BENİM HAZİNEM

14. Bölüm: Benim Hazinem

Altaydan;

Kollarımda uyuyan kız sonunda ürkek bir halden rahatlamış bir şekilde uyumuştu. Gözlerimi yüzünün her zerresinden, dünyanın en güzel rengini saklayan uzun ve sığ olan göz kapaklarından, küçük ama kemikli burnundan, beni bir teması ile yakacak şekilli dolgun dudağı yüzündeki her detayı onun kahvesine yaklaşmayacak kahvemle ayrıntılarının sonsuzluğunu ezberlemeye özen gösteriyordum. Kokusunu her içime çektiğimde beynimin uyuştuğunu hissediyordum. Geceleri uyumayan ben bir kızın kokusu ile uykuyla baş edemiyordum. Onla uyumayı şu an her şeyden çok istesem de her an o iki günlük cehenneme dönecekmişim gibi hissettiriyordu.
İki gün boyunca sadece uyuyordu ağlıyordu ve çığlık atıyordu. Ben ise hiçbir halt yapamıyordum. Doktorun dediğine göre yaşanılmış travma yüksek bir ihtimaldi. Ya da sadece bir kabustu. Yüksek olan ihtimal nefesimi bile kesmişti. Travmasal bir durum ise tekrarlanması olanaklar içindeydi. Sonuçları ise daha tehlikeliydi. Ölüm tehlikesi ile bile karşı karşıya kalabilir ya da uzun süreli komalara girebilirdi. Kısacası doktorlar bile bu duruma anlam bulamamıştı. Benim anladığım kadarıyla rüyasında bir piç görmüştü. Peki bu piç ona ne yapmıştı. Yine sinirlenmiştim. Ellerimi yumruklara sarılırken koynumdaki asi kız hissetmiş gibi kıpırdamıştı. Yüzüne tekrar o ürkek ifade gelince kendimi gevşetmeye çalıştım yüne o piçi görmesini istemiyordum. O piç kim bilmiyordum ama benimi Asimi bu kadar korkutan bir bok hayatına girmiş olabilirdi. Ona sormak istesem de doktor kurcalanmamasını kurcalanırsa bir tekrarlayabileceğini söylemişti. Ellerim ve kollarım şu an bir rüya ve yaşattıkları için düğümdü o düğümü çözmem gerekiyordu.
Daha iki gün önce o dönme dolapta aklımı başımdan almıştı. Gece onun yanına geç giderek eşeklik etmiştim. İşim ön plandaydı (Fakat artık o da işimin bir parçasıydı bunu unutmamalıydım.) bunu o da bilip saygı gösteriyordu o gece ise sadece beni istemişti ve ben buna saygı göstermemiştim. O gece kapıdan ayrılırken yine onu kendime engel olacağını bildiğimden ondan uzaklaşma ve uzaklaştırma kararı vermiştim. Sabah Arzu ile iş konuşurken kapısının önünden adamlarımla geçerken onu yerde o gecelik ile gördüğümde ise yine aklım uçmuştu. Beni o gecelik ile beklemiş olması sıcak basmasına sebep olmuştu fakat şu an tek benim değil herkesin ilgisi onun üzende olduğundan adamlarımı korkutmuştum. Bu koynumdaki Asi tilki ise o an kurnazlık yapıp bacağını aralarken nefesim kesilmişti. Uygunsuz durumdan dolayı sinirden deliye dönerken belli olmasın diye tüm eforumu saklarken koluma Arzu girmişti. Bu kız hala yapışkanlığa devam ediyordu bana lazım olmasa çoktan şutlanmıştı. Asil koluma giren kadını görünce onun da sinirlendiğini anladım fakat gözlerinde farklı bir şeyin varlığını da hissetmiştim. Tam ne olduğunu anlayamadan Arda üstüne örtüyü hazine örter gibi aniden kapamıştı. Gerçi hazineydi. Bunu yaptığı için ona olan nefretim azalmıştı.
