15. Bölüm: FARKINDALIK

•Zehra Deniz Kralhan•

Koca bir hafta bu koca bir haftada Savaşın bana ulaşmaya çalıştığını ama hep bir şekilde engellendiğini biliyorum..

Ve aynı şekilde bende ona ulaşmaya çalıştıkça önüme sürekli bir engel bir taş koyuyordu

Babam! Baba demeye bin şahit isteyen evli değilken ona bağlı olduğum zamanlarda bile üstüme baskı kurup kontrolü altında tutup bana hayatı zindan eden yetmezmiş gibi bir de istenmeyen çocuk olduğumu her Allah'ın günü her saat her dakika her salise bana .. benim yüzüme vurup bunu bana hatırlatıp bir de üstüne üstlük şiddet gösterirdi..

Kendisine her zaman yaptığım gibi nefretimi kusuyordum.

"Ooo benim güzel, biricik(!) kızım (!) uyanmış" diyerek kinaye yaptı ya da aklınca espri yaptığını zannetti.

"Evet evet uyandım gene bu lanet yerde siz değerli nefret ettiğim ailem(!) ile bir güne başladım yine" deyip gözlerimi devirdim kendisine

Kalkıp kendisi de hala buradayken odamdaki banyoya girip genel işlerimi hallettim ve ardından da elimi yüzümü yıkayıp geri odama döndüm.

"Ee hala burdasın" dedim hafif esprili sesim ile

"Evet buradayım çünkü sana güvenmiyorum ha bu arada kocan iyiymiş bir an bile vazgeçmedi senden hala da arıyor belli ancak bende seni vermeye pek niyetli değilim sonuçta ben bi kız babasıyım ve benim rızam ile olmadı" dedi beni sinirlendirmeye çalışıyordu.

Ve başarıyordu da

"Bak! Sen beni sinirlendirmeye çalışıyorsun ve de lanet olsun ki başarıyorsun da ancak sana şunu söylemek istiyorum İshak Deniz benimle uğraşma senin uyuşturduğun beynimin uyuşmasını geçirdi o adam! Ve sen sakın beni sevdiğim ile tehdit etmeye kalkma yoksa sana yapacaklarımdan ben sorumlu olmam !" Diyerek işaret parmağımı ona doğru salladım ve

"Şimdi odamdan çık sevgili babacığım (!)" diyerek kapıyı açıp dışarıyı gösterdim.

"Merak etme sevgili kızım (!) çıkıyorum ancak şunu da belirteyim senin bu hallerin geçici bakalım sonsuza kadar yine burda kalınca ne olacak" diyip dalga geçerek odamdan ayrıldı.

"Allah'ım akıllısı beni bulmaz delisi hep peşimde yarabbim" diyerek isyan ettim

Of of! Benim bir an önce bu adamdan kurtulmam gerek Savaş dışardan ona rahat vermezken benim de içten yani buradan ona zarar vermem rahat bırakmamam lazımdı.

Sonuçta biz artık aile olmuştuk bu yüzden kocamın tek başına mücadele etmesine izin veremezdim.

Aklıma bişeyler geliyordu ancak bunun için akşamı beklemem gerekti hatta bu gece sahur vardı ilk sahur bir ay boyunca oruç tutacaktık. İşte babamın en sevdiğim zamanı bu zamandı çünkü hiç bir şekilde bana karışmazdı oruç tutar sözde iyi insan taklidi yapardı bana bu yüzden onu bu şekilde yıkacağım.

Çünkü ben Zehra Kralhan'dım. Savaş Kralhan'ın karısıydım... Ben gücümü bunca karanlıktan kurtularak kazanmıştım ve ben kurtulduğum karanlığı yok etmek için sığındığım bambaşka karanlık ile kazandığım bu güç ile yok edecektim.

Ve beni bu karanlıktan kurtarıp beni bir kez daha bu hale Zehra Kralhan'ı yaratan biri varsa o da Savaş Kralhan idi ve ben onun için de bunu yapacaktım onun yüzünü yakmalarının da hesabını da soracaktım.

Ve ben babam İshak Deniz'in korktuğu tek bir isim biliyorum ve o bize yardım edebilecek tek kişiydi..

• Savaş Kralhan •

Benim karımı bulmam gerekiyordu. Bu bir haftadır arıyor tarıyor ancak bir şekilde önüme bir engel konuluyordu.

