20. Bölüm: FİNAL

• Yelda •

Kenan ile boşandım artık bir Karan değildim.

Bitmiştim artık deliler hastanesinde tedavi görüyordum. Geceleri sürekli uyanıyor kendi kendime konuşuyordum.

Kağan ah Kağan! Beni yendin tebrik ederim beni yendin!

Kağan zekiydi. Güçlü aynı zamanda sert biriydi. İsteseydim önceden bile onu kendime bağlayabilirdim.

Geri döndüğünde de bunu yapacaktım ancak döndüğü zaman ise Öykü ile evleneceğini söylemişti.

En başından beri annesini kıskandığımı itiraf etmeliyim. Tam anneler günü geldiğinde Kağan'ın ona olan hediyesini gördüm çaktırmadan o dönem Kenan'ın asistanı idim. Kağan şirkete gelmiş ve Kenan'a annesi için yaptırdığı yüzüğü gösteriyordu. O gün başladı kıskançlık ve zamanla bir intikam yeminine döndü.. en son ise buraya düştük..

"Ben bir şey yapmadım!" Dedim bağırarak yine krize giriyordum.

Doktorların girdiğini ve bana iğne vurduğunu görmüştüm en son sonrası ise ben de yoktu.

.... 

9 Ay Sonra;

• Kağan Karan •

İş yerindeydim ve son dosyaları tamamladım. Kuzenim Volkan gelmiş ve beni ziyaret etmişti bu süreçte kendisi yurtdışında olduğu için bu tür şeylerden haberi bile yoktu..

Kapım çalındı ve Volkan içeri girdi.

Hemen ayağa kalktım ve elini sıkıp sarıldım.

"Brom hoşgeldin.." dedim sarılarak

"Devrem.. nasılsın ne yapıyorsun?" Dedi Volkan

"Dur hemen anlatıyorum.." dedim ve başımdan geçen her şeyi anlatmaya başladım.

Sahte evlilikten , Yelda'ya en sonda ise boşanmaya ve şimdiye kadar hepsini anlattım.

"Vay be bro sen neler yaşamışsın" dedi inanmazca

"Valla yaşadık yaşamasına ama Öyküde çok ağır şeyler yaşadı benim yüzümden " dedim hatırlayarak

"Abicim çocuğun oluyormuş " dedi yeni hatırlayarak

"Evet bugün tam dokuz ay etti ne zaman gelecek Allah bilir" dedim

"E yeğenim kız mı erkek mi?" Dedi

"İkiz.. bir kız bir erkek" dedim

"Vay be tek atış " dedi esprili sesi ile

"Yani bence bir tane de yeterdi ama " dedim tam o sırada telefonum çaldı...

"Alo.. efendim Züleyha teyze .. ne ! Geliyor mu? Tamam tamam hemen geliyorum" der demez telefonu kapattım ve Volkan bana dönüp

"Abi ne oldu?" Dedi

" Çocuklarım geliyor karım doğuruyor!" Dedim sevinçle

"Helal beee!" Diye sevinçle peşimden geldi Volkan ve biz hızla gidip eve hastaneye artık her nereye ise oraya gidiyorduk.

• Öykü Karan •

Sabah yanımda boşlukla uyandım. Kağan işte gitmişti. Ben ise yavaşça kalktım ne de olsa artık 3 canlıyım .. neden mi ? Çünkü hamileydim hatırlarsanız ve bir kız bir erkek olmak üzere ikiz bebeklerim var ...

Anayım ben ana!

Bu zamana kadar yaşadıklarımız kolay değildi... Yeri geldi güldük yeri geldi ağladık ama hep beraber olduk Kağan ile

Kağan... Kağan'dan önce bir hayatım yoktu sanki ben ondan önce bomboş bir hayat yaşıyormuşum da sonradan hayatım renklenmiş ... Evet ailem vardı ama onlar da babam gittikten sonra yani öldükten sonra onlar da renksizleştiler

Kağan benim gecelerimi, gündüzlerimi her bir anıma renk neşe verdi.

Yani ben artık onsuz ne yapabilirim bilmiyorum...

Sabah uyanmış ve direkmen kalkıp lavaboya gitmiştim ve gerekli işleri hallettim elimi yüzümü yıkamayı unutmadım.

