Beni ilk kez umutlu olmaya, edebiyat öğretmenim ikna etmişti. şuan heyecanla benim kitabımı bekliyor, umut perim Ceyda hocam. onun şiiri ile başlayalım farkında değil! ama bu şiirden sonra hayatım çok değişmişti...
İşte o şiir;
Yitirdiklerimin izinde sallanıyorum gündüz gece
Bir gün son bulur bu da biliyorum
Karanlık, ışıksız bir yol şimdi bu
Lambalar patlamış, kaldırımlar yıkık dökük
Bir gün son bulur bu da biliyorum
Gitmekten korkuyorumda
Karşı koyamıyorum onada
Varmak zor, yol uzun, ayaklar yorgun
Sonu belli olmayan her şey korkutucu biraz
Yine de umut dolu, hayat dolu
Bir gün aydınlığa çıkar yolum,
Biliyorum.
Ceyda A.
Umut, her zaman var hocam. hayat umut dolu, bir gün değil. Her gün aydınlığa çakacak yolunuz bende bunu biliyorum.
Ama bazen tercihlerimizi değiştirmek gerekiyor. Daha iyileri ile belki, belkide daha temizleriyle...
Biliyorum umudumuzu kıran insanlar daha çok bu dünyada, biliyorum hepimiz ışıksız kaldık. Ama ben bir tek şeye güvendim, her geceyi aydınlatan bir ay vardı, ve her insa
nı değiştiren bir yıldız.
🌛
Okur Yorumları | Yorum Ekle |