Kapım çalındı

"Gel!" Dediğim an içeriye Emre girdi ve bana

"Patron Zehra'dan bir haber bir şey var mı?" Diye sordu

Kafamı iki yana salladım ve

"*Tch" dedim bu hayır demekti herhalde anlardı

"Bende araştırıyorum ancak önümüzde hep bir şeyler var tam elimi uzatıp bulacağım ancak önüme hep bi engel koyuyorlar " diyerek isyan etti Emre

"Haklısın ki benim de öyle sürekli olarak aynı şeyleri yaşıyorum" diye bende konuştum

"Patron ! Lütfen bulun onu lütfen o benim tek kardeşim kardeşime bişey olmasına izin vermeyin ona yine bişeyler yapabilecek potansiyelde biri İshak Deniz kurtarın onu " diye yalvardı

Aklıma bişey gelmişti

"Emre benim aklıma bişey geldi de Rojhat bulundu değil mi?" Diye sordum

Kafasını salladı evet anlamında

"İyi o zaman çok güzel" deyip ellerimi birbirine sürttüm

Kafamda feci şeyler vardı lakin sevgili karımın bundan haberi olmayacak hatta habersiz kalacaktı şimdilik hala ona ulaşmaya çalışmalıydık

"Emre sen telefon kayıtları falan artık her neyse ordan bişeyler bulmaya çalış benim Rojhat ile konuşmam gerek " diye kalkıp ceketimi alıp giydim ve çıktım arkamda iki tane koruma da benimle birlikte geliyordu.

Arabanın arkasına binip özel hastaneye doğru yol aldım

20 dakika sonra;

Gelmiştim yol git git bitmiyordu. Rojhat ile ne alaka diyecekler olacaktır elbet

Rojhat İshak beyi gayet iyi tanıyordu bu yüzden onun da yardımına ihtiyacım vardı..

Geldiğim de bana hiç de yabancı gelmeyen arabaları gördüm arabalara ve önünde ki korumalara ters ters baktım sadece iki saniyecik

İçeriye geçip Rojhat'ın odasına doğru yol aldım odanın kapısı hafif açıktı

Ve içeriden şu sesler geliyordu.

"Rojhat bey nasılsınız" diye sormuştu İshak

"İyiyim İshak bey sizler nasılsınız umarım iyisinizdir" diye cevap verdi Rojhat

"Hı iyiyim bende iyiyim" yüzünden nur akıyordu İshak Deniz'in maşallah (!)

"Yahu ben sana hep diyecem diyemiyorum" dedi işte ilgimi bişeyler çekmişti

"Neyi İshak bey" dedi Rojhat bıkmıştı bu durumdan belliydi

"Sürekli seni birine çok benzetiyorum sanki böyle ikiz gibisiniz sanırsın aynı anadan doğdunuz " dedi neyden bahsediyordu bu it

Lan yoksa?!

"Kime ?" Diye sordu bıkkınca harbiden kime

"Savaş Kralhan'a " dedi Rojhat ise tek kaşını kaldırmış anlamsızca bakıyordu

"Ne alaka İshak bey ?" Diye sordu sinirle

"Diyorum ki baya benziyorsunuz özellikle bakış ve sinirleriniz ikiniz de sinirlenince aynı bakıyorsunuz ve gözleriniz aynı tıpatıp" diye konuştu

Tansiyonum mu düşmüştü benim ne her an bayılacak gibi hissediyordum!

"İshak bey Savaş beyin konumuz ile ne alakası var?" Demişti devreye girmem gerekti

Direkmen odaya daldım

"Gerçekten be İshak Deniz benim ne alakam var konu ile " diye esprili bi şekilde odaya daldım

"Eee Rojhatcığım bende seni sormaya gelecektim ki işin yılanı burdaymış " dedim ve

"Çabuk söyle İshak Deniz karım nerde! Ya da karımı derhal bana getir yoksa !" Dedim ardından lafımı bölüm

"Yoksa ne Savaş?!" Diye bi anlık cesarette bulundu

"Bütün gerçeklerine rağmen karını istiyor musun?" Diye devam ettirdi

Hiç düşünmeden

"İstiyorum ve emin ol elimle koymuş gibi senden geri alacağım " dedim ve çıkmaya yakın da Rojhata doğru

"Ha bu arada zamanı geldiğinde öğreneceksin zaten ha sana gelince İshak Deniz beni bunlarla korkutamazsın sen sen ol sakın beni korkutma çünkü son yapacağın şey bu olur!" Dedim ve çıktım peşimden de İshak Deniz geldi

"Sen beni korkutamazsın dedin ya hani sevgili Savaşcığım. Ama bişey diyeyim mi seni öyle bi şekil korkutacağım ki sen bile bana rakip olamayacağını anlayacaksın ve en sonunda bırakıp gideceksin!" Dedi

"Yalnız ben öyle kolay kolay bırakmam hele işin ucunda sevdiğim kadın karım varsa asla gerekirse bu yolda ölürüm ancak onu yine senin cehennemine bırakmam tekrar asla !" Diye sertçe konuştum

"Ha bu arada sevgili kayın baba unutma ben Büyük Patronum ve ben asla pes etmem !" Diyerek ordan uzaklaştım hızla

Bulacağım seni karıcım ! Bulacağım!

• Zehra Kralhan•

Bu akşam son yemeği yiyecektik ardından da sahur yapacaktık ve ben onu bu akşam rezil edecektim.

Kendi kendime planımı yapmış hazırdım ki kapı çalındı ve hizmetlimiz Ayşe teyze gidip kapıyı açtı yahu yemin ediyorum bu kadın bana kendi anamdan daha çok annelik yapmıştır.

