18. Bölüm

4 gün sonra;

3. Kişi ağzından;

"Sen nasıl yaptın bunu bana ya nasıl!" Diye sinirle ses geldi

"Ben bir şey yapmadım! Sen bana inanmıyosun." Diyerek açıklama yapan bir ses geldi

"Evet inanmıyorum!" Dedi bir diğer ses

Aileler birbirine baktı ve

"Ne oluyor çocuklar " diye konuştular merakla onları dinlemeye başladılar.

Evet onlar Kağan ve Öyküydü.

"Boşanıyoruz!" Dediler aynı anda ...

Ne aileler ne onlar hiç kimse hiç bir şey anlamıyordu.. ancak Yelda Karan sanki planlarına tek tek ulaşmanın verdiği mutluluğu yaşıyordu!

Ama bilmediği bir diğer şey

KAĞAN KARAN KAFASINA KOYDUĞUNU BIRAKMAZDI!

.... 

"Ne ne boşanması çocuklar!" Diye konuştu Züleyha hanım

"Evet anne doğru duydunuz biz boşanıyoruz ve kararımız kesin ! " Dedi Öykü sinirle

"Oğlum" dedi Kenan Karan

"Baba hiç konuşacak zaman değil Öykü'yü duydunuz... Bo- şa- nı- yo- ruz ! " Diyerek sonu heceledi Kağan

"Ne demek boşanıyoruz ?" Dedi Yusuf

" Ben konuşmak istemiyorum... Öykü anlatır size !" Dedi ve kapıyı çarparak oradan ayrıldı Kağan Karan

"Bak bakalım nasıl kurtuluyorum senden Yelda" dedi kapının önünde Kağan ve arabasına binmeden önce

"Sence ben Öyküden ayrılır mıyım?" Dedi ve arabasına bindi.

Flashback;

"Şimdi ne yapacağız Kağan? Geri döndük ama bu Yelda durmayacak" dedi Öykü

"Aklımda bir şeyler var babam gelip özür dilediği zaman oluştu hatta şimdi dinle... İlk önce boşanmamız gerek Öykü ... Yelda'nın bizden kurtulduğunu sanması gerek " dedi Kağan

"Ne , boşanmak mı?" Diye şaşırarak konuştu Öykü

"Evet aynen öyle boşanacağız " dedi Kağan

"İyide bu Yelda'ya istediğini vermek olur" diye konuştu Öykü

"Şimdilik istediğini vereceğiz. Ancak herkesin bizim birbirimizden nefret ettiğimizi sanması şart" dedi Kağan

"Da boşanmak için sebep olmalı ki o da bizde yok" dedi Öykü

"Haklısın ancak ben onu da düşündüm. " Dedi Kağan

"Neymiş peki?" Diye sordu Öykü

"Sen senin arkandan iş çevirmişim gibi davranacaksın" diye rahatlıkla söyledi Kağan

"Nasıl yani?" Diye sordu Öykü

"Şimdi şöyle sen öğretmen olmak istemiyor muydun? Benim de işte sana engel olduğumu falan bahane edeceğiz ki senin en hassas noktan gibi bir şey... Bu yüzden sende bunu öğrenmişsin ve bana nefret kusuyorsun" dedi Kağan

Kağan'ın başının iki tarafından da tutup kendine çekerek sesli bir öpücük bahşetti yanağına Öykü

Kağan ise şok içinde duruyordu.

"Sen varya harbi zekisin ha" dedi Öykü

"Eh işte bir süre sonra insan bunlarla yaşıya yaşıya böyle oluyor" dedi Kağan

"İyi o zaman başlayalım " dedi Öykü ve tatlı bi şekilde güldü

Flashback son

3. Kişi ağzından devam;

"Öykü konuşsana neden boşanıyorsunuz?" Diye sordu Yusuf

"Kağan beni kısıtladı. " Dedi Öykü

"Ne?" Diyerek anlamadılar

"Yani şöyle... Ben öğretmen olmak istiyordum ya bu da beni resmen kendine hapsetmek için her tarafa haber salmış onu almayacaksınız diye bende bunu öğrendim ve delirdim... Bu yüzden boşanıyoruz" dedi ve yalandan ağlama taklidi yaptı Öykü

Züleyha hanım Öykü'nün yanına çöktü ve sırtını sıvazlamaya başladı kızının

"O benim kardeşime ne yapmış ne yapmış!" Dedi öfke ile ve hiç kimseyi dinlemeden direkmen evden çıktı...

