3. Bölüm

3. Bölüm

ZERO
zero__

 

"Okan, sence neden apar topar kovdular bizi?!"

 

"Bilmem. Ama o Onur kişisini, seni tanıyorsam öyle söylüyorsundur, araştırmalıyız. Lan benim sevgilim o evde."

 

Gıcık bir bakış atarak, "Benim âşık olduğum kıza sevgilim dedi," dedim.

 

"Yani düşününce senin derdin daha büyük."

 

"Senden yardım isteyen de kabahat. Malsın abi sen, mal!"

 

Cevap vermesini istemeden salondan odama geçtim. Ev 2+1 mutfak salonla birlikte, küçücük bir ev her türlü duyacaktım sesini ama... Neyse, ben kendi kendime düşünmeye devam edeyim. Kim bu olur.

 

İç ses, orada mısın lan?

 

Benimde duygularım var Güneş.

 

Kapa çeneni!

 

Ne var niye çağırdın beni?

Onur.

 

Ha tamam, yalnız olmamak için benimle düşüneceksin.

 

Aynen. Kim bu Onur kişisi?

 

Sevgilim, mevgilim diyor bizimkine.

 

Neden acaba?

 

Eski sevgilisidir kesin, liseden.

 

...de neden şimdi ortaya çıkıyor.

 

Ay'la ilgili bizim bilmediğimiz bir şeyi biliyor. Okan'a söyle, Gül'e yazsın. Yarın dersten önce gidip konuşun bu konuyu.

 

Tamam, çok iyi fikir. Alışmaya başladım.

 

Kolay gelsin.

 

Teşekkürler.

 

Hemen odamdan çıktım, çıktığım gibi salondayım, "Okan!" Diye bağırdım. Şoka girdi, devam ettim, "Gül'e yaz, yarın erken gelsinler. Anlatacakları var!" Jetonu düştü.

 

"Tamam." Dedi ve telefonunu alarak yazmaya başladı. Birkaç dakika sonra cevap geldi.

 

"Tamamdır, yarın 1 saat önce."

 

"Tamam." Dedim ve tekrar odama gittim bu sefer uyuyacaktım. Eğer saat geç olmasaydı Efsun'umu yani iki yaşındaki kız kardeşimi görüntülü arayacaktım. Çok özledim, o benim tek kardeşim.

Uyu.

 

Tamam.

***

 

Uyanır uyanmaz hızlı bir kahvaltı yaptık ve gittik. Kızlar bizden önce oradaydı. Yanlarına gittik. Üniversitenin bahçesinde çimlerde oturuyorduk.

 

"Evet dinliyoruz sevgilim, neden bizi kovdunuz?" Diye sordu Okan.

 

"Ya kovmadık sizi, öyle gerekti."

 

"Neden?" Diye sordum tek kaşımı kaldırarak.

 

Lafı iyice eveleyip geveleyecekleri kesindi. Tuğçe'ye baktım. Bana resmen, 'O ikili ilgilendirmiyor sakın bana sorma!' dercesine bakıyordu. Ona sormadım. Ay, derin bir nefes alıp anlatacaktı ama telefonum çaldı, arayan annemdi. Annemde cevaplamak zorundaydım.

 

"Annem arıyor. Bir dakika." Niye bu kadar erken aradım anne?

 

Telefonu açıp konuşmaya başladım.

 

"Anne?"

 

"Güneş..."

 

"Anne sesin niye ağlamaklı?"

 

"Efsun..."

 

"Anne, ne oldu Efsun'a." Cevap yok, "anne konuşsana!"

 

"Efsun'un kan tahlillerinin sonucu çıktı."

 

"Eee?"

 

Annem konuştuğumda mahvoldum. Dünyam durdu. Okan, Gül, Tuğçe ve Ay bana endişeyle bakıyorlardı ama ağzımdan sadece iki soru çıktı. Fısıltıyla...

 

"Efsun mu? Lösemi mi?"

 

Okan yanıma gelip telefonu elimden aldı. Gözlerim dolmuştu, görüşüm bulanıklaştığı için bunu biliyordum. Okan, sanki beni haya döndürmeye çalışırcasına konuşuyordu ama onu duymuyordum. Tüm algılarım kapadı. Ben, nefes aldığımı değil; nefes almayı unuttum.

 

İlk abi olduğumda 11 yaşımdayım. Kardeşim 3 yaşındayken SMA hastalığı ile sadece bir ay mücadele edebildi. Şimdi ise Efsun... O daha iki yaşına bile girmedi ki, ikisine daha iki ay var.

 

"Hayır! Bu sefer olmaz! Dilara'yı kaybettim ama Efsun..! Olmaz! Efsun olmaz, olamaz Okan!" Ağlıyordum. Benim ne yaşadığımı sadece Okan biliyordu. Okulumu donduracaktım. Ne olursa olsun, umurumda değil. Bu sefer Kardeşim için eli kolu bağlı bir şekilde oturmayacağım.

 

"Bu sefer olmaz Okan! Okulumu donduracağım!"

 

"O zaman bende donduracağım abicim. Efsun için..."

 

"İyi ki varsın Okan..."

Bölüm : 15.12.2024 16:44 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş
Loading...