2. Kitap/ -7-
Abim beni buraya getirmişti ama cidden fazlalıktım ben burada. Hani bir sürü atıştırmalık olur ama bir tanesi vardır ki kimse sevmez. O bisküviyi ya da gofreti kimse yemez, el sürmez. İşte kendimi o gofret gibi hissediyordum. Kalkıp gitsem kimsenin ruh duymayacaktı yani o derece.
Bir ihtimal, bir ümit anonim yazmıştır diye bakayım dedim. E canım sıkılıyor ne yapayım? Denize düşen yılana sarılıyor canım.
yvşk: Çok güzel olmuşsun yine.
yvşk: Sakın öyle bir şey yapma
-?
Ulan, ulan... Bi' bulsam seni yapacağımı biliyorum ama işte bilmiyorum ki. Neyse bir bakalım, çevremde çok iyi tanıdığım ama sayısalcı olmayan erkek olarak kim var? Bunun için kurs sınıfına bakalım, ortak derslerimiz vardı. Topraklarla genelde o sınıfta olurduk, çıkışta ve hafta sonları.
Neyse dur herkesi gözden geçirmeliyim. Sadece üç kişi var. Ozan, Pusat ve Kerim. Ozan bu işlerle ilgilenecek kadar boş bir insan değil hem zaten sevgilisi var onun. Pusat ve Kerim... İkisi olabilir. İkisi de potansiyel anonim ama yok, Kerim kesin değildir. Toprak sendromuna yakalandı oda. Artık bana ve diğer kızlara bacım diyor. Bacım dediğine yamuk yapmaz herhalde değil mi? Yapmaz, yaparsa biz yamulturuz onu.
Sadece Pusat kaldı. Bilmiyorum olabilir de olmayabilir de. Ama iyi düşünmek gerekiyor başka erkek var mı? Mesela sınıf arkadaşlarım? Hayır onlar olamaz. Ders saatinde atılan mesajlar vardı ve bizim sınıfın erkleri genelde ders dinlemeyi tercih ediyorlardı. Onun dışında başka tanıdığım erkek yoktu zaten.
Sen misin bilmiyorum ama umarım değilsindir.
***
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
