-FİNAL-

Erken final için özür diliyorum.

***

Devrim Sonat,

Emir yüzünden her şey bok oldu. İki saattir sinirimden odada bir aşağı bir yukarı yürüyordum. "Otur artık, Devrim!" Emir bunu söylediğinde durdum ve ona baktım. Ciddi miydi? Mısra'dan bahsettiğimde araştırıp kızın her şeyini bulmuştu. Bir de üstüne benim adıma onunla konuşmuştu.

"Her şey senin yüzünden Emir!"

"Yine ben suçlandım." Dedi ve güldü. "Emir Sonat yaptığı her şeyden sorunludur. Fakat Devrim Sonat yaptıklarından sorumlu değildir."

"Ne saçmalıyorsun? Mısra, Eymen'in kardeşi. En iyi dostumun ve ayrıca en büyük rakibimin! Ne yaptığının farkında mısın Emir?"

"Senin en azından bir rakibin var. Ben? Sen benim daha başlamamış olan futbol kariyerimi beni bile isteye beni sakatlayarak bitirmedin mi? DEVRİM SONAT YAPARSA SORUN YOK AMA EMİR SONAT YAPARSA KITAMRT KOPUYOR!"

"AYNI ŞEY DEĞİL!"

"AYNI ŞEY! Sen Mısra'dan bahsederken sesinde bir heyecan vardı, ben futbola başlayacağım dediğimde bende olan heyecan gibi, gözlerinin içi parlıyordu, ben futbol ile ilgili en ufak bir şey gördüğümde gözlerimin parlaması gibi. Benimki futbol aşkıydı. Peki Ya sen?"

"SAÇMALIYORSUN, EMİR!" Cidden ne saçmalıyordu bu?

"Sen Mısra'ya aşıksın."

"Yok öyle bir şey!"

"Seni tanıyorum Devrim. Sen ne kadar beni tanımıyor olsan da. Ben seni seviyorum, sen ne kadar ikizinden nefret etsende. Ben sana yardım ediyorum ve iyiliğini istiyorum, sen ne kadar benim ölmem için dua etsen de yapıyorum bunları. Ben seni tanıyorum. Sen Mısra'ya aşıksın." Cevap vermek istedim ama yapamadım.

"Cevap veremiyorsun değil mi Devrim? Çünkü hayatını mahvettiği kişi karşında seni gerçeklerle yüzleştiriyor ve o kişi ikizin, senin tıpa tıp aynı olan ayna yansıman olan ikizin. Bunları söylemek benim için kolay mı sanki? Hiçte bile. Sen bunları dinlerken ne haldeysen, ben bunları söylerken daha da kötü bir haldeyim. Hatta o kadar kötü bir haldeyim ki senden özür dilemek bile istiyorum. Ama sen Devim Sonat, Emir Sonat'ın ne sözüne inanırsın, ne de özrünü samimi bulup kabul edersin. İşte benden bu kadar nefret ediyorsun Devrim. İkizinden bu kadar nefret ediyorsun." Dedi ve kalkıp gitti.

Bu sözler ağırdı. Çok ağırdı.

Ben... ben Mısra'ya aşık mıydım?

(Yazar: La ikizin o kadar şey söyledi bi' bunu mu anladın? Püüü)

***

Mısra Doğan,

Aşık mıydım? Olabilir. Peki ama kime aşıktım ki ben? Emir Sonat'a mı, Devrim Sonat'a mı? Kafam karmakarışık.

Sanırım biraz eğlenmeye ihtiyacım var. Wattp benim için burada! Hangi kitap?

Hmm. Sanırım okuma listeme eklediğim ama henüz okumadığım kitap olan 'Melodi Çığlıkları' güzel bir kitabe benziyor. Bismillah.

***

(Helüüüğ! Reklama geldim. Kitabın yazarı. Shaby66 )

O neydi be?! Çok güzeldiiiiii!!! Her şeyi nasıl da unuttun be Mısra Doğan. Yani, olabilir. Yazarımız daha iyi bilir. (Yaw bi de get!)

