Kalpli Balon

Arayan kişi abimdi.Sanki onun hakkında konuştuğumuzu anlamıştı.

Beren:Efendim

Baran:Nerdesin

Beren:Dışarıdayım.Sen iyi misin sabah çok kötüydün.

Baran:İyiyim.Eve geldiğinde konuşuruz bunu.Nerelerdesin tam

Beren:Kafedeyim abi ne bu sorgulama ben sana soruyor muyum?

Sesim beklediğimden yüksek çıkmıştı.

Baran:Seni düşünüp nerde olduğunu soruyorum gene bana bağırılıyor.

Beren:Bağırmadım özür dilerim tamam.Gelirim 1-2 saate

Baran:Geç kalma dedi ve kapattı.

Telefonu geri koyduğumda enes sorgularcasına bana bakıyordu.

Beren:Abime haber vermemiştim de merak etmiş.

Enes:He anladım.

Beren:Ee ne diyorduk.

Enes:Abinin haberinin olmayacağından emin misin?

Beren:Bence zaten o sinirliydi dün yoksa bu kadar tepki vermezdi.Yani öğrense bile bi daha böyle olmaz.

Enes:O zaman dünkü sorumu yineleyim.Benimle çıkar mısınız beren hanım?

Kalbimden yerinden çıkacakmış gibi hissediyordum.

Beren:Seve seve enes bey derken uzun zaman sonra çok mutlu hissediyordum.

Siparişlerimiz gelmişti artık daha rahat bir şekilde konuşabiliyorduk.Biraz orda oturduktan sonra deniz kenarına indik.Denize karşı bir banka oturmuştuk.Başım enesin göğsüne yaslıydı eli elimdeydi.O kadar mutlu ve huzurlu hissediyordumki.Oturduğumuz yerin önünden baloncu geçerken enes bir anda ayaklandı ve kırmızı kalpli bir balonla geri döndü.

Enes:Al bakalım prenses bu sana

Beren:Yaa enes teşekkür ederim dedim ve sarıldım.

Enes:Rica ederim.Hadi kalkalım hava kararmadan eve bırakayım seni.

Enesi ikiletmeden oturduğumuz halktan kalktım ve evin yolunu tuttuk.

Evin bir sokak gerisinde enesle vedalaştıktan sonra kendi sokağıma girip eve yürüdüm.Kapının anahtarını çıkarmak için çantamı açmışken bir anda kapı açıldı

Beren:Abi

Baran:Gel içeri

Bazen abimin sinirli mi yoksa sakin mi olduğunu anlayamıyordum.İşte şimdide o bazenlerden biriydi.

Beren:Nasılsın daha iyi misin diyince kolumdaki balona takılmış gözleri beni buldu.

Baran:Ne bu

Beren:Balon

Baran:Kim aldı diyorum

Beren:Kendim aldım alamaz mıydım?

Baran:Çocuk musun sen

Beren:Evet ama bence konumuz bu değil.Sabah niye öyleydin.Nerden geldin?

Baran:İşlerim vardı.

Beren:Abi...Bayılıp kalacaksın sandım sabahı hatırlasana

Baran:Önemli değil Beren.Bir daha olmayacak zaten tamam mı bu sabahı unut.

Aklım almıyordu neydi bu söyleyemediği şeyler.İkimizde birbirimize yalan söylüyorduk belliydi.Daha fazla üstüne gitmemek için başımı salladım.Tam yukarı çıkmak için hareketlenmişti ki abim konuşmaya devam etti.

Baran:Otur oturduğun yerde.Dün akşam hakkında konuşucaz diyince yerime geri oturmak zorunda kaldım.