Kenan Karan ise ne yapacağını bilemez halde oturup düşünüyordu.

Yelda ise içten içe sevinçli ancak bunu dışarıya yansıtmadan izliyordu olanları...

"Aaa Öykücüğüm ... Sakince konuşmak varken ne diye boşanıyorsunuz ki" dedi içten içe de mesajı veriyordu ve bunu bir tek Öykü anlıyordu...

"Seni ilgilendirmez Yelda " dedi ve odaya doğru yola çıktı Öykü annesi de arkadan geldi

"Kızım bak onların yanında demek istemedim ama ben Kağan'dan böyle bir şeyi beklemiyorum." Dedi Öykü'nün annesi Züleyha hanım

"Bende beklemiyordum anne ama yaptı. " Dedi Öykü

Numaraydı bu ancak gerçekten de oyunculuğu iyi yapıyordu.

... 

"Kenan hayatım" dedi Yelda neşeli sesi ile

"Ne oldu Yelda ? Neşelisin bakıyorum." Dedi Kenan Karan sinirle

"Hiç hayatım... Ayrıca sen onların sinirini benden mi çıkarıyorsun?" Dedi konuyu değiştirerek Yelda

"Hayır da ne bileyim ?" Dedi ve sonra da

"Neyse ya konuyu kapatalım şu an benim konum oğlumun mutluluğu evliliği " diyerek konuyu kapattı Kenan Karan

...

Yusuf yola çıktı ve Kağan'ın nereye gidebileceğini düşündü en sonda ise onu aramaya karar verdi.

"Alo ? Kağan nerdesin?" Diye sordu

"Dışardayım" dedi Kağan

"Tamam dışardasın ama nerede?" Diye konuştu Yusuf

" Konum atıyorum " dedi ve telefonu kapattı Kağan

Çok geçmeden konum gelmişti.

Yusuf ise aldığı arabayı sürmüştü ve çok geçmeden Kağan'ın olduğu yere varmıştı.

Kağan'ın olduğu yere gitti ve sakince yanına oturdu.

"Neler oluyor Kağan?" Diye sordu Yusuf içinde barındırdığı sinirle

"Duyduğun doğru boşanıyoruz.. ben bana inanmayan biri ile daha fazla evli kalamam" dedi Kağan

"Olay tam olarak nasıl başladı?" Diye sordu merakla Yusuf

"Aslında ben hiç bir şey yapmadım. En başta her şey gayet normaldi ancak tahmin ediyorum ki biri bizim aramızı bozmaya çalışıyor ve lanet olsun ki başardı... Sonuç olarak boşanıyoruz" dedi Kağan oyunculuğu iyiydi.

"Ne yani şimdi sen yapmadın mı? " Diye sordu Yusuf

"Ben niye sevdiğim kadının mesleğini eline aldığını görmek istemiyim... Aksine ben destek olurum ona hatta oluyorum da ama sakın söyleme Yusuf... Ha bi de bu anlattıklarım sakın Öyküye gitmeyecek madem ki benden ayrılmak istiyor. Ayrılsın onu burada tutamam." Dedi Kağan ve çok geçmeden kalktı ardından da yavaşça arabaya doğru ilerlerken

"Sağol Yusuf bana her zaman kardeş oldun" dedi Kağan ve arabaya binip doğruca mezarlığa gitti ...

.... 

• Kağan Karan •

Mezarlığa doğru yola çıkmış düşünceli bi şekilde gidiyordum.

"Plan tıkır tıkır " dedim kendi kendime

Ardından da mezarlığa giriş yaptım.

Ve Annemin Mezarına gittim.