Saçlarımı taradım ve çevirip toka ile sabitledim. Ardından da elbisemi giyindim ve ayağımda terliklerle aşağı indim.

Annem ve abim kahvaltı yapıyordu.

Ben de elim karnımda yavaş yavaş yürüyerek kahvaltı masasına doğru ilerledim.

"Annem , abim" dedim ikisine de sarılarak

"Kızım nasılsın ağrın sızın var mı?" Dedi annem

"He iyisin değil mi kardeşim yeğenlerim nasıl?" Dedi abim

"Merak etmeyin daha iyiyim bugün tama 9 ay oldu ama ne zaman gelir bilmiyorum" dedim

"Heh iyi iyi" dedi annem

"Anne merak etmeyin bende çocuklarda çok iyiyiz." Dedim

He bu arada annem hastalığından kurtuldu ve daha iyi durumda abim ...

Abim ise kendine birini buldu ve kız acayip güzel

Şu anda da nişanlılar yakında evleniyorlar.

Abimin Yelda ile ilgili olduğu o şeyden sonra içim ürperdi ve yani Allah'tan kurtulduk o Yelda'dan

Ruh hastası...

Kurtulduk yani en sevdiğim şey bu

Kahvaltımı yapmış kendi kendime oturuken bir anda sancım gelmişti ve en son baktığımda ise suyumun geldiğini gördüm.

"Aaaaa! Anneee ! Abiii! Kağan... Kağan'ı arayın geliyor! " Dedim annem ve abim hemen yanıma geldi ve ne olduğunu sordular.

"Çocuk çocuklar geliyorr!" Diye çığlık attım abim arabayı ayarlatırken annem de telefon da Kağan'ı arıyordu.

"Kağan hah alo? Çocuklar geliyor hadi hadi hadi !" Dedi ve kapattı

Biz de hastaneye gittik annem Kağan'ı bir kere daha aradı ve ona hastanede olduğumuzu söyledi.

Beni hemen acilen doğuma aldılar ancak sonrasını görmedim.

Çünkü o sırada hatırlamadığım şeyler oluyordu ıkınmaktan ne kendimi ne başkasını görüyordum bir süre sonra Kağan'ın içeri girdiğini ve sesini duydum.

"Geldim yettim karım" dedi

Elimi tuttu ve ıkınırken çocuk doğururken yanımda destekçim oldu.

"Aaaağğ!" Diye çığlık ata ata ıkındım.

"Aaaağğ!" Diye ıkınmaya devam ettim.

"Hadi geldi hadi!" Dedi Kağan destek olurcasına

"Aha geldi!" Dedi sevinçle o an ben kendimi bıraktım...

Karanlığa kavuştum diyebilirim.

... 

• Kağan Karan •

İkiz çocuklar dünyaya gelmişti ancak Öykü'yü görmem ile yüzüm soldu

"Öykü!" Diye bağırdım

"Merak etmeyin fazla ıkındı o yüzden yoruldu yani yorgunluktan bayıldı" dedi Doktor başımı salladım ama şüpheli idim .

"Merak etmeyin efendim sakin olun" dedi tekrardan doktor

"Elbette " dedim ve karımın yavaşça odaya götürülmesini izledim.

Üstümü çıkardım yani daha doğrusu ameliyatta giydiğim üstümü çıkardım

.... 

• Öykü Karan •

Uyandığımda hastane odasındaydım. Ve yanımda ailem ve Kağan vardı hep birlikte başımda beni bekliyorlardı uyanmış kendime gelmiştim.

Ardından da çocuklarımı getirdiler.

"Annemm" diye hepsini kucağıma verdiler.

Başardım çocuklarımla birlikte Kağan ile birlikteyim şükür Allah'ım...

Hemen onları emzirdim .

...

Hastaneden çıktıktan sonra hemen eve geçtik ve ben yatağa oturup dinlenmeye geçtim çocuklar ise yanımızda ki yapışık ikiz yataklarda daha doğrusu beşiklerde idiler.

"Kağan çok mutluyum" dedim sevincimi gizlemeden

"Emin ol bende aynıyım" dedi ve gözlerime baktı

"Bir an o baygın halinde görünce seni kaybedeceğim sandım" dedi ve gözleri dudaklarıma kaydı

"Ama kaybetmedin ben hep senin yanındayım." Dedim ve elini yanağıma koymasını hissettim

Ardından da dudaklarını dudaklarımda hissettim.

