
Onurun başına gelenlerden sonra evdeydim. “Hayatımıza neler oluyor?” Diye sorgulayıp duruyorum bir anda üst üste geldi her şey. Bir anda bir katil insanları öldürmeye başlıyor ama neden yani? Biraz dinlenip düşünelim diye evlere kapandık. Çalan telefonumu açıp “Efendim Ayşe.” “Sedef nasıl oldun yani sormam garip ama.” “İyiyim merak etmeyin beni.” “Tamam.” Telefonu kapattık ve günü tamamen günü kendime ayırdım tuvalimi kaptım ve kulaklığımı taktım. “Speak softly love so no one hears us but the sky.” Müzik arkadan çalarken telefonuma gizli bir numaradan mesaj geldi “DİKKATLİ OL.” Yazıyordu ve anlamadım neden ve kim attı bu mesajı. Bir mesaj daha geldi “SAKIN CAMDAN BAKMA!” Yazıyordu. Gidip baktığımda neredeyse baygınlık geçirecektim çünkü evimizin bahçesinin ağacında Zehra Hocanın cansız bedeni asılıydı. Kendimi hemen evin içine attım ve perdeyi kapattım. Ortalığa baktığımda kimse yoktu ama katil yakınlarda olabilir. Ve tam yatağıma oturduğumda bir mesaj daha geldi. “BENİ DİNLEMEDİN!” Yazıyordu. Evet dinlememiştim. Bir anda kapının çalması ile aşağı kata yöneldim teyzemlerden bizim eve taşınmalarını istemiştim çünkü burada çok fazla anım vardı. Kapıya yöneldiğimde delikten baktım ve kimse yoktu arkamı döndüm ve derin bir nefes aldım fakat odamın camının kırılmasıyla irkilip yukarı tekrar çıktım ve taşa sarılmış bir kâğıtta “YİNE GELİCEM.” Yazıyordu. Bu sefer de katil bana takmıştı.
Bölüm Sonu.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |