Borayla yaşananlar…

-‘yemekten sonra biraz konuşalım mı?’

Ne konuşacağını tahmin edebiliyordum. Bekletmenin anlamı yoktu.

-“olur..”

Sessizce cevap verip ağzımdaki lokmaları çiğnemeye devam ettim. sadece tabağıma bakarak karnımı doyurdum. Ağzımı peçeteyle silip arkama yaslandım.

Demire baktığımda anlamış gibi;

-‘gel koltuğa geçelim.’

Başımla onaylayıp ayağa kalktım. Onu takip ederek yürümeye başladım.

Büyük bir oturma odasına geldiğimizde;

-‘geç bakalım.’

Eliyle işaret yaptı. Karşısına oturdum.

Derin bir nefes verdim.

Demir söze başladı.

-‘ailen nerede?’

Gerçekten içimi dökmeye ihtiyacım olduğu için anlatmaya başladım.

-“onlar… 3 aya yakın bir süre önce trafik kazasında hayatlarını kaybettiler.”

-‘kardeşin, abin falan yok mu?’

Hüzünle “yok” dedim.

Başını anlamış gibi aşağı yukarı salladı.

Kendime cesaret toplayarak bu sefer ben sordum.

-“senin ailen nerede?”

Boğazını temizledikten sonra;

-‘ Annem ben çok küçükken vefat etti. Böbrek yetersizliğinden. Babam hayatta. Şuanda rusya’da . İş için.’

Onunda annesi yoktu. Hemde çok küçükken kaybetmiş. Hep anne sevgisi eksik büyümüş olmalı.

-“senin herhangi bi kardeşin var mı?”

-‘var. Kız kardeşim alya. Tanısan çok seversin. Cana yakın kızdır. Hayattaki en sevdiğim kişidir.’

Son cümleyi hafif tebessüm ederek söyledi. Kız kardeşini sevmesi hoşuma gitmişti. Ama ya bora? Onunda kız kardeşi vardı . Kız kardeşinin bir grup insanın taciz etmesiyle gece hayatını kaybettiğini söylemişti. Benide bu yüzden koruduğunu söylemişti. Söyledikleriyle yaptıkları uyuşmuyor. Büyük ihtimal bunlarda yalandı. Hepsi beni oyuna getirmek için söylenmiş senaryolar.

Bende tebessüm ederek;

-“ne güzel. Tanışmak isterim bir ara.”

Başıyla onayladı. Ardından;

-‘nerede kalıyosun?’

-“sahil kenarına yakın bir yerde yaşıyordum… ailem vefat ettikten iki ay sonra ilk defa işe başladım. İş çıkışı bir arkadaşla sahile gitmiştik gece geç saatte eve dönmek zorunda kaldım. Barın etrafından dolanırken bir grup insanla karşılaştım. 3 kişilerdi, sarhoş oldukları kesindi. Bana yaklaştılar… “

Demir kaşlarını çattı. Korkunç bir hal almıştı. Ama ona odaklanmadan konuşmama devam ettim.

-“ birinin özel bölgesine tekme atıp çığlık attım… oradada borayla tanıştık işte. 3 adamıda kanlar içerisinde yerde gördüm. Çok korkmuştum. Onun kötü işlerle bir bağlantısı var…”

Bi anda kendini tutamayarak güldü. Ona sorgularcasına kaşlarımı çatıp baktığımda;

-‘kötü işler nedir ya Ah aha aaha haaha ‘

Sesli bir kahkaha atmıştı. Güzelde gülüyordu he . Bende gülümsemeye çalışarak;

-“ne var ya ne deseydim?”

Yüzü ciddi bir hal aldı.

-‘tamam tamam özür dilerim sen devam et.’

-“ bana yardım etti. Evime bıraktı… arabada uyuyakalmışım, oda beni odama kadar bırakmış biliyomusun… çok garipti. Sabah mesaj attı. Akşam 9’da buluşalım diye. Benide aldı akşam ıssız yollara gitti. Biraz atıştık . Teşekkür edip arabadan hızla inmiştim. Az ileride karşı yola geçecekken kulağımın arkasından yüksek bir korna sesi yükseldi. Uyandığımda hastanedeydim.. inanabiliyomusun uyandığımda yanımda bora vardı tek..”