Bir süre öpüştük ardından da ayrıldık ve

"Bunlar şimdi bizim yavrularımız mı?" Dedi hala inanmayarak

"Evet Kağan Karan bizim" dedim sevinçle

"Peki adlarını ne koyacağız" dedim merakla

Annemler ise kapıyı çalıp odaya girdi

"Kızım ne yapıyorsunuz?" Dedi annem ve abim

"Çocuklara isim düşünüyoruz " dedim

"Eee neye karar verdiniz?" Dedi abim

Kağan ile birbirimize baktık ve emin değiliz dercesine omzumuzu silktik

"Yani aslında bende bir şeyler var " dedi Kağan bir süre sonra

"Ne ?" Dedim merakla

"Kız olanın adı Ayşe... Erkek olan ise Ali .. " dedi Kağan bi nevi çekinerek

"Kardeşim " dedi abim gözleri dolu dolu

"Ne diyorsun ? " Dedi bana bakarak Kağan

"Olur.. " dedim mutlulukla çocuklarımız Kağan'ın annesinin ve benim babamın adını taşıyacak idi.

Mutluydum.

Allah'ım adları böyle olsun ama kaderleri böyle olmasın yarabbim..

Diye dua ettim içimden

... 

Kağan yanında Kenan Karan ile içeri girdi.

Bizde salonda oturmuştuk yanımızda çocuklar vardı.

Kenan Karan ruh gibiydi.

Sanki hiç tanımıyor gibiydi.

"Baba bak torunların.." dedi Kağan çocukları göstererek

Kenan amca çocukları gördüğü an gülümsedi ve yanlarına eğildi ve ikisini de kokladı

"Adları ne?" Dedi Kenan amca

"Kız olan Ayşe erkek olan Ali.." dedi Kağan

"Annenin ve Öykü'nün babasının adı.. " dedi sevinerek

"Hayatımda en sevdiğim iki insanın adı torunlarımda yaşıyor... Allah Kaderlerini benzetmesin.." dedi Kenan Karan

... 

Kenan amca torunları ile keyifli vakitler geçirirken biz de Kağan ile bahçede oturuyorduk.

"Tuhaf değil mi?" Dedim

"Ne ?" Dedi

"Bu yaşananlar " dedim ve yaşadıklarımızı hatırladım...

İlk tanıştığımız an ..

Geçmişe dönüş

19.00'da işten çıktım ve eve doğru gittim o sırada atölyede çantamı unuttuğumu fark ettim ve atölyeye doğru yola çıktım atölyeye vardığımda ise çantamı masamın üstünde gördüm hemen aldım ve telefonumu da çantama attım o sırada bi ses duydum patron odasından merak edip oraya doğru yöneldim bi baktım ki biri orda boylu poslu ve endamlı tabi arkadan gördüğüm kadarıyla

Önünü döndü ve beni gördü

"Sen?" Dedi işaret parmağı ile gösterdi beni

"Siz? Kenan amcanın oğlusunuz." Dedim hatırlayarak

"Evet. Sizde Babamın yakın arkadaşı olan Ali amcanın kızısınız." Dedi

O sırada içerde bi ses geldi bu bu abimin sesi idi.

"Öykü!! " Diye bağırdı beni çağırıyordu ama neden?

Hemen çıktım Kağan da benimle geldi

İkimiz abimin önüne çıktık bize bakıyordu bide nerdeyse el ele tutuşmuş olan ellerimize

"Bu haliniz ne ?!" Dedi bize karşı

"Abi ne hali?!" Diye çıkıştım.

"Seni işten almaya geliyordum abi kardeş gezelim diye seni gördüm camdan bununla samimi duruyordun bende geleyim dedim kim bu çabuk söyle?!" Dedi

"Abi biz?" Dedim ona Bakarak o da bana bakıyordu

"Biz birlikteyiz abi.." dedim ağzımdan bi anda çıkan kelimelerle ben de inanmıyorum kendime ve artı olarak bunu da ekledim

"Ben ve Kenan amcanın oğlu Kağan Karan ile birlikteyim ben" dedim o da bana şaşkınlıkla bakıyordu hem abim hem de o çok şaşkın idi. Doğrusu bende kendime inanmıyordum ve o da ekledi demek ki bişey vardı ki ekledi

"Ve biz evlenmek istiyoruz" dedi abime bu sefer ben ona şok içinde baktım ikimizde birbirimize bakıyorduk ve ortamızda ise abim gözünü ikimizden ayırmıyordu.

