Gecenin götürdükleri

Karşımdakinin Sakine olduğunu fark ettiğim andan beri, içimdeki o huzur verici duygular bir anda yerini büyük bir panik ve korkuya bırakmıştı. Bu korku ve panik, içimden soğuk bir rüzgar gibi geçerken, o an hissettiğim duygular tarifsizdi. İçini görmeden atladığım kuyunun dibine çakılmış gibiydim. Bir anda, içimde daha önce hiç istemeyeceğim bir arzu uyanmıştı. Keşke Sakine’ye değil de babama yakalansaydım diye geçirmeye başladım. O kadar acizdim ki, azılı düşmanımın eline öyle bir koz vermiştim ki bu beni ipe götürmeye yetecek kadar güçlüydü.4

Göz göze geldiğimizde, o an her şey durdu. Hava o kadar buz kesti ki bir an nefes almak bile zorlaştı. Bir müddet, sinsi bakışlarıyla gözlerimde gezindi, adeta kurnazlık ve hile ile dolu bir yansıma vardı o gözlerde. Beni izlerken, içindeki nefret ve kötülük, yüzünde bir maske gibi beliriyordu. Ve o bakışlar, sanki bir tuzağın içine çekiliyormuşum gibi hissettirdi. İçimden gelen bir ses kaçmam gerektiğini fısıldıyordu, ama bedenim, o an tam anlamıyla kilitlenmişti. Sakine elindeki kağıdı havaya doğru sallayarak:

- Vay vay vay Gülnaz, demek gecenin bir yarısı dışarda olmak . Hem de bir erkekle öyle mi ? Söylediği zehir zemberek sözlerle o kadar iğrenç bir kahkaha attı ki elimde olsa şuracıkta boğazlayacaktım . Ama ipleri başkalarının elinde olan bir kuklaya dönmüştüm . Çünkü olaya karşı çıkıp hemen burada Sakine’nin saçını başını yolsaydım , arkamdan destek çıkan Hacer , haberi olmadığı halde bana yardım eden Halis amca ve en önemlisi Mirali’nin başını belaya sokacaktım . Mecbur ne isterse yapacaktım . Olayın anında babama yetişmesi an meselesiydi . Kendimi geçtim kendimle beraber başkalarını da ipe götüremezdim. Sakine kendisine karşı bir cevap vermediğimi anlayınca bana doğru yaklaşıp:1

- Ne oldu Gülnaz, dilini mi yuttun ? Deyip elleriyle yakalarıma yapıştı:

- “Hadi tutsana sen de yakamı ne duruyorsun , hani Bey kızıydın? Göster bakalım hünerlerini . Sen değil Bey kızı, alelade bir hizmetçi parçası bile değilsin”. Söylediği sözler keskin bir hançer gibi yüreğime saplandı . Yine kendime engel olamadım, yine sinirlerim tepeme zıplamıştı. Ellerim istemsizce yakasına yapışıp:3

- “Bir de utanmadan odamı mı karıştırdın ? Ateş olsan cürmüm kadar yer yakarsın . Ne yapacaksın babama mı göstereceksin ? Göster bakalım . Babam beni de Mirali’yi de öldürsün, ondan sonra jandarmalar alsın babamı bir ömür içeriye, o zaman ne yapacaksın Sakine hanım? Haaa ben biliyorum, ne de olsa civar köylerde daha itibarlı Beyler var gider onlara yamanırsın sen” söylediklerimi duyunca yakamdaki elleri daha da bir sıkıştırıp beni odanın duvarına bir hışımla yapıştırarak:1

- “ Bana bak bana, gözlerime bak. Ben senin bildiğin insanlardan değilim . Senin girmeye çalıştığın yollardan ben dönüyordum Gülnaz. Seni de sana yardım edenlere de bir bir had bildirmesini de çok iyi bilirim . Sen kim beni tehdit etmek kim.1

Hani diyordun ya “ahdimdir(!)” diye ,benim de sana ahdim olsun seni doğduğun güne pişman edeceğim” dedi. Yine zehir zemberek sözleriyle aklı sıra intikam alma peşindeydi.1

Ben de ellerini yakamdan çekip üstümü başımı düzelttim. Her ne olursa olsun ondan korktuğumu düşünmemesi lazımdı. Hızlı ve küçümser bir tavırla:

- “Elinden geleni ardına koyma, Senden korkmuyorum . Senin ne haltlar karıştırdığını bilmiyor muyum sanıyorsun ? Benim ellerim de armut toplamıyor . Gidip bir bir anlatırım , daha neyin ne olduğunu anlamadan kendini konağın dışında bulursun . Çocuğunun yüzünü ömür billah göremezsin” diyerek elimde kalan son kozumu da oynamıştım. Söylediklerimi hiç de takmıyormuş gibi bir tavırla:1

