Aslan ile Çoban

ASLAN İLE ÇOBAN

Ormanda dolaşırken

Bir Aslan tek başına,

Nasıl olduysa battı

Bir diken ayağına.

...

Ne yaptı, ne ettiyse

Çıkartamadı onu,

Hem topallıyor hem de

Çok yanıyordu canı.

...

Aklına Çoban geldi

O civarda yaşayan,

Sürüye vermemişti

Bir zarar hiçbir zaman.

...

Arkasını dönerek

Salladı kuyruğunu,

Çoban anladı onun

Acısı olduğunu.

...

Yüzükoyun yatarak

Ayağını uzattı,

Çoban korkuyla gelip

Dikenini çıkarttı.

...

Yüzünü yalayarak

Teşekkür etti Aslan,

Koşarak uzaklaştı

Ardından baktı Çoban.

...

Yıllar sonra Çoban'a

Bir iftira attılar,

Mahkemeye çıkmadan

Zindanlara tıktılar.

...

Yargıçlar karar verdi:

"Aslanlara atılsın

İşlediği bu suçun

Karşılığını bulsun."

...

Çoban'ı getirdiler

Aslan kafeslerine,

Birisini saldılar

Çoban'ın üzerine.

...

Aslan'ı görür görmez

Çoban gözünü yumdu,

Çoktan kesmişti bile

Adaletten umudu.

...

Bildiği duaları

Okumaya başladı,

Aslan'ın nefesiyle

Gözünü araladı.

...

Kucağına koyunca

O büyük pençesini,

Çoban tanıdı onun

Kocaman cüssesini.

...

Bu ilginç olay gitti

Kıral'ın kulağına,

Hemen bir af çıkardı

Aslan'a ve Çoban'a.

...

Aslan ormana döndü,

Çoban ise köyüne,

Özgürce yaşadılar

Eskisi gibi yine.