7. Bölüm " son bakışlar"

İyi okumalar....

Uzun bir aradan sonra geldim .

●●●

Yaban gülü...

Gül...

Gülüüü...!

Yabannn...!

Muzipçe çıkan sesi, beynimin duvarlarında tekrar tekrar yankı yapıyordu. Beynimin içine yavaş yavaş sesini nakletmişti .

Peki ,Neydi bu şimdi?

Ne demekti?

İnsan ilk gördüğü birisine 'yaban gülü ' Der miydi ? Belki ...

Öylesine de söylemiş olabilir fakat biraz saçma değil mi?

Ah ! Yine kafam çorbaya döndü. Normalde kafam kolay kolay karışmaz ama bu adam söyledikleri ve yaptıkları ile ilk oldu .

" yaban gülü! Dondun kaldın iyi misin? " Dedi dikkat çekici bir tonda konuştu. Onun seslenmesiyle kafamı iki yana sallayıp silkelendim.

Başımı ona doğru çevirdiğimde gözlerini kısmış anlamaz bir edayla bana bakıyordu.

Belli etmeden ," Bir an daldım öyle kusura bakma ,bir şey mi demiştin?" Dedim anlamadığını düşünerek.

" Hayır. " başını yeniden karşıya çevirdi.

" öyle baktığını görünce bir şey oldu sandım. "

"Hım hım " Dedim küçük bir gülümsemeyle karşılık verdim.

"Evin nerde ? "

"Ormanın içinde. " Şaşkınlıkla kafasını bana çevirdi sanırım bunu beklemiyordu.

" orman mı ? Başka ev yok muydu da ormana gittin ."

" var , ama başka çaremiz yok . O adamlardan saklamanın en güvenli yolu orman evi ,ağaç ev ." Dedim

" Tamam ,o zaman tarif et de seni evine ulaştıralım artık. " Diyip lafına devam etti." Yoksa benden ayrılmak istemiyor musun? " muzip bir gülümseme ile bana baktı.

Sadece ne diyeceğimi bilmeden donuk gözlerle ona baktım.

Yüzündeki muzip gülümsemesi bir anda düştü ve " şaka yaptım yanlış ama sadece şaka. " Dedi.

" haaa! Yok hayır hayır! Tabi ki yanlış anlamadım öyle bir an diyince ne diyeceğimi bilemedim sadece yoksa yanlış anlama falan yok ." Dedim gevezeleyerek konuyu geçiştirdim.

" iyi ,tarif et o zaman hadi ." Eliyle yolu gösterdi.

"Şimdi !" Diyip biraz yanına yaklaştım.

" dümdüz git ana yola çık sonra sağa dön 5 kilometre sonra yine sağ tarafta bir orman yolu varya ..."

" eee! "

" işte oradan dönüp 30 dakikalık bir mesafeden sonra evime ulaşıyoruz. " Dedim gözlerini dikmiş bana baktığını ona dönünce anladım.

Boğazımı temizleyip ondan uzaklaştım yeniden gözlerini yola dikti ve hızlandı.

" başka kimseniz var mı yaban gülü?"

" Hayır, sadece kardeşlerim ve ben başka kimseye ihtiyacımız yok ."

" Ben onları korurum ." Dudakları yana kıvrıldı ve imalı bir bakış atıp " ona ne şüphe" Dedi.

Ana yola gelmiştik bile hiç anlamdım onunla konuşmaktan anlamadım bile .

(Telefeon sesi)

" Telefonun çalıyor. " elini cebine atıp çalan telefonu açtı.

" ne var ?"

" abi , işin yoksa bi bana gel bir şey söyleyeceğim. "

" Söyle şimdi ne söyleyeceksen." Çokta kızgın olmayan bir tonda söyledi.

" buraya gelsen daha iyi telefonda olmaz."

Bir iç çekip , " iyi tamam yarım saat bir işim var sonra gelirim. " Diyip telefonu kapayıp torpidiya koydu .

"Önemliyse ben ineyim burda sen git. " Dedim

" Hayır olmaz öyle şey ilk önce seni bırakayım sonra giderim." Net bir şekilde söyledi.

Kafamı sallayıp " Tamam. " Dedim.

Hayat her zaman bana oyun oynuyor ama bu biraz farklıydı.

Bu adamla karşılaşacağım hiç aklıma gelmezdi.

Kim olduğunu nereden geldiğini bilmiyorum ama onu karşıma Allah çıkardı.

Normalde hiç etkilenmem dediğim bir tip ama bu sefer fena vurdu .

Yüzündeki yara sanki ruhundaki yaraları anımsatıyordu.

Kim bilir neler yaşadı ve yaşıyor.

Acı bir ruh acı bir yüz...

" bana bakıp bakıp ne geçiyorsun içinden ha!"

" ne - ne hiç- hiç hiçbir şey geçirmiyorum be ne geçireceğim." Ne cevap vereceğimi bilmeden kekelemeyle konuştum.

" yoksa kirli düşüncelerine mi alet ediyorsun beni?" Hem Diyor hem de alttan alttan gülüyordu sevimsiz.

" Hayır, saçma sapan konuşma!" Tersleyip kafamı çevirdim .

Ana yola geldik bile çok hızlı sürüyordu arabayı orman yoluna beş on dakika vardı.

" Sağ taraf dimi ?"

" Hı hı"

" Kızdın mı öyle söylediğime? " Söyle söyle sonra kızdın mı de haklıydı ama çaktırmayalım yoksa hemen ukalalık yapar sevimsiz. Sağa dönüp orman yoluna girdik çok karanlıktı ama bura artık evim olduğu için korkmuyorum.

" siz burada nasıl yaşıyorsunuz ya çok karanlık ve kimsesiz ." Dedi duygusuz bakışlarını ormanda gezindirdi.

" Biz varız kimsesiz değil bu orman evi oldu kucak aştı bize kimsenin açmadığı kucağı..." bir damla yaş süzüldü gözümden dudaklarıma doğru daha çok kendini bırakmadan sildim elimle .

On dakika sonra evime geldik.

" in bakalım yaban gülü evine geldin ." Dedi arabayı çekip ağaç evimin önünde durdu .

" yolun sona geldik yaban gülü belki bir daha karşılaşırız dünya küçük. " Dedi elini bana doğru uzatıp sıkmam için bekliyordu.

" belki ." Dedim elini havada bırakmamak için sıktım.

Kapıyı açıp gidecekken" senin nerede olduğunu biliyorum ya o adamlara söylersem."

" Hım " Dedim hafif gözlerimi kıstım.

" vicdanına bırakıyorum mavi bey." Diyip indim.

Arkamdan bakakaldı siyaha çalan gözleri ile beni izliyordu.

Sağ elimi havaya kaldırıp' güle güle ' dedim duymadı.

Aynı şekilde elini kaldırıp karşılık verdi ve arabayı çalıştırıp gitti .

Dünya küçük belki bir daha karşılaşırız mavi bey.

....

Yorumlara lütfen 🙏