10. Bölüm

***

Beni korkuttuğunu düşünüyormuş. Hah! Abim o halde iken ben zaten öldüm.

"Ah!" Abimin canı yanınca ona baktım. Ablam dudağını temizliyordu. Ve ayrıca kaşını. "Abi..." beni duydu ama yüzüme bakmadı.

"Lütfen. Ben bir şey yapmadım!" Yine umursamadı. Uraz bana 'Boş ver.' Dercesine bakıyordu ama hayır! "Abi." Bana bakmamak için direniyordu.

Daha fazla dayanamdım ve kalktım. Okula gidecektim. Takımın antrenmanı vardı ve izlemek isteyen istediği zaman gidebilirdi. Uraz peşimden geliyordu.

✨💫✨

Tüm okul buradaydı. Uraz arkamdan koşmaktan yorulmuştu. "Ya bi' dur artık!" Dedi yanıma gelince. "Ha durmuşsun. Mümkünse yürü." Ona tip tip baktım.

"Mümkünse sen geç otur Uraz."

"Bana uyar ama bir çılgınlık yapmayacaksan." Sadece pis bir şekilde sırıttık. Üstündeki mavi gömleği çıkarıp Uraz'a verdim. Sadece tişörtümle kalmıştım.

"Seni durduramayacağına göre." Dedi ve elini uzatarak gitmeme izin verdi. Fakat gitmedim ve oturdum. Maçı izleyecektim.

"Mısra? İyi değilsin!" Biliyorum Uraz, biliyorum! Sakince yürüyerek bir yere oturdum.

Bir süre antrenmanı izledik. En nefret ettiğim insanlardan birinin kaçta olması ve beni görmesi topu bana atmasına engel değil. Tabii Uraz burada olunca beni koruyor. Eren topu bana attı. Kolumu çekerek beni kendine yakınlaştırdı ve toptan beni kurtardı, Uraz.

"Kolum!" Uraz bana inanamayarak baktı.

"Şaka mısın kızım sen!? Top yüzüne gelseydi daha mı iyiydi?!" Daha sonra Devrim'in sesini duydum.

"EREN, ÇIK!" Sanırım yalnız kalmak daha iyi olurdu.

Sorun tam olarak ne ben de bilmiyorum? Ne düşünüyorum? Neyi düşünmem gerek? Neden böyle hissediyorum?

***

Selammm!!

Kitaba yeni bölüm aattım ama tek sorun bu bölümün finalden önceki son bölüm olması.