Örtü ile yüzünü açan Asil’e hiçbir şey demeden kolumda Arzu ile yürümeye devam ettim. Asil ise karşılık olarak Arda’ya kendini kaldırtmıştı. Nefretim azaldı mı demiştim. Ardaya olan nefretim kat kat artmıştı. Nasıl benim Asimi kucaklama cüretine kendini layık görmüştü? Asil ise biz tam önünden geçerken hiç anlamadığım bir bakış ile koluma bakarken o kapıyı sertçe ayağı ile kapamıştı. Benim Asim benim hazinem o gecelikle Arda’nın kucağında aynı odadaydı. Arzunun kolunu sertçe kendimden ayırıp sinirli bir şekilde odama çekildim. Sinirden yerimde duramıyordum. Peşimden bir süre Egemen gelmişti. Onunla konuşmaya başlamıştık. Bendeki durumu zaten ondan başkası anlayamazdı.
“Neler oldu Altay öyle? Sen ve Asil ne iş?”
“Seni ilgilendirmez Egemen hem bir iş olduğu yok.”
“Aşık mı oldun sadece hoşlantı mı?” Cevap vermemiştim. Hoşlantı falan olması gerekti ve bitmesi gerekiyor diye düşünmüştüm. “Hımm tamam kabul ediyorum baya etkileyici bir kız. Hem de baya.” Pis pis sırıtması o an zaten sinirden deli olan halimi arşa çıkarmıştı. Yumruğu ona indirmekten kendimi alamamış yeri öpen Egemene gözüm dönmüş bir şekilde boynuna yapışmıştım.
“Onun hakkında ki pis düşüncelerini bir yerlerine sok yoksa ben sokarım.” Gülmüştü. Bu hali daha çok sinirimi bozmuştu. Bir yumruk daha geçirmiştim.
“Anlamıştım.” Neyi anladı diye düşünürken arkadaşımın kişiliği aklıma gelmişti. Bu salak herif kızlar hakkında pis düşünceleri olmazdı ki beni sınıyordu. “Sen abayı fena yakmışsın.” Ellerim gevşemişti. Dediklerini kabul etmek istemesem de öyleydi. Bundan keyiflenen yerde yatan puşt kardeşim. Ellerimin gevşekliğinden yararlanıp bir yumruk da o bana indirmişti. “Bak bu seni kendine getirir.” Yerde ikimizde yumruklanmış bir şekilde uzanıyorduk.
“Getirdi.” Ayağa kalkarken ona da el uzatıp ayaklanmıştık. “Yine de onun hakkında düzgün konuşmazsan kötü olur.” Gülerek kafa sallamıştı.
“Ne zamandan beri yaktın abayı.” Cevap vermeyince “ah hala bilmiyorsun değil mi? “
“Aslında eminim ama benim için bir iş olmadığını onu ilk gördüğüm an anlamıştım.”
“Ee peki neden uzak duruyorsun o Arda denen herife bıraktın az önce.” Yine sinirlenmiştim bu kız yüzünden sakin ruh hastasından, sinirli ruh hastasına dönmüştüm. “Ah tabi intikam.” İkimizde susmuştuk bizim için daha önemli şeyler vardı. “Seninle her şeye varım biliyorsun değil mi kardeşim.” Ne diyeceğini taratarak ona baktım. “Sen ne dersen onu yapacağım fakat sana şunu söyleyeyim. İşin sonunda başarabilmek uğruna tek duygunu kurban etme yoksa başarsan da kaybedersin.” Tek duygum, tek hazinem bu koynumdaki kızdı. O an çok takmamıştım Egemeni dalgaya bile almıştım.
“Egemen saçmalama aşık olacak kadar delirmedim. Hoşlantıydı ve artık bitmeli. O sadece işimin önemli parçalarından biri olarak kalmalı.” Bana çok inanmayarak gülümsedi
“Neyse benden söylemesi” Bir an kapı hızlıca çarpmaya başladı. Egemen kapıyı açarken içeri giren adamımın yüzü yara bere içindeydi. “Yavaş ne oldu?”
“Arda Bey…” Nefes nefeseydi. Adamıma olan öfkeli bakışımla “Arda Bey olay çıkarttı.” İşte o piçten bugünün hıncını alma fırsatı ayağıma gelmişti. Sakin bir öfke ile odadan koridora çıkıp yürümeye başladım ikisi de arkamdan geliyordu.
