Siparişten aşka bölüm 34

Oy:170☆

Yorum :100☆

İyi okumalarrr <333

Ya ne istediğini bilmeyen bir müşteriydi ya da başka birisi daha aramıştı. İki ihtimal de işime geldiği için fazla umursamayıp kendi kendime tapuladığım koltuğa oturdum. Tam telefonu elime almış ekranı açacakken Merve bana seslendi ve bugünkü mesaimi de başlatmış oldu. Telefona bakma hayalimden vazgeçip Merve'nin yanına gittim. Verdiği siparişi aldım ve teslim etmek için yola çıktım.

Bertuğ'un ağzından

"Bertuğ bize söyleyebilirdin." Dedi Kürşad. Hemen ardından Oğuz "Bizim fark etmemizi mi bekledin gerçekten?" Dedi. İlteriş de olaya dahil olup "Daha önemlisi biz fark etmeseydik bize söylemeyecek miydin?" Diye sordu. Herkes bu laftan sonra susmuş bana bakarken ben ise hâlâ bu saatte neden toplandıklarını anlamaya çalışıyordum. En son dayanamayıp sordum.

"Neyi fark etmenizi? Neyden bahsediyorsunuz siz?"

Metehan: Biz sabahtan beridir boşa konuşuyoruz o zaman. Hâlâ uyanamamış.

Oğuz: Bırak ya anlamamazlıktan gelip ben bilmem ayağına yatıyorsun.

Kürşad: İlteriş'in sorusuna cevap versene Bertuğ.

Altay: Tamam bir susun. Belli ki neyden bahsettiğimizi gerçekten bilmiyor.

Bertuğ: Bilmiyorum zaten. Bu saatte toplanıp beni laflarla uyandıracak kadar önemli ne olabilir Allah aşkına.

Oğuz: Onu bize sen söyleyeceksin Bertuğ.

Alparslan: Rahat bırakın Bertuğ'umu. Bilmece gibi konuşmayın sizde. Bu kadar zeki olmama rağmen ben bile neyden bahsettiğinizi anlamadım.

Kürşad: Sen de anlamadıysan Alparslan hâlimiz yaş.

Alparslan: Sabahın köründe iki kelimeyi bir araya getirmeden hesap sorup duruyorsunuz. Buradaki en mantıklı kişi olarak olaya el koyuyorum. Öncelikle söyleyin neyi anladınız?

İlteriş: İlk kez mantıklı konuştun Alparslan tebrik ederim seni kardeşim.

Alparslan: Sağ olasın İlteriş'im.

Alparslan bunu dedikten yaklaşık 30 saniye sonra

Alparslan: Lan. Geri alıyorum teşekkürümü. Bendeki mantık seviyesine henüz ulaşamadığınız için bir şey demeyeceğim.

Dedi. Ben ise olanları izliyor bir şeyler anlamaya çalışıyordum. Çok geçmeden Alparslan tekrar konuştu.

Alparslan: Söylesenize neyi anladınız?

Altay: Bertuğ ile Zeren sevgiliymiş.

Metehan: Biliyordum işte. Alparslan yenge diyor dediğimde bana inanmalıydınız.

Alparslan: Yoo yenge demedim ben Metehan. Boşuna sevinme denge demiştim.

Bertuğ: Biz sevgili filan değiliz.

Kürşad: Hâlâ saklamaya mı çalışıyorsun Bertuğ.

İlteriş: Cevabımı almış oldum biz fark etmesek bize söylemeyecekmiş.

Bertuğ: Hayır gerçekten yok öyle bir şey. Siz nereden bu kanıya vardınız?

Oğuz: Yaptığın paylaşımlardaki kurye kız Zeren'miş. Biz hiç fark etmemiştik ama sonra düşününce anladık.

Alparslan: Eksik anlamışsınız o zaman.

Oğuz: Nasıl yani?

Bertuğ: Kurye kız Zeren zaten. Ben sizden bunu gizlemedim.

Kürşad: Yengemiz olduğunu neden söylemedin peki Bertuğ?

Bertuğ: Kurye kızla yani Zerenle sevgili olmadığım için olabilir mi acaba Kürşad.

İlteriş: Oğlum madem sevgili değildin neden onunla ilgili paylaşımlar yaptın. Hayır yani başkası olma ihtimali de yok. Bir canım sevgilim diye paylaşmadığın kalmış.

Alparslan: Zeren'de ona rağmen anlamıyor işte.

Altay: Anlamıyor derken?

Kürşad: Ben birdaha bu saatte sizinle mantıklı şekilde konuşmaya çalışmam. Herkes ayrı kafada.

İlteriş: Ben anladım olayı.

Oğuz: Bize de anlatsana o zaman.

Metehan: Cidden artık olan beynim de durdu.

Alparslan: Yoktu Metehan zaten endişelenme.

Kürşad: Susun da İlteriş hepimize anlatsın.