Şimdiye dönüş;

"İlk kez orada gördüm seni ve gördüğüm an senin gibi birine sahip olmak istedim.. " dedi Kağan itiraf ederek

"Yani ben de senden etkilenmedim diyemem ama yaşını öğrendiğimde şok olmuştum genç duruyordun çünkü" dedim

Geçmişe dönüş

28 mi ?! Ben daha 22 yaşındaydım tam bunu diyecektim ki bana

"Bi daha benden korkma ve çekinme çünkü çekinmeni veyahut korkmanı gerektirecek bişey yok ortada ayrıca bana bey deme veyahut siz diye hitap etme sevgilim" dedi ve bunu derken de kafasını hafif yan yatırıp bana yaklaşmıştı ve hala uzaklaşmış değildi bende ona

"Kağan sen 28 yaşındasın ben ise daha 22 yaşındayım" dedim

Şaşkındı ama çok da belli etmedi

"İyi bakalım aşkın yaşı olmazmış küçük hanım" dedi dalga geçercesine

... 

Şimdiye dönüş;

"Vay be sanki yıllar geçmiş gibi değil mi?" Dedim

"İyi ki seni tanıdım... " Dedik aynı anda..

10 yıl sonra;

Yazardan;

Kağan bahçede oturmuş çocukların bahçede ki sesini duyuyordu.

"Ooo Öykü hanım bu ne güzellik " dedi Kağan Öykü'ye

"Siz de çok yakışıklısınız Kağan bey" dedi Öykü

"Ali! Ayşe dikkat edin!" Diye seslendi Öykü

"Seni seviyorum Kağan " dedim aşkla

"Ben sana aşığım Öykü Karan " dedi o da aşkla ve bir kez daha aşkla buluştu dudakları tutku ile

Çok geçmeden Yusuf yanında çocuklar ve karısı ile birlikte yanlarına gelmişti

"Biz yanlış zamanda mı geldik?" Dedi espri ile

"Yok yok" dedi çiftimiz

Onlar tatlı tatlı sohbet ederken Öykü onları izliyordu.

"Abi annemin yanına gittin mi?" Dedi Öykü

"Gittim suladım da hatta " dedi Yusuf

"Bende dün gitmiştim" dedi Öykü sesi duygulu idi.

"Bende babama gittim annemi de anneni de ziyaret ettim iş çıkışı hayatım" dedi Kağan

Kağan'ın sesi güven veriyordu.

Kağan Öykü'ye bir başka dünyaya bambaşka idi.

Ve onların aşkını da en güzel bu yapıyordu...

Öykü ve Kağan birbirlerinde kendilerini buldu ve hayatlarını ona göre şekillendirdi...

Şimdi de çocukları ile birlikte hayatlarını devam ettiriyordu..

Bu son 10 yılda

Bütün herşey Kağan'a kalmıştı..

Öykü'nün abisi Yusuf evlenmiş ve en az iki sene sonra ise karısının hamilelik haberini almıştı.

Bir erkek çocuğu olmuştu Yusuf'un ardından da bundan bir yıl sonra ise bir kızı olmuştu Yusuf'un

Öykü ise Kağan'dan bir kez daha çocuk istiyordu.

Eminim Kağan da istiyordur ki her gün bunun için çabalıyordu..

... 

Gece olmuş ve bizimkiler yatağa geçmişti Öykü Kağan'a sırnaşıyordu.

Kağan ise anlam verememişti bu şeye ama hoşuna da gitmişti.

"Kağan seni istiyorum... Senden yeniden çocuk istiyorum" dedi Öykü şehvetli sesi ile

"Gel buraya" dedi Kağan ve onlar yeniden çocuk yapmaya geçtiler...

Bu yolculuğu sevinçle aşkla ve sadakatle bitirdiler.

Ne Öykü vazgeçti ne Kağan ikisi de birbiri için yaratıldı...

Ve bu hiç değişmedi...

SON