“Neden olay çıkarttı?” Egemen sormuştu. Yürüyerek Asil’in olduğu odaya gidiyordum kesin ordaydılar. Kim bilir ne haltlar yiyorlardı. Aklıma kötü düşünceler geldikçe sakin halimden hemen sıyrıldım. Asil’in odasına iyice yaklaşmıştık.
“Arkadaşlarla Asil Hanım ile alakalı bir konuşma geçmişti.” Ne gibi bir konuşmaydı o. Bu kadınla ilgili her şey stres seviyemi arttırıyordu. Adam hafif öfkeli ses tonu ile devam etti. “Sonra şu arkadaşları olan bilgisayarcı çocuk bizi fark etti. Telaşlıydı. Odaya o girince Arda be bize ne olduğunu anlamadan saldırdı.”
“Neden telaşlıydı?” Ne gibi bir şey o Özgür denen ruhsuza benzer çocuğa telaş yarattı. Merak etmiştim. Arkamı dönerek sadece gözlerimi ona sabitleyerek anlatacaklarını bekliyordum. Adamdan cevap gelmemişti. Kapıya gelmiştik. Odadan garip bağırışlar geliyordu. Kalbim bir an durur gibi olmuştu. Onlar ne yapıyordu. Sonra Asil’e ait olmayan bir ağlamaklı bir ses duymuştum. Bu içimi ferahlatmıştı. Acil bu kapını ardında ne oluyor bakmak için tam kapıyı çalacakken ağlayan Ceren ile yerimde durmuştum. Egemen bir an öne çıkmıştı. Ne oluyordu? Diye düşünemeden Arda seslenmişti.
“Ceren hadi ambulansa bak.” Bizi gören Arda bir an arkamdaki adamı görünce hışımla bir anda yanımızda bitiverip tek hareketi ile adam yere devirdi. Üstüne atlayacakken onu kolundan tutup durdurdum. “Bırak beni Altay? O pezevenk ile işim bitmedi.” Onu geriye itekledim. Hareketime sinirlenip bir yumruk bana geçirdi artık onun için dayak vakti gelmişti ikinci gelen yumruğu hava da tutup yumruk attıktan sonra bir kavgaya tutuşmuştuk. Özgür Egemen ve diğer sesler kesilmişti ikimiz için horoz döğüşü vardı. Ta ki yediğim yumrukla yatakta acı çeken asi kızla karşılaşana kadar. Benim durduğumu anlayan Arda sanki aklına bir şey gelmiş gibi “Has siktir bu ambulanslar neden buraya gelemiyor.” Diyerek boynuma yapıştı. Ambulanslar güvenlik nedeniyle sadece kendi hastanemize bağı olanlar gelirdi.
“Neyi var?” Şu an tüm ruhum ve bedenimin odağı yattığı yerden acı çeken Asildeydi.
“Bilmiyoruz çabuk ne ediyorsan et hastaneye hemen gitmeliyiz.” Kafa sallayarak onayladım. Yüzümdeki ifadeye şaşırsa da bana güvenip yakalarımdan kollarını çekmişti. Tüm talimatları Egemen aracılığıyla verirken hastanenin ambulansını bekleyecekken Asil’in çığlığı ile bedenim buz kesilmişti. Beynimden ayaklarıma doğru olan sıcak kan akışı gibi bir ürperti inmişti. Onu kucaklayıp otelden hızlıca arabaya yerleştirirken diğerleri de bize yetişirken Ceren ve Asil arkada öne de ben ve Arda ile hastaneye gittik. Biz oraya varınca Egemen çoktan onlarla iletişime geçmişti. Gelen sedye ile onu doktorlara teslim etmiştik.
Ne olduğunu saatlerce bekledik. Sürekli nedenini bilmediklerini belirten doktorlarla bir ben ya da Arda ile kavgaya dönüşüyordu. Bir geceyi devirirken sakin ve yıpranmıştık. Arkadaşları da harap olmuştu.
Arda gece arkadaşlarını yolladıktan sonra baş başa karşı koltuklara oturmuş pozisyonda kalmıştık.
