4. Bölüm

✨💫✨

Uyanır uyanmaz evde çok sıkıldım. Bu yüzden dışarı çıkmaya karar verdim. Canım arkadaşlarım Mehlika ve Betül ile. Canlarım benim...

Üzerime krem, hoş, sade ve biraz kısa bir tişört giydim. Annem odasındaydı. "Anne!"

"Efendim, Mısra?"

"Ben çıkıyorum."

"Nereye?"

"Mehlika ve Betül ile dolaşacağız işte."

"Tamam."

İzin alınmıştır. Hadi gidelim!! Aaa... öyle bir tane animasyon vardı değil mi? Çok güzeldi ya.

Kızlara bir parkta bu- kapıda bekleniyormuşum.

"Hoş geldinnnn!!" dedi üstüme atlayan Betül. Ondan kurtulduğum zaman Mehlika ile sıradan bir şekilde sarıldım. Yürümeye başladık. Çok derin konuları (!) konuşuyorduk.

Betül konuyu başka yere saptırana kadar. Konu bir anda filmlere geldi. Bizde bu arada kafeye geldik. Hep uğradığımız bir yerdi.

Birer kehve alıp öyle boş boş konuştuk. Çok sıkıldığımı fark ettim ama bunu diğerleri fark etsin istemiyordum. Çok eğleniyorlardı çünkü. Ben dışlanmış mı hissediyorum? Yok daha neler! Aaaa... Ben iyice kafayı yedim. Ne dışlanması ayol?

Ayol mu dedim ben az önce? Evet. Kafayı sıyırıyorum. Zaten az biraz çatlaktım şimdi beni tımarhanye kapatmaları gerekebilirdi. Kızlar susup beni izlemeye başlamış. Betül tek kaşını kaldırıp şüpheyle beni incelerken Mehlika benim onları farketmemi bekliyordu.

"İyi misin?"

"Bilmiyorum. Biraz dolaşsak, hava alsam iyi olur." Hemen kaktılar ve benide kaldırdılar. Böyle arkadaşlarım olduğu için çok şanslıyım.

Ben sadece hava almak istedim fakat arkadaşlarım benim için pamuk şeker bile aldılar. Canlarım.

Yolda öylesine yürürken Betül'ün "Şu çocuklar çok yakışıklı ya..." dediğini duydum. Sonra baktiği tarafa baktım. Hiç birini tan- dur bir dakika!? Yoksa... Evet! Devrim Sonat!

Hızlıca ona doğru yürümem diğerlerini şaşırtsa dahi umrumda değil. Onun yanına gittim, "Evimi ve telefonumu nerden buldun?"

"Daha öncede söylediğim gibi, meslek sırrı." Bunu söylerken sağ eliyle sol tarafımda yüzüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına atmıştı.

Onu sertçe ittim "BENİ. RAHAT. BIRAK." Diye bağırdım. Evet bağırdım. Her kelimesine vurgu yapa yapa. Sokağın kalabalık olması ve herkesin bize bakması umurumda değildi!

Önce ters ters tip tip bakmalar. Evimi bulmalar. Formasını göndermeler. Telefonumu bulup 'Benden sana zarar gelmez eğlence gibi düşün' tarzında mesajlar atmak. Bu resmen taciz!

Bi'de gittim formayı sakladım. Niye atmadım ki ben şimdi?

"BENİ TACİZCİ GİBİ TAKİP ETMEYİ BIRAK, SONAT!" Son cümlemi söyledim ve derhal ordan uzaklaştım.

Ama sen Mısra Doğan'ı daha tanımıyorsun, Devrim Sonat...