13. Bölüm

• 3. Ağzından •

Sabah uyandılar Kağan - Öykü Karan çifti...

Hazırlanıp kahvaltıya indiler bütün aile ordalardı

"Günaydın!" Dediler ikisi de aynı anda.

Diğerlerinden de " Günaydın!" Diye karşılık gelmişti.

Yan yana oturdular. Ve Kağan Karan babasına doğru döndü ardından da

"Baba biz Öykü ile bir süre çiftliğe gitmeye karar verdik de eğer ki bugün bi iş falan yoksa biz gidelim. " Diyerek babasına seslenip konuştu Kağan.

"Gidin tabi oğlum gidin sen şirketi dert etme bende sende git karınla gez , toz keyfine bak. " Dedi Kenan Karan.

Kafasını salladı Öykü ve Kağan 'tamam ' anlamında..

Kahvaltıyı çok uzatmadan kalktılar ve odalarına doğru hazırlanmaya gittiler tabi herkese afiyet olsun dileklerini iletip öyle ayrıldılar sofradan..

Odaya vardıkları gibi Öykü direk olarak yatağa koştu ve zıplayarak üstüne oturdu.

"Of of seni çok özleyeceğim yatağım ama merak etme geri döneceğim. " Diyerek yastığa sarılıp veda etti esprili bi sesle Öykü

"Ahahahahaha merak etme güzelim iki üç günlük tatil yapalım dedim de sen resmen yatağa aşık olmuşsun" diyerek karısı ile ufak çaplı bi dalga geçti Kağan

"Haha ne komik Kağan bey sizi de göreceğiz" diyerek karşılık verdi Öykü

"Beni görmene imkan yok çünkü ben yıllarca evimden ve odamdan uzakta yaşadım yani bu dediğin imkansız canım" diyerek gerçekleri konuştu Kağan

"Gerçi o da doğru. " Diyerek teyit edip kendi kendine onayladı Öykü

"Of aman neyse hadi bakalım hazırlanalım. " Diyerek hazırlanmaya başladılar Öykü ve Kağan

( Flashback)

• Öykü Karan •

O bağırış sesi miydi?!

"Lan oğlum! Sen ne yaptın lan!" Diye bir sesle yerimden sıçradım bu abimin sesiydi..

Ne oluyor!

Çok geçmeden aşağı indim ..

Abim Kağan'ı yakalarından tutmuş sallandırıyordu. Ancak Kağan sanki kaderini kabullenmişti.

"Ne oluyor?" Diye onları uyardım çünkü hiç kimsenin buraya gelmemesi gerek hatta bilmemesi gerek

"Öykü doğru mu bu? Bu adamın yaptığı doğru mu?" Diye kızdı abim

"Neyden bahsediyorsun abi" diye hiddetle sordum.

"Bu adam seni üvey annesi ile mi aldattı!" Diye bağırdı abim

"Ne!" Dedim şaşkın ama sinirli sesle Kağan dememiştir eminim ancak kim

Yelda ! Arkamı dönüp cama baktım elinde lolipop ile bize doğru bakan Yelda'yı görmem bir oldu!

Ah be ! Yelda seni yakacağım yemin olsun senin ölümün benden olacak!

"Ne , ne aldatması abi yok yok öyle bir şey" diyerek savundum Kağan'ı

" Tamam! Yeter Yusuf sessiz ol! " Diyip bağırarak

Susturdu herkesi Kağan

"Tabi beyefendi hiç bir şekilde haklı çıkamayacağını biliyor o yüzden sanki padişah mübarek sesimizi kesiyor!" Diyerek sert sesle konuştu abim

" Yusuf! Kes sesini! Zaten evlendiğimizden beri bana karşı bi başka bakmalar bi tuhaf davranmalar. Sen zaten bizi boşatmak için sebep arıyorsun şimdi de sonu bu ! Haksız mıyım?! Şimdi rahat bırak beni git bu yalanları kimden öğrendiysen ona de Kağan Karan sadece ve sadece Öykü Karan 'a ait ve her zaman da ona ait olacak! Ne önce ne sonra !" Dedi ve ayrıldı yanımızdan...

Dibim düştü be adam!

Ama ya sahte evlilikten kaynaklı olduğundan çaktırmamak için yapmışsa ?

Saçmalama tabi ki aşık! AŞIK!

Of of sinirlerim alt üst oldu ..

Daha fazla orda durmadan Kağan'ın ardından yukarı çıktım odaya..

"Kağan?" Diyerek odaya girdim.

Arkası dönüktü bana seslendiğimde ise önünü döndü sertçe bana

"Gördün değil mi? Annemi öldürdü gitti babam başka kadınla evlendi üstüne o kadın rezil kepazenin teki çıktı!" Diyerek sinirle konuştu

"Ne! Baban anneni mi?!" Diyerek çekinerek ve korkarak sordum

"Hayır o anlamda değil.. yani annem öldükten sonra yas tutmadı ona ihanet etti gibisinden " diyerek açıklama yaptı bana Kağan

Konuşmadım, konuşmadı, konuşmadık...