İlteriş: Bertuğ ile Zeren sevgili değilmiş. Ama Bertuğ Zeren'i seviyormuş. Zeren'in haberi yokmuş. Diyeceğiniz şey 3 cümle sabahtan beri nerelere kadar girdiniz bir bunu söyleyemediniz.

Oğuz: Haa simdi her şey daha mantıklı oldu.

Alparslan: Helal lan İlteriş. Burada benden sonraki en mantıklı kişi sensin.

Metehan: İlteriş Alparslan'ın yenge dediğini de doğrular mısın artık.

İlteriş sırıtarak Alparslan'a bakıp daha sonra gözlerini tekrar Metehan'a çevirip

"Saçmalama Metehan. Alparslan'ın orada denge dediğini hepimiz biliyoruz." Dedi.

Metehan: Sen de mi İlteriş.

Alparslan: Artık Bertuğ'dan sonraki favorim sensin İlteriş.

İlteriş: Olanı söyledim Metehan.

Kürşad: Bertuğ olayı bir de senden mi dinlesek acaba. Ne dersin?

Bertuğ: İlteriş her şeyi söyledi zaten.

Oğuz: O kadar göndermeli paylaşımdan sonra nasıl anlamamış bu kız.

Altay: Sen anlamış mıydın sanki. Biz söylemeden önce ne alaka saçma sapan konuşuyorsunuz diye dolaşan sen değil miydin?

Herkes bu laftan sonra Oğuz'a gülerken Oğuz

"Bertuğ bizim kardeşimiz. Öyle bir şey varsa bize söyler diye düşünüyordum çünkü." Dedi. Öyle dedikten sonra oklar bana dönmüştü.

Alparslan: Bu sefer iyi laf yaptı ağzın. Ama boş laf yaptı.

İlteriş: Hayır Alparslan Oğuz haklı. Bize neden söylemedin Bertuğ?

Bertuğ: Hiçbir şey kesin değildi. Sadece benim sevmem onu sizin yengeniz yapmaz. Sevgili olursam söyleyecektim.

Kürşad: Kardeşimiz birini sevecek ve biz ona yardım etmeyeceksek neden kardeşiz Bertuğ?

Metehan: Sevgili olmazsanız bizim hiç haberimiz bile olmayacaktı yani.

Bertuğ: Haklısınız çocuklar özür dilerim gerçekten. Zaten kafam karışıktı. Bu bir aydır doğru düzgün düşünemiyordum bile. Söylemek aklıma hiç gelmedi. Aklıma gelen tek şey sevgili olursak söylerim oldu.

Oğuz: Sana bu kadar kötü geliyorsa belki de bırakmalısın.

Tüm ters bakışlar Oğuz'a dönmüştü. Altay Oğuz'u ensesine vurdu ve

"Saçma sapan konuşma Oğuz." Dedi.

Kürşad: Biz yardım edelim diyoruz sen ne diyorsun Oğuz.

İlteriş: Oğuz kendi çapında haklısın ama detaylı düşünmüyorsun. Bu çocuk bu sorunu sadece kendisi aşmaya çalıştığı için böyle olmuş. Yani az düşünerek boş konuşma.

Oğuz: Kusura bakma Bertuğ. Kötü niyetle söylemedim.

Bertuğ: Sorun değil kardeşim.

Kürşad: İlteriş haklı Bertuğ. Bize en başından anlatsaydın bu kadar dalıp giden birisi olmazdın.

Altay: Hâlâ geç değil. Biz şimdi de yardım edebiliriz.

Metehan: Evet Bertuğ. Boşuna mı buradayız?

Alparslan: Deneyin elinizden geleni. Bertuğ'da bu çekinme varken hiçbir şey yapamıyor.

İlteriş: Hayır. Sadece mantıklı davranmaya çalışıyor. Zeren kendisini sevmezse ona açılmasının da bir anlamı olmaz diye düşünüyor. Değil mi Bertuğ?

Bertuğ: Evet. Alparslan'a defalarca söyledim ama hâlâ anlamamakta ısrar ediyor.

Alparslan: Zaman akıp gidiyor Bertuğ'um. Ben seni de anlıyorum ama zaten ortada Doruk gibi bir etken var. Acele etmezsen yada harekete geçmezsen kız seni neden beklesin diyorum.

Oğuz: Zeren'in sevgilisi mi var?

Metehan: Oğuz bugün ne boş yaptın sende. Zeren'i seven başka çocuk varmış işte. Bunu anlamak bu kadar mı zor.

Alparslan: Babaannesiyle çok Esra Erol izlemekten olmuş bunlar. Hep illegal şeyler düşünüyor.

Metehan: Bu iyi espriydi Alparslan.

Alparslan: Benim her esprim iyidir. Sadece belli mizah seviyesinin altındakiler anlamıyor.

Kürşad: Doruk meselesi ne bilmiyorum. Ama öğrenip onu da hallederiz artık. Oğuz anlasın diye açıkça söylüyorum dövmek filan değil. Ondan önce Zerenle sevgili olmak. Anladın mı Oğuz'cum.

