ÖZEL BÖLÜM 3 (KİTAP SONU)

"Kerem yavaş olsana ne bu panik hayatım"

Kerem bi yandan çorabını giymeye çalışıyor bi yandan da telefonla Zeynep'in hazırda bizi beklemisini söylüyordu.

"Hadi aşkım geç kalıyoruz randevuya geç kalırsak bebeğimizin cinsiyetini nasıl öğreniriz sonra" diye gözlerime masumca bakan Kereme baktım.

"Yarına tekrar randevu alırız bizde" diyerek sırıtınca Keremde gülümseyip bana elini uzatmıştı.

Beraberce evden çıkıp kapıyı kilitledim ve arabaya doğru yol aldık.

"Sevgilim"

"Efendim hayatım" diyerek Kereme döndüm.

"Bebeğin cinsiyetini neden direk öğrenmiyoruz da Zeynep öğreniyor ki direk öğrensek olmaz mı.

"Kaç kere anlattım aşkım Zeynep öğrenicek eve gidip başbaşa kalınca da biz öğrenicez hazırlık bile yaptık unutma" diyerek gülümsedim.

Söylediğime ikna olmuş olucak ki daha da fazla sormadı şapşal.

Araba hareket edince hafifçe camı aşağı indirdim midemin bulanması şu an isteyeceğim son şeydi çünkü..

Zeynep'in evine yaklaşınca binanın önüne çıkması için aradım ve çok geçmeden Zeynep görüş alanımıza girdi.

Arabaya binince hastaneye doğru yola çıkmıştık artık.

"Edaa ben çok heyecanlıyım ya ağzımdan kaçırırsam" diyen Zeynep'e döndüm.

"Aslaaa biliyosun hazırlık yaptık Zeyno " dedim gülümseyerek ve önüme döndüm.

"Ben çok heyecanlıyım sevgilim" diyerek elimi öpen Kereme döndüm.

"Bende çok heyecanlıyım aşkım" diyerek Keremin gözlerine baktım.

Hayır hayır gözlerimin dolmasına şu an hiç gerek yoktuuu..

Hastanenin önüne geldiğimizde Kerem arabayı park etti ve hızla aşağı inip hastaneye girdik.

Odaya adımlarımız yaklaşınca daha da fazla heyecanlanıyordum. Kerem de benden farksız değildi.

Tabi Zeynep'i de unutmayalım.

İlk öğrendiğinde teyze mi oluyorum diyerek iki gün uyuyamamıştı deli kızım benim..

Sonunda bizim sıramiz geldiğinde içeri girdik ve muayene olmak üzere karnımı açtım.

Doktor da muayene etmeye başlamıştı.

"Evettt annesi ne hissediyoruz bakalım cinsiyeti?" diyen doktora gülümseyerek baktım.

"Bilmem ki doktor hanım sağlıklı olsun kız erkek şu anlık hissiyatım yok " dedim gülümseyerek.

"Peki sen babası" diyen doktor şimdi de Kereme dönmüştü.

"Bende de fikir yok şu anlık doktor hanım" diyen Keremde aynı benim gibi cevaplamıştı.

Doktor tekrardan ultrasona bakıp bize dönmüştü.

"Tebrik ederim Eda hanım sizin-" dediği anda hızla ve gülerek konuşmaya başladım.

"Hayır doktor hanım şu an değil" dediğim anda doktor yeni hatırlamış olacak ki konuşmaya başladı.

"Tabi ya unutmuşum şu yeni nesil işi ben" diyerek gülen doktora eşlik ettim ve bende gülmeye başladım.

"Hadi hayatım biz çıkalım Zeynep öğrenip gelsin" diyerek Kereme döndüm ve ayaklandım.

Keremle beraber doktora teşekkür edip odadan çıktık ve heyecanla birbirimize baktık.

"Keremm ben çok heyecanlıyım bir an önce eve gidelim" diyerek Keremin yanağına öpücük kondurdum.

"Bende çok heyecanlıyım bitanem bir an önce eve gidip öğrenelim" diyen Keremde başıma narince aynı benim gibi öpücük kondurmuştu.

Çok geçmeden Zeynep 32 diş sırıtarak odadan çıkıp bize doğru geldi.

