5. Bölüm

✨💫✨

Ama sen Mısra Doğan'ı daha tanımıyorsun, Devrim Sonat...

Öfkeden bağırmıştım. Yetmezmiş gibi, ki asla yetmeyecek, onu sertçe itmiştim.

Gitmeye yeltendiğimde Betül beni kolumdan çekiştirip oradan uzaklaştırdı. "Delirdin mi sen!? Ona bulaşmamalısın! Onun çok büyük bir çevresi var!"

"UMRUMDA DEĞİL!" Dedim ve kolumu sertçe kurtarıp hiç yapmadığımı yapıp kızları bıraktım ve eve gittim.

✨💫✨

Eve sinirli bir şekilde girdim. Annem evde değildi, şaşırdık mı? Hayır.

Kapıyı sertçe kapattım ve salona gittim. Abim odasından geldi. Yanıma oturdu. "İyi misin, Mısra'm?"

"Eymen..."

"Sen bana ismim ile hitap ediyorsan var bir şey. Hadi söyle."

"Maç günü..."

"Evet?"

"Sonat, Devrim Sonat. Onunla bir konuşmamız oldu, tatsızdı. Önemsiz sandım ama sonrasında annem eve bir paketle geldi ya... İşte o paketi Devrim göndermiş. Formasını. Telefonumu da bulmuş. Sadece eğlence gibi düşün dedi. Formayı sakladım. Ama beni rahat bırakmadı, nereden nasıl bulduğunu sordum. Söylemedi. Bugün kızlarla onun önünden geçtik. Tekrar sordum, cevaplamadı. Beni rahat bırakmasını söyled-"

"Mısra!" Sesi öfkeliydi. Bu hiç iyi değildi.

Hemen kalktı ve gitti. İlk başta şoku atlatamadım. Ama şoku atlatır atlatmaz peşinden gittim. Asansöre binmemişti. Umarım kötü bir şey yapmaz. "ABİ!" Ses yok. Tüm apartman inliyor ama umurumda bile değil.

"ABİ LÜTFEN!" Dedim ve ona yetiştim. Kolunu tuttum ama bana sert bir şekilde baktı.

Kesin bir şekilde, "MISRA!" Dedi dişlerinin arasından. Mecbur bırakmak zorunda kaldım.

Off! Umarım kötü bir şey yapmaz. Abini tanıyorsun Mısra! O, Eymen Doğan ise ne yapacağı belli değil. Ağlamak üzereyim....

✨💫✨