-‘evet inanabiliyorum çünkü hepsi bir plandı.’

Umursamayıp devam ettim.

-“o gün haberleri izledim. Bizi kamera kayıtlarından habere yansıttılar. O gün boraya inandım. Vicdan azabı çektim. “

-‘ en son vermen gereken karardı .’

-“maalesef”

Başımı eğerek söylemiştim.

Cevap gelmeyince devam ettim.

-“ aynı gün evime suikast yani saldırı düzenlendiğini söyledi. Bende sorgusuz sualsiz inandım ama inanmak istemiyorumda. Neyse işte evim olmadığı için onun evinde kalmamı istedi. Kabul etmeyince beni korumanın en kolay yanının evlenmemiz olduğunu söyledi..”

Son cümlemde kaşlarını olabildiğince çatarak sinirle konuştu.

-‘evlendiniz mi!?’

Ona baktım hayret içinde tepkisini izledim.

-“h-hayır.”

Sesli bir oh çekti.

ardından devam ettim.

-"öyle işte evindeki ilk gün bana sabah iyi davrandı. Ardından bir banyoya girdi çıktı değişti. Fikri, kelimeleri, kısaca herşekilde değişti... " ağlamaya başladım.

sağ tarafımdaki çöküntüyü hissedince yaşlı gözlerle kafamı kaldırdım. Demir dibime oturmuştu..

kolunu omzuma attı. Ardından desteklercesine sıvazladı.

-'hepsi geçti. Sana bir daha yaklaşamayacak. Artık hayatta kalmayı haketmiyordu zaten.'

ağlamalarımın arasında;

-"sen ... niye borayı öldürdün."

kaşlarını çattı .

-' beni dolandırmaya kalktı. Hakkımı yedi diyelim.'

kaşlarımı şaşırarak kaldırdım.

-"sırf bunun için insan öldürülür mü?!"

-'maalesef yaptığı hata çok büyüktü alisa. Şimdi söyleyemem.'

-"bir dakika şimdi senin elinde neden silah vardı! Nereden buldun? Yoksa... kötü bir iş mi yapıyorsun.?"

hafif başını eğdi. Kolunu omzumdan çekip iki elini önünde birbirine geçirdi.

-'maalesef evet. Neyse alisa sen şimdi boşver. Bunları düşünme . Film izlemek istermisin? Yoksa yorgunmusun?'

teklifini geri çevirmek istemediğim için istemeye istemeye film izlemeyi kabul ettim..

-'tamammm. Korku ve gerilim mi yoksa korkup kaçarmısın?' Alayla söyledi. Hıh hiçte korkmam bir kere!

-"nereden korkacakmışım! Aç işte izleyelim."

o sırada yanına oturdum.

Açtı. İlk 10 dakika full gerildim. Ancak aniden ekrana seri katil fırlayınca korkudan çığlık atıp demire sarıldım.

demir beni oturduğum yerden hızla çekip kucağına oturttu. Korkudan hala boynuna sarılıyordum. Sırtımı eliyle sıvazlayarak;

-'bu kadar korkacağını tahmin etseydim açmazdım. İzlemeyelim artık. Odana çıkarayım seni.'

kendi kendine konuşuyordu. Ben cevap vermeden kalp atışımı ritme sokmaya çalışıyordum. Amcak farkında olmadığım şey korktuğum için kalp ritmim hızlanmamıştı. Normale dönememesinin sebebi demirin kollarında olmamdı...

demir beni odama çıkardı. Yatağa bırakırken ;

-'bir ihtiyacın var mı?' Dedi.

-"sen.."

Gözlerinin içine bakıyordum utanıp yatağa çektim bakışlarımı.

-'nasıl?'

-"korkuyorum demir.. yorgunum ama uyuyamam."

cümlemi bitirmemle kafamı kaldırdım. Bana kilitlenmiş bakıyordu. Ardından aniden yatağa uzandı. Bu yaptığıyla şok oldum.

NEYSE CANLARRR BAYA BEKLETTİM SİZİ O YÜZDEN BİRAZ HIZLI GİTTTİM KDÇDNDŞDNDŞDMSL OYLARINIZI BEKLİYORUMMM