Bazı kahramanlar kılıç taşır. Bazıları kurşun yağdırır. Bizimkiler mi? Dürüm sarar, kahkaha atar, kürek sallar ve şehirleri yakar. Bu hikâye, kahkahaların kurşunlardan daha ölümcül olduğu bir şehri anlatıyor. İhanetle, kanla, ama hep bir kahkahayla yazılan bir hikâye bu. Tunahan... Şehrin en şakacı, en ölümcül, en kahkahalı tetikçisi. Yanında bomba manyağı Serdar, kürek sevdalısı Tosun ve strateji ustası Yusuf var. Ve tabii, gölgelerden sızan eski bir hayalet: Valeria. Aşk var mı? Var. İhanet var mı? Dibine kadar. Kahkaha var mı? LAN TABİİ Kİ VAR! Bu şehir kanla yazıldı. Dürümle taçlandı. Ve kahkahayla hüküm sürdü. Eğer hayatın seni köşeye sıkıştırdığı bir anda gülmeyi unutursan, sana bir dürüm fırlatacak ve kulağına fısıldayacaklar: > "Kahkaha atmayan şehirler çürümeye mahkumdur." Hoş geldin Dürüm Krallığı`na. Sana kahkahaların en kanlısını vaat ediyoruz. Ve unutma... Son gülen, en kanlı güler.

“Ankara’nın soğuğu insanın kemiklerine değil… kalbine işlerdi.” [Yavaş yavaş sisli bir sokak belirir. Sokak lambaları titrek. Adımların sesi.] Tunahan, sessiz bir köşede kahvesini içerken, dışarıda dünya hızla dönüyordu. Ama onun kalbi… çoktan durmuştu. Birini sevmekten değil, birine inanmaktan korkuyordu artık. [Bir kahkaha yankılanır. Yumuşak bir kadın sesi, fonda sıcak bir müzik başlar.] O kahkaha… Soğuğu bile susturacak kadar sıcaktı. O kahkaha, Tunahan’ın içindeki o yorgun çocuğu yeniden uyandırdı. [Valeria belirir. Gülüşü karanlıkta parlayan bir ışık gibi.] Valeria kaybettiği herkesin yerine, hâlâ sevmenin mümkün olduğunu hatırlatan bir kadın. Kahkahası umut, bakışı bir sığınak. [Tunahan’ın sesi fonda yankılanır, kısık bir tonda:] > “Ben artık kimseye güvenmem diyordum… Ama o, sadece bir gülüşle bütün duvarlarımı yıktı.” [Müzik yükselir, şehir siluetine karışan ikili, birbirine yaklaşırken kamera yukarı çıkar.] Kimi aşklar sessiz başlar, Kimi hikâyeler bir bakış kadar yakın… Ama bazen, bir gülüş… bir hayatı değiştirir. 🕯️ Bir Gülüş Kadar Yakın Bir kalbin yeniden atmayı öğrendiği hikâye. Yazar: Eray Tunahan Öztürk

“Sen varsın diye ben eksilmiyorum. Ben varım diye sen daralmıyorsun. Biz birlikte varız; çünkü birbirimizi tamamlıyoruz.”

Giriş – Kara İncil’in Çocuğu Hiç kimse onun ne zaman doğduğunu, hangi toprakların çocuğu olduğunu bilmiyor. Sadece gölgelerin ve fısıltıların taşıdığı bir isim var: Nefarion. Bir zamanlar kırık bir kum saatiyle mühürlenmiş küçük bir köyden başladı her şey. Ne kılıç ne de ordulara ihtiyaç duydu. İnsanlara yalnızca tek bir aynayı uzattı: seçimlerini. Ve insanlık, kendi içindeki karanlığı görmeye cesaret edince, şehirler sessizce çöktü. Kırık Kum Saati’nin işareti kıtaları sardığında, krallar taçlarını bıraktı, yasalar un ufak oldu. Nefarion ne hükmetti ne de fethetti; sadece var oldu. Ama bu varlık, bütün çağların en derin korkusunu doğurdu: Zaman kırıldı. Seçim bizdeydi. Yıllar geçti, dünya yeniden kuruldu. Ama rüzgârın taşıdığı bir efsane kulaktan kulağa dolaşıyor: “Kara İncil’in Çocuğu bir gün geri dönecek. İnsanlık seçimi unuttuğunda, son seçimi o getirecek.” Bu kitap, insanlığın kendi gölgesinden doğan o çocuğun, Nefarion’un sessiz yürüyüşünü anlatıyor. Onun hikâyesi bir başlangıç değil, bitişin ta kendisi olabilir.

Okyanus’un Altında Hazine Avı Dünya okyanuslarının en karanlık derinliklerinde, hiçbir haritanın işaretlemediği bir sır saklıdır. Tecrübeli dalış kaptanı Tunahan, teknik deha Yusuf, cesur genç Kerem, meraklı biyolog Selin ve gizem avcısı tarihçi Lara… Efsanevi bir hazine arayışıyla başlayan maceraları, onları beklenmedik bir akıntının kucağında binlerce yıllık devasa bir su altı mağarasına sürükler. Fosforlu taşların gündüz gibi aydınlattığı, tarih öncesi canlıların gölgeleriyle dolu bu mağara; hem büyüleyici bir cennet, hem de ölümcül bir tuzaktır. Oksijen azalırken, yollar kapanırken ve korkular derinleşirken tek umut, mağaranın kalbinde yatan paslı denizaltıyı çalıştırabilmektir. Ama önce… Mağaranın sırrını çözmeleri, birbirlerine güvenmeleri ve karanlığın altındaki gerçek hazineyi keşfetmeleri gerekir. Keşif, gerilim ve dostluğun sınırlarını zorlayan bu macera, okyanusun sessizliğinde nefesinizi kesecek.

Dünya büyüler, yaratıklar ve efsanelerle dolu olabilir… ama kimse sana bunun bu kadar saçma olacağını söylemez. Fiyasko Ferit, uzaktan eğitimle büyücü olup hayaller kuran ama eline geçen tek şey hatalı büyüler ve patlayan mutfak aletleri olan talihsiz bir adamdır. Yanında keçiye dönüşen influencer vampir, travma yayan erkek medusa, sabıkalı cüce simsarı ve emekli istihbaratçı bir papağan vardır. Ve hepsi, yıkılmak üzere olan eski bir kulede kira ödeyemeden yaşamaya çalışır. Bir sabah Ferit, sadece serinlemek için gizemli bir yelpaze salladığında yanlışlıkla bir ejderha ve ondan daha tehlikeli bir kraliçeyi dünyaya çağırır. Artık büyü değil, düpedüz kaos başlamıştır. Yelpazenin ardındaki gizem, boyutların kapısını aralayabilir… Ama önce biri bu ekibi ayakta tutmayı becermelidir. Büyücünün Biri Beni Çeksin Bazen dünyanın sonu, sadece yanlış bir düğmeye basmaktır.

Yağmurun, barutun ve kanın kokusuyla başlayan bir hikâye… Bir annenin son nefesiyle bıraktığı miras, bir çocuğun kaderini sonsuza dek değiştirir. Aras, telekinezinin yıkıcı kudreti ile biyokinezinin ölümcül gizemini aynı bedende taşıyan ilk insandır. Devletin “çifte tehdit” dediği bu çocuk, daha kundaktayken bir av hâline gelir. Yıllar sonra, büyüdüğünde, yalnızca bedenini değil ruhunu da sınayan bir savaşın ortasında bulacaktır kendini. Bir yanda annesinin kanlı mirası… Bir yanda dedesi Halim’in bilge öğretileri… Ve en derinde, karanlık bir fısıltı: “Onları yok et.” Aras her gün aynı soruyla uyanır: Katil mi olacak, yoksa kurtarıcı mı? Bu yalnızca bir çocuğun değil, bütün bir dünyanın kaderini belirleyecek bir seçimdir.