- “Ya senin beyinsiz olduğunu biliyordum , ama bu kadar da beyinsiz olamazsın . Sence Beyim senin söylediklerine mi itibar edecek yoksa benim söylediklerime mi? Sanki yayla yolunda elin oğluyla fingirdeşen benmişim gibi”

Söyledikleri o kadar ağrıma gitti ki bir anda yüzüne sert bir tokat attım . Attığım tokadın etkisiyle sarsılan Sakine, ayağa kalkıp aynı hızda arkadan saçıma yapışarak:1

- “Sana bunu çok ağır ödeteceğim Gülnaz” diyerek bir hışımla odadan çıktı . Çıktığını görünce bir an içimden:

- “Hayır olamaz, yapamaz babamın bunlardan haberi olamaz” dedim . Ben de aynı hızda odadan fırlayınca Sakine’nin babamın odasına doğru ilerlediğini fark ettim . O an tüm dünyam başıma yıkılmıştı . Sanki başımdan aşağıya kaynar sular dökülüyormuş gibi hissediyordum. Tam kapının önüne yaklaşacağı sırada arkasından hızla koşarak şalını elimle kavrayıp kendime doğru çektim . Gözlerimden akan yaşlara engel olamayarak çaresiz bir şekilde:

- “Yapma, lütfen yapma” diyebildim sadece. Bana belki de en korkunç yüz ifadesiyle dönüp :2

- “Onu bana el kaldırmadan önce düşünecektin hadsiz . Sen kimsin bee! Bana kaldırdığın eli bir de adamsan babana kaldır” diyerek tekrar kapıya yöneldi . Tam kapıyı çalacağı sırada büyük bir panikle onu merdivenlere doğru ittim . Sakine’nin, gözümün önünde merdivenlerden aşağıya doğru yuvarlandığını görünce oracıkta donup kaldım . Etraftaki her şey birden bulanıklaşmaya başladı. Kulaklarımdaki çınlama sesinden başka hiç bir şey yoktu. Onu ben itmiştim . Hem de kendi ellerimle . Bir müddet donup kaldıktan sonra merdiven dibinde öylece yatan Sakine’ ye doğru hızla merdivenlerden aşağı indim . Yanına varınca büyük bir panikle ellerimle öylece donuk yüzüne dokundum . Bedenimde hissettiğim büyük bir ürpertiyle tekrar ellerimi geri çektim . Gözlerimden akan yaşlar yerde küçük bir birikinti yapmış kana karışıyordu. Ben ne yapmıştım katil mi olmuştum ? Ellerimle yüzümü kapatıp duvarın dibine çöktüm . O an Allah’ın canımı alması için yalvarmaya başladım .4

Tam o anda omzumda hissettiğim bir elle irkilip ayağa kalktım . Karşımda Hacer vardı . Bana sen ne yaptın der gibi baktığında . Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki eliyle ağzımı kapatıp aynı zamanda eliyle de susmam için işaret verdi . Beni ellerimden tutup yukarı doğru sürüklemeye başlayınca :3

- “Hayır hayır yapamam onu ben öldürdüm ,burada öylesine bırakıp gidemem” diyebildim titreyen sesimle. Her ne kadar Hacer’e dirensem de o yine bildiğini okuyup beni zor bela odama kadar çıkarmıştı . Beni içeri atar atmaz kapıyı arkamdan kilitledi . Kapının dibine çöktüm ellerimi saçlarımın arasına alıp kendimden, hayatımın her anından nefret ettim . Birisini öldürdüm , hem de bir anneyi. Devran’ı bu yaşında annesiz bıraktım, ben ne yaptım. Öylece kanlar içinde yatan o donuk yüzü bir an bile gözlerimin önünden çıkmıyordu. Bu nasıl bir geceydi , neden bitmiyordu? Bir gece içinde nasıl olur da hem çok mutlu hem çok üzgün olabiliyorum. Felek neden benim üzerimde sert bir fırtına gibi dolanıyordu? Sanki her mutlu olduğum da bir yıldırımla çarpılıyor gibiydim. Öylece kapının dibinde çaresizce beklerken kapının ardında belli belirsiz sesler duydum:2

- Beyim Beyimm ! Sakine hanım düştü.

Evet arkadaşlar çok beğenerek yazdığım kitabımın yedinci bölümü sizlerle beğenip yorum yapmayı unutmayın efendim 😊