EMİN MİSİN?

Teyzemler eve döndükten sonraki manzara hiç iç açıcı değildi ve kendimizi yine karakolda bulduk. İfade alındıktan sonra ustalar eve geleceği için teyzemler eve gitti bende dışarıda biraz hava almaya devam ettim. Telefonumun çalmasıyla irkilirken Ayşe olduğunu görünce rahatladım “Efendim Ayşe.” “Sedef geçmiş olsun iyi misin?” “İyiyim dışarıdayım.” “İyi hepimiz izin aldık yarın kampa gidicez sende gelsene kafan dağılır hemde şehirden uzak bir yer rahat oluruz.” “Olur izin işi bende geliyorum merak etmeyin.” “Tamam görüşürüz.” “Görüşürüz.” Dışarıda kamp için alışveriş yapıp eve geçtim. Ustalar gitmişti teyzeme kampı söylediğimde biraz çekindi ama çok istediğim için sesini çıkarmadı. Yarın erkenden yola çıkacağımız için erkenden yattım. Sabah güneş daha yeni doğarken kalkıp hazırlanmaya başladım. Üstümü giyindikten sonra tam Ayşeye haber vermeye hazırlanırken yine gizli numaradan “EMİN MİSİN?” Yazılı bir mesaj göründü “Neye emin miyim?” Diye düşündüm fakat bugün
güzel geçecekti o yüzden mesajı dikkate almayıp dışarı çıkıp buluşma yerine gittim. “Sedef hadi ama on dakikadır seni bekliyoruz.” “Pardon biraz geciktim.” Otobüse binip gideceğimiz yere gittik. Çadırımızı kurduk ve hemen sobayı yerleştirmeye koyuldum sobayı yerleştirdikten sonra yatakları kurup biraz sohbet ettik sohbetten sonra yorgun düştüğümüz için uykuya geçtik. Gecenin bir yarısı seslere uyandıktan sonra Ayşeyi uyandırmak için döndüm fakat çok derin uyuduğu için uyandırmadım dışarıdan gelen sesler anlaşılmıyordu “Nasıl yapacağız?” “Bence hemen şimdi bitirelim.” “Siz ne yapıyorsunuz burada?” “Neden yatakta değilsiniz?” H-hiç hava alıyorduk. Neler konuştuğunuzu duydum demek tek kişi değil sizlermişsiniz!” “ Yeter artık bitecek bu iş!” Onur çıkardığı bıçağı bana savurunca hemen oradan çekildim fakat biraz savrulmuştum o sırada Zeynep üzerime atılınca yere düştüm ve o da üzerime atlayıp çakısını bacağıma sapladı. Yaşadığım acıya rağmen katlanıp Ayşeye seslenmeye çalıştım fakat uyanmadı. O sırada Onur üzerime bıçakla yürürken son gücümle yanımdaki taşı alıp kafasına fırlattım onu da alt ettikten sonra Ayşeye seslenip “Hadi kaçalım uyan!” Diye seslendim ama topallamak çok zordu ve çok yavaştım ve bir anda sırtımda hissettim sızı beni yere serdi arkamı döndüğümde bana bıçağı fırlatan Ayşe sırıtarak yanıma geliyordu son kuvvetimle “Neden?” Diye sorabildim o da “Kimseden şüphe etmeyen aptal bir kızsın kendini hep zeki sandın ama böyle bir ölüm zeki birine de yakışmıyor ya.” “ Sana kaç kere dikkatli ol dedim emin misin dedim ama dinlemedin yine gelicem dedim yine dinlemedin.” “Şimdi Onur öldü Zeynep az önce kendini bıçakladı şimdi ise ikimiz birlikte öleceğiz diyip bileklerini kesti ve oracıkta can verdi. Ormanın ortasında ay ışığı yüzüme vururken acım yavaş yavaş dinerken gözlerim kapandı ve son duyduğun cümle ise “KİMSEYE GÜVENME.”

SON