"Eveeeet şimdi bebişi öğrenmek için derhal eve" diyerek önden kaçmıştı. Çünkü yanımızda kalırsa ağzından kaçar diye korkuyordu şapşal.

Bizde arkadan giderek arabaya ulaştık. Zeynep kulaklığını takmış telefonda takılmaya başlamıştı bile.

"Aşkım Zeynep biraz fazla mı abartıyor sence" diyerek Kereme baktım.

"Bencede baksana kulaklığındaki şarkı sesi bize bile geliyor" diyerek gülümsedi ve arabayı çalıştırdı.

Evet aklımızda sade bi konsept vardı bunun için sadece düz beyaz kıyafetler ve boya almıştık hem mavi hemde pembe. Kerem ve ben gözlerimizi sıkıca bağlayacaktık ve Zeynep önümüzdeki tabağa cinsiyetin rengini belli eden boyadan döküp kamerayı ayarlayıp gidecekti geriye de Keremle benim birbirimizi boyamamız kalıyordu.

Hızla eve ulaştığımızda Zeynep yine bizden önce kaçmıştı.

Keremle gülerek arkasından çıktık ve bizde binaya girdik.

Zeynep eve bile girmişti maşallah.

Bi anda önümüze çıkıp "hadi gidin giyinin çabuk" demişti.

Bizde odamıza gittik ve önceden hazırladığımız kıyafetlerimizi giyindik.

"Heyecandan ellerim titriyor sevgilim" diyerek Kereme döndüm.

"Benimde benimde öyle aşkım" diyen Keremde benimle aynıydı.

"Biz hazırız Zeynom" diyerek odadan çıkmıştık.

Zeynep de tabağı ve oturacağımız yeri hazırlamıştı.

Zeynep önce Keremin ve ardından benim gözlerimi sıkınca bağlamıştı.

"Bu kaç" diye soru yöneltince Keremle aynı anda

"İki" dediğimiz anda Zeynep sitem etmeye başlamıştı.

"Siz yoksa görüyor musunuz?"

Keremle aynı anda gülmeye başlayıp tesadüf olduğunu Zeynoma anlatmıştık.

E yani biri göz bağlayıp bu kaç diyorsa o sayı büyük ihtimalle 2 dir.

Zeynep önümüze tabağı koyup getirdiği boyayı tabağa dökmeye başlamıştı.

Kamerayı da karşıya koyduğunu haber verip bizimle vedalaşıp evden çıkmıştı.

Kapı sesi ile konuşmaya başladım.

"Aşkım başlayalım mı"

Kerem başımı kavrayıp uzunca öpücük kondurup konuşmaya başladı.

"Başlayalım aşkım"

Önümde duran tabağa yavaşça ellerimi daldırıp çıkarttım ve Keremin ilk olarak yanağını kavrayıp oraya sürdüm.

İkimizde güldüğümüzde sıra Kereme gelmişti.

Keremde aynı benim gibi ilk yanaklarıma sürmüştü boyayı.

Ardından ikimizde aynı anda birbirimizin üstüne sürmeye başladık.

Kerem kollarına kadar sürüp bana sarılmaya başlamıştı bile.

Artık yavaş yavaş boya da azalınca sona geldiğimizi anlamıştık.

"Kerem açalım mı gözlerimizi" dedim sevinçle.

"Açalım aşkım" diyen Keremin sesi de kulağıma dolmuştu hemen.

Tamam o zaman üçten geriye sayalım dediğim an Kerem başlamıştı.

"Üüüç" ben devam etmiştim.

"İkiiiiiiii" ve beraber

"Birrrrrr" dediğimiz an göz bandını yavaşça çıkardım ve gözlerimi açtım.

Eş zamanlı olarak Kereme baktım ve ikimizin de gözleri doldu..

İkimizin de sanki dili tutulmuştu.

Kerem tamamen masmavi boyanmıştı..

Maviydi ikimizde mavi renge boyanmıştık.

Oğlumuz olacaktı bizim.

Kerem sonunda tepki vermiş olacak ki hızla bana sarıldı.

"Bizim oğlumuz oluyor bitanem" dediği an uzun zamandır düşmeyi bekleyen gözyaşım kendini bırakmıştı..

"Oğlumuz oluyor aşkım" dedim sevinçle ve bu sefer de ben sarıldım sıkınca.

Uzun zamandır beklediğimiz an gerçekleşmişti ve bebeğimizin cinsiyetini öğrenmiştik..

Şimdi ise geriye kalan tek şey günlerin hızlıca geçmesi ve bebeğimizi sağlıkla kucağımıza almaktı..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

5 ay sonrası

Kerem ben Zeynom ve Emre arabada son kez hastane yolunu tutmuştuk..

Günler peş peşe birbirini kovalamış ve oğlumuzun geliş tarihi belli olmuştu.

Heyecandan bende Keremde uyuyamamıştık..

Şimdi ise hastaneye varmıştık.

Hepimiz arabadan inince ben Keremin koluna girmiş Zeynepte Emre'nin koluna girmiş şekilde içeri girdik.

Saatinde geldiğimiz için direk beni alacaklarını söylemişlerdi..

Kerem bana dönüp elimi tutmuştu.

"Sevgilim benim seni çok seviyorum yanındayım bende merak etme " diyerek elimi öpmüştü.

"Biliyorum aşkım" dedim elimi yanağına koyarak ve benim için hazırlanan sedyeye bindirildim.

Ameliyathaneye doğru yola çıkmıştık artık..

Narkoz etkisi ile gözlerimi açtığımda baş ucumda bana bakan Keremi gördüm.

Gözleri ışıdayarak bana bakıyordu.

"Bitanem iyi misin" demişti ilk önce.

"İyiyim sevgilim" dedim hızla.

Ağrılarım olsa da gülümsemeye çalıştım.

Kerem saçımı okşayıp eğilmişti ve başımı öpmüştü.

"Umut" demiştim sakince.

"Meram etme bitanem oğlumuz gayet sağlıklı az sonra burada yanımızda olucak" demişti Kerem.

Evet oğlumuzun ismi Umut'tu bizim bu dünyadaki Umudumuz olmuştu ve her zaman olacaktı..

Hastanede geçirdiğimiz iki günden sonra nihayet eve gelmiştik.

Umut uyumuştu ve Kerem beşiğe yerleştirmişti.

Uyumuş olmasına rağmen odaya girdiğimde Keremin oğlumuzu izlediğini gördüm..

Bende onun yanında gittim ve oğlumuza baktım.

Elini belime yerleştirip başımdan öpüp beşiğe dönmüştü Kerem.

Sessizce konuşmaya başladı.

"Tanıştığımız ilk zamanı hatırlıyor musun" demişti bana dönerek

Gülümseyerek ona döndüm

"Unutmak mümkün mü" dedim hızla ve düşünmeye başladım.

"Keremi düşündüm onunla başlayan maceramızı birleşmemize vesile olan okul gezisini ve lise zamanlarımızı herşey film şeridi gibi gözümün önünden geçip gitmişti.

Keremde benimle aynı şeyleri düşünmüş olacak ki aynı benim gibi gülümseyerek bana döndü.

"Sen benim bu hayatta başıma gelen en güzel şeysin bitanem " dedi ve tekrar oğlumuz Umuta döndü.

"Ve tabi oğlumuz dedi" hemen ardından.

"Seni çok seviyorum Kerem" dedim sakince.

"Bende seni çok seviyorum bitanem" diyen Kerem bana döndü ve dudağımdan öptü.

Bu hayatta kurduğum ailem yani eşim ve oğlumla çok mutluydum ve her zaman da öyle olacağına hiç şüphem yoktu.

~~Hoşçakalın~~

**************************************

Yazardan:

Kitabımı yazıp yayınladığım ilk günden beri okuyan destek olan ve yorum atan herkese teşekkür ederim hikayemiz burada tamamen son buldu aklımda yeni kurgu fikirleri olsa da şu anlık yayınlamayı düşünmüyorum ama mutlaka yazıp yayınlayacağımdan emin olabilirsiniz 💖

Bildiğiniz üzere bana gönderdiğiniz bebiş isimleri ile mini bir kura çekilişi yaptım ve "" @marina_1010 "" arkadaşımızın önerdiği Umut ismi çıktı.

İsim gönderen herkese teşekkür ediyorum.🤍

Sizleri çok seviyorum sağlıcakla kalın canlarım💞