Abi?

Parktan çıkmış eve varmak üzereyken telefonumun olmadığını fark ettim.Tekrardan geri parka yürüyüp oturduğum banka baktığımda ne telefonum nede batu bıraktığım yerde değildi.

Evde

Ne yapacağımı bilemez halde bahçe kapısından girip anahtarımı çıkardım.Kapıyı açtığımda abimin sesini duydum.

Baran:Tamam işte kardeşim nerde diyorum sana.

Salona girdiğimde abimin arkası dönük bir şekilde telefonla konuşup bir o yana bir bu yana gezdiğini gördüm.

Beren:Kardeşin olduğu aklına gelebildi demek.

Sesimi duyar duymaz arkasını döndü ve telefonu kapatıp sanki asla bırakmak istemiyormuş gibi koca bedeniyle beni sardı.

Baran:Özür dilerim dedi nerdeyse fısıldayarak.

Kollarımı ona sarmadan çekilmesini bekledim.Çekildiğinde ise gözündeki korku fazlasıyla belliydi.

Beren:Beni kaybetme korkusu mu bu yoksa sana ne kadar kırıldığımın farkında olmanın korkusu mu?

Baran:Beren bak ben gerçekten çok özür dilerim.Telefonunu kaç kez aradım en sonunda bir çocuk açtı sinirlendim ama sonra öğrendimki beni beklemişsin-

Sözünü kesip konuşmaya başladım.

Beren:Söylesene abi nerdeydin neden ilk defa bana haber vermeden çekip gittin?

O kadar kırgındım ki saatlerce ağlamak istiyordum ancak şuan abimin pişman bakışları karşısında güçlü görünmek zorundaydım.

Baran:Ben beni beklediğini bilmiyordum.Enesle gittin sanmıştım bu yüzden arkadaşımla birlikte çıktım.

İşte şimdi bazı şeyler kafamda oturmuştu ve anladığım şeyler kalbimin paramparça olmasına yetmişti.

Beren:Bu yüzdendi dimi.Enese beni başından savmak için izin verdin dimi.Tabi ya bende aptal gibi sevinmiştim.

Baran:Hayır hayır Beren yanlış anladın yok öyle bir şey.

Beren:Telefonunu ver.

Baran:Ne neden?

Beren:Baran telefonunu ver.

Baran:Baran derken.

Beren:Bir daha demicem telefonunu verir misin?

Şok olmuş bir şekilde telefonunu bana uzattı.Aramaya girip kendimi aradım.İkinci kez çalmasına kalmadan telefon açıldı.

Batu:Ne yüzüme kapatıyorsun yavşak.

Beren:Yavaş ol.

Batu:Pardon senin olduğunu bilmiyordum telefonun bankın üstünde kalmıştı aldım arkandan bakındım ama bulamadım senide.

Beren:Nerdesin?

Batu:Sahildeyim de neden?

Beren:Sahilin nerelerindesin tam.

Batu:İskele var biliyorsundur hemen ordaki bir bankayım neden soruyorsun.

Beren:Geliyorum ayrılma ordan.

Batu:Ama b-

Batunun konuşmasına fırsat vermeden telefonu kapattım ve kapıya doğru ilerledim.

Baran:Beren dur nereye?

Beren:Boşversene.Sen arkadaşlarınla takılmaya devam et.

Baran:Beren hayır bak sinirlisin yapma böyle düzgünce konuşalım.

Beren:Belki daha sonra dedim ve çantamı da alıp evden çıktım.

Bahçe kapısından çıkarken gözümden düşen bir kaç yaşa hakim olamamıştım.