2. Kitap/ FİNAL
Topraktan zar zor almıştım Pusat'ın numarasını. Ve evet her şey tahmin ettiğim gibiymiş. Numarayı telefonuma girdiğimde zaten kayıtlı olduğunu gördüm. 'yvşk' olarak kaydettiğim, hayatımın ikinci anonimi Pusat'tı.
Bu bir sorun değil ama... Pusat ve Tuğkan çocukluk arkadaşı. Öyle herkes bilmez ama çok severler birbirlerini. Yani ne bileyim, en çok arkadaşlıkları biteceği için üzülüyorum.
Yani ne bileyim. Pusat'ta beklemezdim böyle bir şey. İyi hoş çocuktu. Açıkçası yakışıklıydı. Esmer, siyah saçlı, koyu kahve gözlü tatlı bir çocuktu. Ama arkadaşına ihanet edecek kadar da iğrenç biri...
Şu an bir kafedeydim. Yeşil ayakkabılarımı incelerken karşıma birisi oturdu. Evet, Pusat. "Dinliyorum." Dedi. Ona baktım. Sanki bu ana daha önceden hazırlanmış gibiydi. Gözleri de yüzü de duygusuz bakıyordu. "Ya da dur sen söyleme. İğrenç biriyim değil mi Özün? Arkadaşımın sevgilisinden hoşlanan biriyim." Dudağını ıslattı ve güldü. "Ama üzgünüm Özün. Tuğkan seni sadece bir oyuncak olarak kullanıyor. Senden hoşlandığı falan yok. Zaten aşkla falan da işi yok." Dedi ve yüzüme baktı. Tepkimi ölçer gibi sol kaşını kaldırdı.
Ne demek beni bir oyuncak gibi kullanıyor?
"Açıkla Pusat." Dedim. Başka diyebilecek bir şey var mıydı.
"Bu anonim olarak yazdığı ilk olay değil. Daha önce birçok kıza yaptı bunu. Alışkanlık mı dersin bağımlılık mı bilmem. Aramızda bu yüzden soğuk gibi. Evet arkadaşımı seviyorum ama bu huyu..." Derin bir nefes aldı. Cümleleri nasıl kuracağını bilemiyor gibiydi.
"O hasta! Senin düşündüğünden daha fazla hasta. Bir sosyopat. Çoklu kişilik bozukluğu yok onda. Sadece rol yapıyor!" Yumruklarını sıktı. "O bir katil. Üç cinayet işledi, üçünde de akli dengesi yerinde değil gerekçesi ile serbest bırakıldı. Kimse bilmiyor çünkü çok iyi saklıyor." Gözlerim doldu.
"Yani beni de mi..?" Diye sordum titrek sesimle.
"Evet. Yani sana yazdım. Çünkü beni çok rahat bir şekilde bulabileceğini biliyordum. Bu konuşmayı yapacağımızı biliyordum. Yanlış anlama, sana karşı arkadaşlıktan öte bir duygum yok. Sadece Tuğkan konusunda seni uyarmak istediğim içindi her şey." Dedi ve bir süre sessiz kaldık.
Ne yani, ben şimdi Tuğkan'ın kurbanlarından biri miydim?
Onca şey... Hepsi yalan. Hepsi iğrenç bir planın parçası.
Bir süre hiçbir şey düşünmedim. Hiçbir şey konuşmadım. Ama en sonunda konuşmam gerektiğini hissettim.
"Teşekkür ederim." Evet, konuşmaktan kastım buydu. Pusat sadece tebessüm etti.
Ayağa kalktık ve çıktık kafeden. Yavaşça yürüdük.
"Sana son bir tavsiye Özün: Tuğkan geldiğinde burada olma. Şehir dışına git. Hatta şansın varken, başarılı bir öğrenciyken yurt dışına git. O seni takıntı haline getirir." Dedi. Ve omzuma dokundu. Destek olduğunu belli edercesine. "Bende başka kimseye zarar gelmesin diye gölge olmaya devam edeceğim."
Pusat mükemmel biriydi. İlk başta, bana anonim olarak yazdığında, onu yanlış tanımıştım. Yanlış yargılamıştım. Ama şimdi her şey yerine oturuyordu.
***
Beş yıl önce yaşananlardan sonra yurtdışına taşınmış ve orda bir hayat kurmuştum. Tüm arkadaşlarımla iletişimi kesmiştim. Pusat ve Toprak hariç. Yeni hayat, büyük kararlar, yeni insanlar...
Zaten artık başarılı bir grafik tasarımcı olarak büyük bir şirkette çalışıyorum.
Hayatımdan mutluyum. Ayrıca evlilik kararı aldım. İş arkadaşlarımdan biri. Buraya yeni taşındığım ilk günden beri beni yalnız bırakmayan biri...
Ve son olarak Tuğkan... Bir trafik kazasında, kendi sürdüğü araçta, şarampole yuvarlanarak hayatını kaybetmişti. Üzüldüm diyemem ama...
Cidden son böyle mi olmalıydı?
SON
Açıkçası bende böyle bir son beklemiyordum ama olsun her şey tatlıya bağlandı.
Kitabı 2-3 yıl önce yazmaya başladığımı söylemiştim. Kitapla ilgili planlarımda net olarak hatırladığım tek şey Tuğkan'ın ÇKB değil sosyopat olduğuydu.
O efsane ters köşe en başından beri vardı, bu kitap Tuğkan ve Özün'ün mutlu sonuyla bitmeyecekti zaten.
Yani Tuğkan en başından beri katildi ve bu benim planımdı.
Sadece çok hızlı oldu o kadar.
Evet son cidden böyle olmamalıydı ama gerçekten daha fazla olay yazamıyorum. Daha fazla olay üretemiyorum. Kitap devam edemiyordu ve bende en kısa şekilde kitabı finale bağladım ve buradayız.
Açıkçası devam edebilseydim kitap bir şahesere dönüşürdü.
Ama ne yapalım? Böyle oldu işte.
Bir başka kitapta görüşmek üzere.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