Gelen babamdı(!) adını dahi anmak istemediğim babam(!)

"Zehra!" Diye bağırarak beni aşağı çağırdı

"Emrin olur geliyorum!" Diye bağırdım bende yukardan

Merdivenleri hızla indim ve yanına ulaştım

"Senin o kocan baya kaşınıyor elimde kalacak!" Diye bana kocamı şikayet etti

"Ne dedi ki benim kocam !" Diye sordum sert ama meraklı sesimle

"Neymiş efendim bu sırrı yaymamdan dahi korkmadığını ve gelip seni alacağını söyledi" dedi mızıkçılık yapan çocuklar gibi

"Oh etmiş benim kocam ... Sence bu basit sır ile Savaş Kralhan korkar mı ha ?! Ayrıca sen kimsin ki senden korkacak ! Benim kocam bu alemin Büyük Patron'u İshak efendi ayağını denk al asıl sen onun elinde kalacaksın haberin olsun!" Diye sinirle konuştum

"Demek öyle ha bekleyin de görün siz neler yapıyorum !" Diye boş tehditlerini savurdu

Ancak benim ona neler yapabileceğimi bilmiyordu.

Akşam yemekte;

Üstümde siyah boğazlı uzun kollu ve dizlerimin biraz üzerinde olan elbisem ve saçlarımı da topuz yaptırdım bu yemek özel olmalıydı.

Flashback;

Telefonum ile ilk önce kocamı aradım

Patron kocam 🤍

Aranıyor...

"Alo? Güzelim" dedi karşımda ki aşina olduğum o ses

"Alo? Savaş" dedim bende etkilendiğim belliydi sesimden anlardı.

"Ne oldu güzelim ulaşamıyorum sana izin vermiyor ancak merak etme geri alacağım seni" dedi sözünü tutuyordu

"Biliyorum Savaş beni dinle benim bir planım var akşam yemeğe geleceksin ancak sürpriz bir misafirim daha var geleceksin ve birlikte aileyi dağıtıp öyle birlikte yuvamıza gideceğiz sevgilim" dedim dolu gözlerle

Özlemiştim. Özlemişti..

"Ne yapmam gerek bana sadece onu de " dedi merak eder gibi

"Bak şimdi...." Diyerek anlatmaya başladım

Lafım bittiğinde ise bana

"Tamamdır güzelim" dedi ve kapattık

"Plan tıkır işliyor İshak Deniz sen bekle bana " dedim sinsice

Ardından çok bekletmeden onu aradım İshak Deniz 'in korktuğu tek insan

"Alo?" Diyerek açtı telefonu

"Alo? Sana ihtiyacım var bu akşam yemeğe gelmelisin hem kocamla da tanışırsın" dedim

Tamam deyin kapattık

Flashback son;

Kapı çalınmış ve hizmetlimiz Ayşe abla kapıyı açmaya gitmişti o sırada da

Sevgili babam ve annem yemek masasına oturdu babam Baş köşede yanında ise annem vardı ve gelen kişi ise

Babamın en korktuğu isim

"Selamın aleyküm!" Diye içeri girdi

"Aleyküm selam -" dedi ve ardından kapıya baktı şokla babam ardından da annem sonra ise birbirlerine ve bana baktılar şaşkınca daha çok sinirle ama

"Sen!" Diye sinirle ayağa kalktı babam

"Aaa korkma ama kardeşim sonuçta ağabeyine saygılı olmalısın değil mi?" Diye gevşekçe konuştu

Kim mi?!

Amcam babamın en korktuğu isim... Beni hep koruyan ve kollayan amcam ...

Sana seni bitireceğimi demiştim değil mi ?.

Baba...

Gelecek bölümden..

"Senin burda ne işin var?!" Diye sordu İshak Deniz hiddetle

Tam o anda kapı çaldı

Ve kapıyı Zehra açtı

Gelen kişi kocasıydı görmeye aşina olduğu o yüz özlediği o gözler kanlı canlı karşısındaydı.

"Hoş geldin" dedi içten gülümsemesiyle Zehra

"Hoşbuldum" dedi gözlerinde ki gülümseme 40 metre ötede belli olacak şekilde Savaş

Çok geçmeden içeri geçti ve

"Merhabalar!" Dedi Savaş Kralhan

Omuzlarında gücünü belli eden siyah kaban ve simsiyah takım elbisesi ve maskesi ile Savaş Kralhan içeri girdi.

"Ooo Savaş Kralhan" dedi gerçek mi diye sorguladı Zehra'nın amcası

İsmail Deniz...

"Ta kendisi" diye güldü Savaş Kralhan

"O zaman İshak bey ben karımı artık alıyorum sonsuza dek senden alıyorum ve siz kardeşleri baş başa bırakıyorum.. hadi bay!" Dedi ve

Zehra'nın elini sımsıkı tuttu

Birbirlerine baktılar gülümseyerek ve onları sevinçle izleyen amcası İsmail Deniz ve kendilerinden nefret ettirdikleri bir adet İshak Deniz 'i de arkalarında bıraktılar...

SON