"Ah be Annem... Bak bugün anneler günü ve sen tam da bugün öldün. " Dedim gözlerim dolu dolu

"Biliyor musun anne beni oğlu gibi gören bir kadın var... Züleyha anne... Öykü'nün annesi. Öykü demişken biz boşanıyoruz da. Ah o Yelda yokmu o Yelda! " Dedim sinirle

"Onu göndermek için anne o evin tek bir hanımı vardı o da sen ... Ve o senin yerini almaya çalışıyor anne.. ama ben buna izin vermeyeceğim. Kendini ilk önce bana yamamaya çalıştı ancak ben yüz vermedim üstüne babama yamadı. Senin ölümünden tam 1 hafta geçtikten sonra evlilik kararı almışlardı. Babam da kabul etti onu... Ve üstüne gelip babamla evli olduğu halde beni istediğini söyledi babamla evlilik kararı aldıkları gün beni öptü hem de zorla kaç yıl gelemedim yanına anne... Üstüne de biliyorsundur Öykü ile evlendim. Şimdi de boşanıyorum." Dedim aynı zamanda da ağlıyordum.

"Burada seni Öykü ile tanıştırmak isterdim ancak kendisinin başında zaten bela var. " Dedim gülerek

"Seni çok özledim... ANNE" dedikten sonra ise göz yaşlarımı tutamadım ve hüngür hüngür ağlamaya başladım.

"Sen olsan izin vermezdin bütün bunlara engel olurdun. Mutlu ederdin bizi... Sen gittin ben bittim anne... Ama merak etme anne bende senin gibi yapıyorum izin vermiyorum. Bunca olan biteni babamın önüne atacağım ve en sonunda ise daha mutlu olacağım seni aldattı o resmen anne.. " dedim ve öfke ile konuştum...

"Nefret ediyorum o adamdan ben o gün onu babalıktan reddettim daha en başından beri yapamadığı şirketi daha 18 yaşında ben toparladım. Yurtdışı yurtiçi her şekil bir şeyler yaparak onun şirketini daha büyük ve daha fazla daha başka şubeli hale getirdim. Ve üstelik ben orada gayet rahattım. Niye geldim biliyor musun? Aslında hem seni görmek için geldim Anne. Hemde bir kaç gerekli evrak vardı onları almak için gelmiştim... Gelmeden önce de babam senle çok önemli bir şey konuşmam gerek deyince de geldim... Bana evleneceksin dedi. Bide emir vererek... Sonra da olanlar buraya kadar geldi " dedim aynı zamanda da ağlıyordum.

Arkamdan gelen

"Kağan " sesi ile kendime geldim yavaşça arkamı döndüm ve Öykü'yü başında yazma ile gördüm gözlerimi sildim ve gel diye başımı salladım.

Yanıma oturdu ve elini sırtıma koyarak sıvazladı.

"Hepsini duydum. " Dedi ardından da elini sırtımdan çekip toprağa koydu elini

"Anneler gününüz kutlu olsun. Reyhan Karan..." Dedi Öykü ve toprağı öptü usulca

Gözyaşlarım daha fazla gelmeye başladı.

Yılların yorgunluğu ile daha fazla ağlamaya başladım.

"Annem bana çok kırgın Öykü... Çok belli hiç bir şekilde mezarına bile gelemedim. Kırgın bana rüyamda gördüm...." Diyerek daha çok ağlamaya başladım.

"Annen sana kırgın falan değil Kağan hangi anne evladına kırılır ki... Kırılır evet ama bunu belli etmez... " Dedi Öykü

"Eder... Onlarında etmeye hakkı var çünkü... Benim annem belli ederdi." Dedim bir yandan da ağlıyordum.

"Öykü ben annemi çok üzdüm." Dedim ve başımı toprağa koyup gözyaşlarımı hızla daha fazla serbest bıraktım.

"Ağla Kağan... Ağla ki rahatla" dedi Öykü...

....

1.5 Hafta sonra;

• Öykü Karan •

Artık Öykü Karan değil yine yeniden Öykü Doğru oluyordum.

Eğer ki Kağan'ın planı işlerse ve Yelda'dan tamamen kurtulursak ona aşık olduğumu ve yeniden evlenmek istediğimi söyleyecektim.

Ama işte evlilik teklifini Kağan yapmalıydı kız evi naz evi :)

Ben kendi evimde hazırlanmış boşanma saatinin gelmesini bekliyordum. Bir anda kapım çalındı ve

"Gel " dedim ki gelen abimdi.

