Rüzgâr ile Güneş

RÜZGÂR İLE GÜNEŞ

Çok eski zamanlardan

Beri Güneş ve Rüzgâr

Birbirini kıskanan

İki eski dosttular.

...

Dünyaya çoğu zaman

Faydaları olsa da

Pek fazla bulunmazdı

İkisi bir arada.

...

Rüzgâr gece olunca

Dünyaya hükmederdi,

Güneş'se gündüzleri

Hep yüzünü gösterdi.

...

Huyu, suyu farklıydı

Birbirinden onların,

Güneş daha hoşuna

Giderdi insanların.

...

Rüzgâr Güneş'e dedi:

"Daha güçlüyüm senden

Bütün insanlar korkar

Ve çekinirler benden."

...

Göstererek kenarda

Duran yaşlı birini

Dedi: "Uçuracağım

Onun pelerinini."

...

Güneş dedi ki ona:

"Sen yenemezsin beni,

Haydi, göster bakalım

Şimdi marifetini."

...

Güneş hemen saklandı

Bulutların ardına,

Rüzgâr kuvvetle esti

Birden çıktı fırtına.

...

Yaşlı adam şaşırdı

Neye uğradığını,

Hemen pelerinine

Sıkı sıkı sarıldı.

...

Rüzgâr daha şiddetli

Esti, kasırga çıktı,

Adam pelerininin

İplerini bağladı.

...

Rüzgâr daha çok kızdı,

Tayfun ve hortum oldu

Pelerin çıkmayınca

Dedi ki: "Sürem doldu."

...

Bulutların ardından

Çıktı Güneş yavaşça,

Önce yaşlı adama

Bir selam verdi dostça.

...

Yaşlı adam Güneş'e

Bakarak gülümsedi,

Biraz sonra alnında

Biriken teri sildi.

...

Güneş çok ısıtınca

Adamın her yerini,

Dedi ki: "Çıkartayım

Şimdi pelerinimi."

...

Böyle diyerek hemen

Pelerini çıkarttı,

Dibinde oturduğu

Ağaç dalına astı.

...

Rüzgâr dersini aldı

Bu olayla gerçekten,

Nazik, dostça davranış

Üstün kaba kuvvetten.