Gerçek

bölüm.4 Gerçek

Yeni bölüm le geldimm

Kitappad'e uzun zamandır giremiyorum sürekli uygulama atıyordu bu gün nihayet girebildim ve şükür bölüm atabiliyorumm.

​​​​​destek olan herkes için teşekkür ederim umarım hep burada olursunuz ve hikayeyi beraber bitiririz.

Sizi tutmak istemiyorum sadece yorum ve vote istiyorumm

​​​​​​____________________________

Özün'den:

yaklaşık üç gündür Yıdırım abide kalıyordum, bu süre boyunca Yasin abilerde burada kalmıştı halada buradaydılar.. Birikmiş param vardı uzun zamandır biriktiriyordum ve Yıldırım abiye yük olmamak için kiralık ev bulmaya çalışıyordum. Salonda 'L' koltuğa oturmuş Telefonumdan kiralık evlere bakıyordum, oldukça pahalıydılar. derin bir iç çektim ve telefonu kapatıp koltuğa koydum. Kiralar uçuk bir fiyattaydılar ve o kadar param yoktu, bir kafede garsonluk yapıp para biriktirebilirdim yakınlarda hiç kafe yoktu. Bir an için Yıldırım abiden borç almayı bile düşünmüştüm, ama bunun sonradan saçma olduğunu anladım çünkü ona parayı geri ödeyene kadar en az iki yıl çalışmam gerekiyordu. Ellerimi uzun kahve saçlarıma geçırdım ve kafamı ovdum.. saat öğlenden sonra iki buçuktu.

Telefonum tatlı bir melodi ile çalmıştı ama diğer arayanların aksine farklıydı bu melodi, sanki 'Öleceksin.. Öleceksin..' diye çalıyordu çünkü arayan babamdı... beni günler önce dövüp sokağa atan adam, öz babam. Ağır ağır yutkundum ve titrek elimle telefona uzandım. Ekrandaki ismi okudum ve kendi kendime mırıldandım. " Onca gün sonra yeni aklına geldim sevgili babamın.." telefonu aç tım ve derin bir nefes alarak konuştum. "Niye aradın?" Dedim içimdeki duyguları dışa vurarak kırık bir sesle. Sesini duydum bir kaç saniyelik bekleyişten sonra, "öldünmü diye kontrol edeyim dedim..." dedi kalbimi parçalayacak kadar soğuk bir sesle. Titrek bir nefes aldım. Hep bunu istemişti zaten,
Ölmemi istemişti benden. Kendimi toparlayıp cevap verdim ona, "Ölmedim. Yaşıyorum baba, sana inat yaşayacağım." Dedim çatlak sesimle, güldüğünü duydum telefondan. "Umarım yakında geberip gidersin. Zaten bir işe yaramıyordun, on altı yıl boyunca sana baktık ama senin tek yaptığın sokaklarda sürtmek ti, Keşke seni evden atmadan önce daha fazla dövseydim." Dediğinde gözlerim doldu, kafamı yere eğdim ve halının desenlerine bakarak yol çizdim.. desenler dönüp dolaşıp yine ve yeniden aynı yere geliyordu. İkimizde konuşmayınca büyük bir sessizlik oluştu. Aniden hat kesildiğinde telefon öttü ve kapandı. Yüzüme kapatmıştı ama önemsemedim, telefonu koltuğa attım ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

Salonun kapısında bir tıkırtı duyunca oraya baktım. Yıldırım abinin arkadaşlarından biriydi, yanlış hatırlamıyorsam sanırım adı Alperen'di. Durgun bir şekilde bana bakarken yumruklarını sıkıyordu. Gözümden bir damla yaş yanağımdan aktı ve çenemden boynuma kadar yol çizdi. "Babandı değilmi?" Dediğin de gözlerimi kaçırdım ve kafamı sallayıp onu onayladım. Derin bir nefes verdi ve bana doğru geldi, önümde durup eliyle çenemi kavradı ve beni ona bakmam için yönlendirdi. Uzun boyu ve hafif yapılı vücudu vardı bu yüzden bedeni üzerimde yükseldi ve bana baktı, Eliyle göz yaşlarımı sildi, " onun için ağlamanı istemiyorum özün. Ne derse desin sen güçlü bir kızsın karşı çık ona biz yanındayız.. ben,Yıldırım abi, yasin abi, Meriç, Emir, Selim abi, Serkan.. hepimiz yanındayız destek çıkarız sana. korkma..." dediğinde ağır ağır yutkundum. Çenemi bıraktı ve saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp geri çekildi, arkasını dönüp gitti ve salonda tek kaldım. Derin bir nefes alarak koltuğa oturdum ve telefonumdan biraz video izleyip kafamı dağıtmaya çalıştım...

___________________________________

Yaklaşık iki saat sonra uykum geldiği için koltuğa uzandım ve bir yastığa sarılıp gözlerimi kapattım. Birkaç dakika sonra uykuya daldım ve kendimi karanlığa bıraktım... derin bir uykudayken Rüyamda gördüğüm şeyle uyandım ve derin nefesler aldım. Bu aralar sık sık kabus görüyordum. Camdan dışarı baktığımda havanın karardığını gördüm. Koltuktan kalktım ve başımı ovuştura ovuştura mutfağa ilerledim, ışığı açıp miçeri girdim ve kendime bir bardak su doldurup içtim. Duvar saatine baktım ve gözlerim irileşti, tam üç buçuk saattir uyuyordum. Aşağıdan gülme ve bağırma sesleri geldiğinde gülümsedim. Aşağı indim ve Yasin abilere baktım. Oturmuş konuşuyorlar ve yayın yapıyordular. Yasin abi beni fark ettiğinde gizlice eliyle 'Gel gel' yapıtıgında gülümsedim ve sessizce onun yanına gittim ve oturduğu için eğildim. O yaklaşıp kulağıma fısıldadı, "Neden öyle orda duruyorsun? Çek şurdan sandalye gel otur yanıma." Dediğinde kafamı sallayıp onu onayladım ve bir tane sandalye çekip yanına oturdum. Oturunca Yasin abi kolunu omuzuna attı ve beni yakınına çekti.. ben ve o konuşurken diğerleri beni fark etmemişti bile...

___________________________________

Ya uzun zamandır atamıyodum taslakta kalmış yazmışım da. Valla ne diyeyim unutmuşum he

​​​​​​Yarın artık yine yeni bölüm atarım biraz gözümüz gönlümüz açılsın.

Kurs okul derken beynim yetişemiyo artık.

Görüşürüzzz

​​​​​