Kapı çalınca evde o kadar kişi olmasına rağmen ben açtım. Açmamla Mayıs'ın boynuma atlaması bir olmuştu.

Öldüm lan vicdansız!

"Seninle konuşmam gerekenler var Dize." O bana demin 'Dize' mi dedi?

Eyvah.

Odama geçtik. Yatağıma oturduk.

"Ben her şeyi öğrendim be Dize'm..."

"Neyi?"

"Emir ve Devrim Sonat'ı. Devrim sana gerçekten aşık. Emir sadece ilk adımı ikizi adına atmış. İnanmayacaksın ama abim olduğunu iddia eden ve benden sadece bir yaş büyük olan o züppe ilk defa işe yaradı. Sana mesaj atan, formayı gönderen Emir'miş." Sonra durdu. Kaşlarını çattı. "Forma nerede." Cevap vermek yerine formayı sakladığım yerden çıkardım.

"Saklamışsın. Ama neden ki? Sen olsan atardın da sen sen değilsin bu durumda sen sen olmadığın için seni bilmiyoruz. LAN KİMSİN SEN!" Ne dedi o?

"Ha?"

"Boş ver sen benim cümlemi. Soruyorum Mısra. Bir şans verecek misin?" Cevabım hayırdı. Çünkü benim etkilendiğim kişi Emir'di. Buna eminim. Kitap okurken ara sıra durup bunu düşündüm. Devrim beni seviyordu ama Emir'de seviyordu. Yapamazdım. Bu hikaye de böylece bitsin.

"Hayır. İkisi de beni seviyor. Olmaz."

"Emir'e yardım et. Hep dışlanan kişi o olmuş."

"Olmaz. Çünkü yine Doğan olayı gib olacak. Eminim. Buda böylece bitsin. Normal yaşantımıza dönelim. Boş ver Sonat kardeşleri. Bizi ilgilendiren sadece biz olalım..."

"Böylece bitsin."

"Bitsin."

Başlamadan bitmesi ne kadar doğru bilemiyorum. Fakat doğru olan bu biliyorum. Farkındayım her şeyi pat diye silip attım ve normal yaşantıma geri döneceğim. Ama doğrusu bu.

Yazar,

Bir yıl önce,

~ "Mısra." Mısra, Doğan'a baktı. Sevdiği kişiye. Sevgilisine.

"Efendim." Doğan söyleyip söylememek arasında kararsızdı. Söylese Mısra çok üzülür müydü?

'Ben seni aslında hiç sevmedim. Bu sadece arkadaşlarım yüzünden yaptığım bir oyundu. Aynı zamanda kardeşim seni seviyorken seninle olmam doğru değil.' Diyebilir miydi? Bunu yapabilir miydi?

"Söylemeyecek misin?" Diye sordu Mısra. Doğan yutkundu.

"Ben seni aslında hiç sevmedim. Bu sadece arkadaşlarım yüzünden yaptığım bir oyundu. Aynı zamanda kardeşim seni seviyorken seninle olmam doğru değil." Mısra anlamamıştı. Anlamak da istemiyordu. Doğan'ı seviyordu. Doğu'da Mısra'yı mı seviyordu?

"Ne demek oluyor bu?"

"Bitsin."

"Başlamadı ki bitsin."

"Başlamadan bitsin Mısra. En iyisi bu." Mısra inanmamak istemiyordu. Doğan'ın mavi gözleri de aynı sesi gibi buz gibiydi, soğuktu.

Mısra'nın gözünden bir damla yaş firar etti. O gün kendine bir söz verdi. 'Aşk bana yasak. Bundan sonra aşk yok. Sevgi yok. Hiçbir şey yok. Duygusuzluk en iyisi.' Devrim her şeyi değiştirebilirdi. Belki de Emir. Fakat bu hikaye daha başlamadan birmişti. Bitişi aniden olmuştu ama en doğrusuydu.

Mısra ve Devrim başlamadan bitti.