“Neden hala buradasın Altay? İşin için mi yoksa değer verdiğin için mi?” Asil senin için ne sorusu birde kıskandığım bu heriften gelmişti. Onu kıskanıyordum. Çünkü Asil için sürekli Arda olacaktı. Arda için de sürekli Asil olacaktı. Ben de Asil için her şey olur muydum? En azından beni de Ardayı sevdiği kadar olmasa da onu sevdiği kadar yakın bir seviyede olur muydu? Gerçi benim yüzümden bok olurdu.
“İş.” İşim olduğu yeni aklıma gelmesine rağmen bu cevabı vermiştim. İnanmayarak gel de külahıma anlat tarzında kınayan kısa bir kahkaha atmıştı.
“Uzatmayacağım. Direk konuya giriyorum ikimizde çocuk değiliz. O sana değer veriyor ne kadar hakketmediğini düşünsem de kardeşimin duyguları ile oynarsan seni tüm varım yoğum ile mahvederim.” Kardeşim demesi beni rahatlatmıştı. O da bir şeylerin farkındaydı. Her şeye rağmen Asili destekleyecekti.
“Hak etmesem de elimden geleni yapacağım. Ve işin sonunda gerçekleşirse beni mahvetmene izin veririm.” Kafa sallayarak onayladı. Bu şekilde aramızdan birkaç kelime ve sessizlikle bir anlaşma geçmişti. “Adamlarıma neden saldırdın?” Bu sorum sinirlenmesine yetmişti.
“O piçler Asile olan edepsizliklerinin bedelini ödeyecek.” Sinirlenip ayağa kalktı. Tam gidecekken durdurdum. Asile edepsizlik düşüncesi beni de delirtmeye yetmişti.
“Bana ne olduğunu anlat yoksa intikam almana izin vermem.” Kınayan bir sırıtma ile karşılık verdi.
“Git kendin öğren. Hem benden çok intikam alır mısın bilmem fakat.” Odada yatan Asili parmakları ile gösterip “Şu değer verdiğin kız için ufak bir intikam alacağından eminim.” Evet haklıydı. Şu adamlarım Asilden sonra ufak bir sorguyu hak ediyordu.
“İyi beraber öderiz senin de içinde bok tıkanması yapmasın.”
“Sen temizlerken orada olacağım.”
İki gün boyunca ikimizde dalar gibi olup geri uyanıp Asili kontrol ediyorduk. En son ailem için bu çaresizliği hissetmiştim. Bunun için içimi soğutacak bir durum da yoktu. Asil Asim uyanmalıydı. Günün sonunda uyanmıştı.
Şimdi kollarımda tekrar uyumuştu. Bebeğim gibiydi. Koynumda onun kokusu ile alışık olduğum uykusuzluğa dayanamıyordum. Tekrar uykusunda acı çekerse diye de gözümü ondan ayırmamaya çalışıyordum. Yüzü ile çok yakın bir duruma gelmiştik bir anda nefesleri yüzüme çarpıyordu. Artık gözlerim dayanmıyordu.
“Çok huzursuzsun. Ben sanırım çok uydum sende uyu.”
“Sen uyumadın mı?”
“Uyumuştum. Ama sanırım iki gün boyunca uyku yetmiş.” Kendini benim kollarımdan uzaklaştırırken tekrar kollarıma gelmesini istemiştim. Bensiz uyuyacağını düşünürken beni kendi kolları arasına almıştı. Şimdiyse onun koynunda olan bendim. Yine koynuma onu alacakken beni durdurdu. “Şşşt dur kıpırdarsan seni yataktan almamak üzere atarım. Biraz uyu işlerine gücün yetmeli.” Saçımı okşamaya başladı.
Uzun zaman sonra saç okşaması ve bu sarılmayla huzur ve sevgiyi tekrar hissetmiştim.
“En önemli işlerimden birisin.” Uykuya dalmakta olduğumdandır mı bilmem galiba en önemli işim oydu. Umarım intikamım daha önemlidir. O varken intikam aklıma gelmiyordu. Uyumuştum.
Uzun zaman sonra huzurlu bir uyku çekmiştim. Hastaneden sonra Asil’i otele bırakıp güvende olduğuna emin olduktan sonra Arda ile şu edepsizlik işini halletmek için çıkmıştık.