Oğuz: Abartmayın. Ben aptal değilim.

İlteriş: Ne yapmayı düşünüyorsun Bertuğ?

Bertuğ: Bilmiyorum. Direkt söylememin bana faydası olacağını sanmıyorum. Zaten neden böyle söylediğimi biliyorsun.

İlteriş: Evet biliyorum. Ama peki ya Zeren seni zaten seviyorsa?

Zeren'in ağzından

Bugün kaç sipariş götürdüm bilmiyordum ama en azından bu götürdüğümün sonuncu olduğunu biliyordum. Adrese ulaştığımda derin bir oh çektim. Bunu da teslim edip eve gidecektim sonuçta. Asansörün olmaması gözümü korkuturken aslında binanın çok katlı olmadığını fark ettim. 5 katlıydı ve sipariş 3. kataydı. Kalan sabrımı da çıktığım basamakları teker teker sayarak harcadıktan sonra nihayet 3. kata varmıştım. Kapıyı çaldım ve açılmasını bekledim. Bir tane kadın açtı kapıyı siparişi elimden aldıktan sonra

"Bir dakika bekler misin canım?" Dedi. Başımla onaylandıktan sonra içeriye giden kadının tekrar dönmesini bekledim. Geldiğinde elinde bir tabak yemek vardı.

"Kızım sana zahmet olmazsa bunu bir üst katta 17 numarada oturan eve bırakır mısın? Aç kalmasın çocuklar yazık."

"Tamam ablacım 17 numaraydı değil mi bırakırım ben."

Tabağı alıp giderken beni durdurdu ve diğer elime para sıkıştırdı ve

"Sağ ol canım." Dedi. Aynı şekilde tebessüm ettim ve bir kat daha çıkmak için merdivenlere yöneldim. Yorgundum evet ama çocuklar aç kalmasın diyince dayanamamıştım. Hem bir kat daha çıksam ölmezdim sonuçta. Bebek de severim diye kendimi inandırdıktan sonra 17 numaralı kapının önüne geldim. Zile bastım ve açılmasını bekledim. Kapı açılınca karşıma küçük çocuk çıkacak sanarken benim onun yanında çocuk gibi kaldığım genç açmıştı.

"Bunu 15 numaralı dairedeki kadın gönderdi."

"Apartmana kurye mi ayarlamışlar? Bu kadarını beklemiyordum valla."

Hâlâ almadığı tabağın varlığını hatırlatacak şekilde

"Hayır. Ben sipariş getirmiştim hanımefendi rica edince getirdim. Bana çocuklar için demişti ama-" Dedim lafımın devamını getirmedim. Gülümseyerek

"Boyundan büyük çocuk görünce şaşırdın tabii." Dedi.

"Bebek göreceğim diye sevinmiştim." Dedim ve sohbetin gereksiz uzadığını fark ederek tabağı eline tutuşturdum. Hemen ardından "İyi akşamlar." Diye ekledim.

"Bu aceleye bakılırsa mesai bitimine denk gelmişim. Neyse sana da iyi akşamlar." Dedi. Bir şey demeden merdivenlere yöneldim ve geldiğimin aksine hızlıca merdivenlerden indim. Neyse ya sevap işledim en azından diye yorgunluğumu kendime unutturup motora bindim. Geldiğim yolu tekrar dönecektim. Saate baktığımda mesaimin bitmesine 5 dakika kaldığını gördüm. Daha fazla bu kıyafetlerle durmak istemiyordum. Yol zaten 15 dakika filandı mesaimin bitimine 5 dakika kalması benim için pek de güzel haber değildi. 5 dakika boyunca serbest ilerledikten sonra hep en kötü anda denk gelen trafik ışıklarına takılmıştım. Birinin yanlış hamlesiyle trafik de sıkışırdı. Oflayıp beklemeye başladım. Ne zaman bu ışıklara denk gelmeyi bırakacaktım ben?

...

15 dakikalık yolu neredeyse 30 dakikada gelmiştim. Bunun verdiği bir gerginlik vardı üzerimde. Motoru koyup içeriye girdim. Merve yerinde yoktu. Bir tek ben kalmıştım sabahtan gelip mesaisi bitip de hâlâ burada olan. Hemen üzerimi değiştirip buradan gitmek için arka tarafa geçtim. Üzerimi hızlıca değişip eşyalarımı topladım. Tam kapıdan çıkacağım sırada benimle birlikte birisi kapıyı karşıdan açınca çarpıştık.

"Affedersin özür dilerim. İyi misin?" O kadar iyi niyet akıyordu ki sesinden içimdeki tüm sinir silinmişti sanki.

"Sorun değil iyiyim." Dedim ve hemen sonrasında aydınlanma yaşayıp

"Yeni gelen çalışan sen misin?" Diye sordum.

"Evet. Yeni gelen ve ilk günden geç kalan çalışan benim." Dedi tebessüm ederek.

Bölümü nasıl buldunuzz¿¿¿