden yiyeceği dayağa bile razıydı. Ama Mehmet abisi sinir hastası vicdansız psikopatın tekiydi. Eğer onun eline geçerse her zamanki gibi tüm gücünü üzerinde kullanıp sinirini çıkarana kadar onu asla bırakmayacağını biliyordu. Onun eline düşmektense ölmeyi tercih ederdi. Mehmet hızlı adımlarla Laden'in üzerine doğru yürümeye başladı.

"Gel buraya gelll!!! Neredesin lan sen o**s*u çocuğu kaç gündür hepimiz seni arıyoruz"

Laden korkudan ağzını açıp tek kelime laf edemedi. Mehmet abisi üzerine doğru hızlıca gelirken tek çareyi kaçmakta buldu ve arkasına bakmadan koşmaya başladı. O koşarak kaçarken Mehmet abisi de arkasından küfürler yağdırarak hızla geliyordu. Laden koşarken tüm gücünü kullanıyordu lakin Mehmet abisi sporcuydu onu yakalaması uzun sürmezdi.

Laden'in aklına o an sabahın erken saatleri olduğu için çoğu öğrencinin okula gidiyor olabileceği geldi. Bu yüzden ani bir kararla okul yoluna saparak insanların arasında abisine izini kaybettirebilmeyi umdu. Hızla kalabalığın içine karıştı. Bir ara nefes almak için durdu. Neredeyse çatlayacak gibiydi. Soluk soluğa kalmıştı ama ona doğru gelen öfkeli abisini görünce soluklanması çok uzun sürmedi ve tekrar koşmaya başladı. Okula doğru koşuyordu. Orada en azından kendini kızlar tuvaletine kilitleyerek geçici bir süreliğine de olsa kurtulabileceğini düşünüyordu. Okula yaklaşıp okul yokuşundaki merdivenlerden ikişer üçer atlayarak koşmaya devam etti. Arkasına tekrar dönüp baktığında ise artık Mehmet abisinin ona çok daha fazla yaklaşmış olduğunu gördü. Okulun bahçesine girip okulun ön taraftaki kapısından girmeye çalıştı. Fakat okul girişi o kadar kalabalıktı ki kimse onun içeri girmesine fırsat vermedi. Laden kalabalıktan sıyrılıp bu sefer hızla okulun arka kapısına gitti. Fakat bu yanlış bir fikirdi. Tam arka kapıya yaklaşmış içeri girmek üzereydi ki bir anda arkasından sinsice gelen abisi onu büyük bir kuvvetle saçlarından tutup yakalayıverdi. Laden kurtulmak için çırpınırken sınıflarının pencerelerine çıkmış heyecanla sanki bir film seyreder gibi onları seyreden öğrencileri gördü. Laden hem utançtan hem de abisinin eline düştüğü ve birkaç saniye sonra başına gelecekleri bildiği için ağlamak üzereydi. Abisi onu kendisine çevirip tam vuracakken Laden anlık bir hareketle abisinin özel bölgesine tekme atıp kendini onun elinde kısa bir süreliğine kurtarabildi. Ama çok geçmeden sadece birkaç metre ilerde abisi onu daha büyük bir öfkeyle tekrar yakaladı. Bu acımasız canavar bu sefer kaçmasına fırsat vermeden onu tek bir tokatla yere serdi. Laden acı içinde yerde yatarken son gördüğü göğsüne gelen birkaç tekme sonrası her şeyin kararması oldu.