Göz yaşı

Baran:Evet seni dinliyorum.

Beren:Neyi dinliyorsun abi.Birşey olmadı mevsimin sevgilisi geldi gezicektik sonra enes önemli bir şey konuşmamız gerek diyince geri döndüm.Geldiğimde enes de geldi kapıda konuştuk işte dediğimde sanki söylediğim şeyler arasından bir şeye takılmış gibiydi.

Baran:Mert piçiyle nereye gidiceksin sen acaba bilmiyor musun bizim mertle konuşmadığımızı.

Beren:Abi biliyorum ama mevsimi yalnız bırakmamak için bindim arabasına.

O an daha büyük bir pot kırmıştım.

Baran:Ha bide arabasına bindin.Kızım sen kafayı mı yedin diye bağırdı.

Benim bir daha böyle bir şey yapmamam için bağırdığını düşündüm ama benim konuşmama izin vermeden bağırmaya devam ettiğinde o güne gitmiş gibi hissetmiştim.Geçmiş bir anlığına gözümün önüne gelmişti. Babamla abimin kavga ettiği bugünkü gibi bağırışmanın olduğu o ev gelmişti aklıma.Abim o günde haklıydı ama karşısında babam vardı işte. Yanyanaydı odalarımız sertçe kapım açıldığında çok şaşırmıştım.Öfkeli gözlerle bana bakan sanki babam değildi.Abimi arıyordu evin içinde.Abimse eve yeni geliyordu.Ne olduğunu anlayamamıştım o zamana kadar ama abim eve geldiğinde kıyamet kopmuştu sanki.İlk defa bu kadar sinirli görmüştüm babamı.Abim için bağırışlar sıradandı ama onun da şaşırdığı her halinden belliydi.Annem babamı sakinleştirmeye çalışırken ben öylece yere oturmuş olayın şokunu yaşıyordum.Gözümden bir yaş düşmüştü ve bir tane daha ardı ardına akan göz yaşlarım abimin evden gideceğini duyduğum zamandandı.Bana elini uzatmıştı durma burda benle gel demişti.O gün abimin elini tuttuğum için babamın bana söylediği sözler hala aklımda bir yerlerdeydi.Peki ya şimdi beni çıkardığı cehennemi kendisi mi yaşatacaktı bilmiyor muydu en ufak bir bağırış da bile nasıl olduğumu.

Abimin kollarımdan tutup beni yavaşça sallamasıyla hıçkıra hıçkıra ağladığımı yeni fark etmiştim.

Baran:Beren dur özür dilerim kendine gel.

Beren:Ö-özür dilerim dedigimde gözümden düşen bir kaç yaşı sildi.