Adım atmam bekleniyor,
Ben yol bile çizmem.
Adımı anıyorlar fısıltıyla,
Ben rüzgârı bile dinlemem.
İster bağırsın adımı caddeler,
İster unutsun sokak lambaları,
Ben ne alkışa tutkunum,
Ne de yalnızlığa ağlayanlardanım.
Kırık dökük heveslere yolculuk yok bende,

İşaret edilen hiçbir yöne sapmam.
Gözüm kendi yıldızımda,
Ayaklarım kendi toprağımda.
Beni anlamak isteyen çoksa da,
Benim anlatacak bir derdim yok.
Kimin ne dediği, hangi sesin yankılandığı,
Benim gökyüzümde yer etmiyor artık.

Bana yol çizenler bilsin:
Ben yürümek için değil,
İz silmek için geldim.2