Sadece bir süre bekledim ardından da çok geçmeden çok da uzatmadan sarıldım ona o da sarıldı bana birlikte uzun uzadıya sarıldık yarınlar yokmuşcasına... İşte bu an anladım ki bizim kaderimiz ta en başından birbiri için yazılmış.. ve birbirimize destek olacak ardından da herkese karşı dik durup birbirimizi koruyup kollayacaktık.. bunu biliyordum, biliyordu , biliyorduk..

"Kağan, ben hep senin yanında olacağım... Eğer ki bir gün boşansak dahi ne olursa olsun senin yanında olacağım... Bunu unutma ne olursa olsun bana anlat anlat ki yanında olabileyim " diyerek konuştum.

"Biliyorum Öykü ancak bu zamana kadar her şeyi kendim hallettim kendim halledeceğim , bırak da Yelda'yı kendim bitireyim... " Diye yalvarırcasına konuştu

"Ki aklımda bir şeyler de oluştu bile sen bana uyum sağlar yeter " diyerek ne olduğunu anlatmaya başladı...

(Flashback Finish)

• Kağan Karan •

Ben Kağan Karan, kendi kendini büyütmüş babasına anasına gerek kalmadan kendi kendini büyütmüş... Anasını, canını her şeyini... Kendi elleriyle toprağa vermiş Kağan Karan.

Daha Annesinin şokunu üzerinden atlatamamışken bir anda da sevgili babasının yanında bir kadınla gelişini görüp evleneceğini öğrenen Kağan, babasının bu son hareketinden sonra daha fazla dayanamayıp eşyalarını toplayıp

Yurtdışına yerleşip kendi hayatını şirketini yükselten Kağan, gücünü kendinden alan Kağan...

Daha sonra ise bir kızın yardımına koşan onunla evlenip kendi benliğini alan Kağan Karan...

...

"Kağan hazırım.. " diyen Öykü ile kendime geldim.

"Hı? Tamam güzelim " deyip gülümsedim. Öykü de bana gülümsedi ve elimizde çantamız ile ilk önce salona gittik.

Babama , annesine , Yusuf'a ve son olarak Yelda'ya baktım.

Ardından ufak da bi gülümseme bahşettim dışarıya.

"Ey ahali! Biz gidiyoruz !" Diye esprili bi sesle konuştum.

"Görüşürüz yavrum dikkat edin varınca da haber verin." Diyen sese doğru baktım bu ses Öykü'nün annesiydi.

"Elbette annecim " dedi Öykü ve gidip annesine sarıldı.

Bende babama sarıldım ve ardından da Yelda ile el sıkıştım o ise sarılmak için yeltendi ancak ben geri çekildim.

"Neyse hadi bakalım Yusuf görüşürüz" diyerek Yusuf'a döndüm ve kollarımı açtım o da bana karşı aynısını yaptı ve samimiyetten uzak bir sarılma gerçekleştirdik.

Ardından çantamı elime aldım ve karımı alıp oradan kapıya doğru uzaklaştık.

Arabaya bindik ve kemerimi taktım ardından da elime telefonumu aldım.

"Hadi bakalım." Deyip telefonumu Bluetooth 'a bağladım.

Ardından da telefonumu Öykü 'ye verip güzel bir şarkı açmasını istedim.

...

• Yelda Karan•

Kağan ! Ah Kağan! Sen bunu nasıl yaptın benim aşkıma sevgime karşılık olarak bu kepazeyi nasıl aldın koynuna , yanına yatağına soyuna soy adına...

Nasıl yaptın bunu ?! Ama bana bekleyin. Sizleri boşatacağım ve bende Kenan' dan boşanıp onun yaşlı pis halini görmekten büyük derecede midem bulanıyordu o yaşlı pis adam ona aşık olduğumu zannediyordu.

Ancak ben Kağan için onunla olmuştum gözlerim kalbim ve dahi her şeyim Kağan için atıyordu.

Aşıktım hem de deli gibi o güçlü kaslı vücudu o güzel kalbi o güzel gözleri herşeyine aşıktım.

Kağan! Ah Kağan!

Şu an gidişinizi izlemekten başka hiç bir şey gelmiyor elimden ... Ama durun siz durun.. ben de Yelda isem. Sizleri boşatacağım sizleri öyle bi hale getireceğim ki ...

Öykü! Ah Öykü!

Kağan'ı senden alacağım ve o vakit geldiğinde Kağan'ın benimle olan o zevkini o sefasını sadece benimle yaşadığı o her güzel anı sadece izleyeceksin öyle ki sadece uzaktan bizi gıpta ile izleyip hasetlikle kuduracaksın..

SON