(25)

<Serkan Okyanus Kalkan>

Esmer teni şimdiye kadar gördüğüm en güzel ten, dolgun ve pembe dudakları öpmek istediğim tek dudaklardı.

Elim tereddütle kaltı saçlarını okşamak istedi ama uyanırsa diye korktuğum için geri indirdim, tıpkı diğer seferler gibi...

İç çektim gecenin karanlığında, camdan içeri süzülen ışık tenini patlatıyordu.

Acı hissetmiyordu, acaba kalbide taştan mıydı ?

Soğuk bakışları, hep dik duran omuzları ve acımasız mizacıyla Alev kesinlikle taştan bir kalple yaşıyordu.

Öte yandan kardeşimle oynarken gördüğüm o kadın taş kalpli olamayacak kadar sevimliydi.

Hangisine aşık olduğumu bilmiyorum ama bu kadın beni kendine çekiyordu.

Elim defalarca olduğu gibi yine ona uzandı bu kez tereddüt etmeden parmaklarım tenine değdi.

Yanaklarını okşadım usulca, kendime engel olamadım. Burnumu boynuna dayadım, teninin kokusu bende alkol etkisi oluşturdu.

Gözlerimi sımsıkı yumdum, elimde olmadan dudaklarım boynuna bir öpücük konudurdu.

Mırıldandı biraz bana dönüp uyku halinden çıkmaya başladı, ondan uzaklaşmam gerekirdi ama yapamadım.

İkinci kez öpücük kondurdum boynuna, huysuzlanarak elini saçlarıma attı ama kafamı çekmedi.

Tam aksine beni kendine çekmeye çalıştı, bilinci tam olarak yerinde değildi. Gülüp tamamen yanına uzandım.

İlk başta biraz tereddüt ettim ama sonra kollarım beline dolandı ve onu kendime çektim.

Kabul ediyorum ben fırsatçı bir adamım

Bir elim beline dolanmışken öbür elim başının arkasından onu göğsüme yasladı, başımı eğip kokusunu içime çektim.

Gözleri yavaş yavaş açıldı, uyku sersemliğiyle bana baktı. Neler olduğunu anlamaya çalışan ifadesine gülümsedim.

"Benimlesin deli kadın" Dedim içten bir sesle, oradayken... gerçekten delirmiş gibiydi. Fikret’i öldürdüğü zaman gerçekten delirmiş gibiydi.

Mırıldanarak göğsüme yumuldu, dünyaya dönmek istemiyor gibiydi. Derin bir nefes alıp çenesini tuttum, başını biraz kaldırıp bana bakmasını sağladım.

"Günaydın mı desem iyi geceler mi ?" Dedim gülerek, ama hiç tepki vermedi dümdüz baktı suratıma. İç çekip üzgün bir şekilde ona baktım.

"Susmaya devam edersen seni öperim" Dedim açıkça, bu kez gözleri kocaman açıldı ancak geriye çekilmedi.

Dedim ya fırsatçı bir adamım.

O konuşmayınca bende dudaklarına bir buse kondurdum. Daha çok şaşırdı.

"Bunu daha önce yapmalıydım" Dedim kendi kendime ve onu tekrar göğsüme bastırdım.

"Pekal küçük ajan, biraz daha dinlen sonra konuşuruz." Dediğimde bedeni kollarımın arasında buz kesti.

"Sen..." dedi fısıltıdan oluşan sesiyle "Nerden biliyorsun ?"

Bitti

Öncelikle bölümün çok kısa olduğunun farkındayım ancak motivasyonum sıfır ve bölüm yazamıyorum.

Eskisi gibi okunmuyor, oy yok yorum yok.

Evet yazmayı seviyorum ve tabiki bütün bu evrenler karakterler okunma, ün, falan filan için değil.

Ancak herkesin motivasyona ihtiyacı vardır, yazarların, şarkıcıların...

Kitap okunmuyorsa ben şöyle düşünürüm "Yeterince iyi değil" sonra daha iyisi için denerim ama sonuç değişmiyor.

Nerede hata yaptığımı anlamadım, konusu mu kötü?

Yazım dilim mi berbat ?

Karakterlerim mi tutarsız ?

Bütün bunlar hevesimi kaçıran ve yazma isteğimi sömüren şeyler, üzgünüm ama kitabı çok yakında final yapmayı düşünüyorum.

Emek verdiğim bir şeyin karşılığını alamıyorsam daha fazla boşa kürek çekmek istemiyorum.

Şimdilik sağlıcakla kalın <3