"Öykü" diye sakince konuştu abim

"Efendim abi" dedim

"Bence vazgeçin bu işten" dedi abim beni caz geçirmeye çalışıyordu halbuki hiç bir şeyden vazgeçmiyorduk ki sadece bir oyundu bu.

"Üzgünüm abi ama daha fazla yapamayız, size çaktırmadan sürekli tartışıyorduk zaten boşanmamız en iyisi " dedim ve konuyi kapattım

Daha fazla devam ederse dökülürdüm ben.

Bu yüzden konuyu çok ilerlemeden kapatmak en iyisiydi.

... 

Tam tamına bir saat geçmişti ve biz + Karan'lar birlikte duruşmayı bekliyorduk.

Umarım tek celsede boşanırdık. Yoksa plan çöp...

Kafamı çevirdim ve Kağan'a baktım tam o sırada da

"Davacı Öykü Karan, Davalı Kağan Karan boşanma salonuna bekleniyorsunuz!" Diyen ses ile kendimize geldik ancak bakışlarımızı kaçırmadık ve aynı anda hadi bakalım anlamında başımızı salladık ve önce herkes girmiş en arkada ve yan yana birlikte girmek üzere beklerken aşağı daki ellerimize baktım ve

Yavaşça uzanıp elini tuttum.

Şok içinde bana bakıyordu.

"Hadi bakalım Kağan Karan" dedim.

"Kazanacağız" dedi

... 

" Evet anladığım kadarıyla bu genç çiftimiz boşanmak üzere buraya gelmiş ve benim kararım üzere boşanmayı bekliyorlar. Ee anlatın bakalım neden boşanmak istiyorsunuz?" Dedi Hakim bey

Kağan'a baktım gözlerini kapatıp açtı.

"Hakim bey " diyerek söze girdim ve

"Ben kocam tarafından ihanete uğradım. Ancak öyle sanıldığı gibi aldatma falan değil. Ben öğretmen olmak istiyordum Hakim Bey ancak atama dolayısıyla atanamadım. Ve de sonra bir kere daha sınava girdim. Ancak kazandım bu sefer Kağan ise şok olacağım bir şey yaparak... Neredeyse her yer ile konuşmuş ve benim öğretmen olmamı engellemişti. Üstüne bide kaç zamandır aramız baya bozuk ve sürekli tartışıyorduk. Her ne kadar ailelere çaktırmasak da aramız bozuktu ve biz onların yanında rol yapıyor gibi bir şeydik. Bu yüzden ben özgürlüğümün kısıtlandığı bir yerde daha fazla bulunamam , özgürlüğümü kısıtlayan biri ile olamam." Dedim ve oturdum.

" Peki sen evladım sen ne diyorsun bu konu hakkında?" Diyerek sözü Kağan'a devretti

"Öncelikle Öykü yanılıyor ben bir şey yapmadım. Ancak tartışma konusu doğru.. aileye rol yaptık iyiyiz manasında... Kendisi benim hakkımda neye inanıyorsa ona inanabilir benle iken kendini özgür hissetmeyebilir tamamen saygı duyuyorum. Ve boşanmak istemesine bir şey diyemem. Boşanmak istiyorsa kararına saygı duyarım hâkim bey.... Benim ne düşündüğüm şu an pek bir şey ifade etmiyor boşanmak istemiyorum desem diretecek ve yine her şekil boşatacak beni... E bende kadının gücüne inanan biriyim. Bu yüzden Öykü'nün de dediği gibi biz boşanmak istiyoruz." Diyerek açıklama yaptı Kağan.

" Karar!" Hakimin demesi ile hepimiz ayağa kalkmış ve kararı bekliyorduk.

"İki tarafı da dinledik. Ve sonuç olarak Boşanmalarına Karar verilmiştir..." Demesi ile zaman durmuştu sanki alıştığım şeyden geçici olsa da vazgeçiyordum.

Kağan ile bakıştık bir süre her şey yolunda der gibi baktı bana arkamı döndüğümde üzgün yüzlerin arasında bir de içten içe mutlu olan bir yüz gördüm...

YELDA KARAN

Bekle bakalım Yelda Karan bu sefer biz seni yeneceğiz ve senin arkandan bende böyle bakacağım.

SON