Siparişten aşka bölüm 46

Oy:95☆

Yorum:80☆

İyi okumalarr<333

...

Almam gerek şeyleri almıştım ve Bertuğ'un gelmesini bekliyordum. Annemin beni araması an meselesiydi ve Bertuğ birlikte vakit geçirmemizi istiyorsa acele etmeliydi. Telefonumu açıp saate baktığım sırada Bertuğ gelince telefonu kapatıp çantama attım. Bertuğ motoru durdurup

"Çok beklettim mi?"Diye sordu.

"Otobüsün gelmesini daha çok beklediğim olmuştu bu yüzden sorun yok." Diye yanıtladım onu. Benim açımdan sorun yoktu çünkü. Tek sorun annemdi.

"Gidelim mi?"

"Nereye gideceğiz?"

"Şimdi motora binmezsen öğrenemezsin değil mi?"

Bertuğ'un bu dediğinden sonra motora bindim. Nereye gideceğimizden habersiz yolun bitmesini beklemeye başladım. Yaklaşık 20 dakika sonra bir galerinin yakınında durmuştuk. Bertuğ'un motosikletine bakım yaptıracağını düşünüyordum. Motordan indikten sonra Bertuğ'a dönüp

"Motorun neresinde sorun var?" Diye sordum.

"Genel kontrol yaptıracağım. Biraz beklemen sorun olur mu senin için?"

"Sorun değil işini hallet sen."

"Tamam güzelim. Ama burada bekleme hava soğuk. İçeride bekle. Çok uzun sürmeyecek zaten."

"Peki."

Bertuğ ile birlikte müşteri alanına gittikten sonra Bertuğ beni bırakıp servis alanına gitti. Bir köşeye geçip Bertuğ'un gelmesini beklemeye başladım. Genel bakım ne kadar sürüyordu acaba? Bertuğ çok sürmeyecek demişti gerçi. Ama genel bakımsa biraz uzun sürmesi gerekmiyor muydu? Yine kendi kendime konuşmaya başlamıştım. Bazen keyifli oluyordu gecenin üçünde benim beni bana karşı savunduğum bile olmuştu ama toplum içinde anormal görülebiliyordu. Bu yüzden kendimi susturdum ve sessiz şekilde Bertuğ'u beklemeye devam ettim. Annem beni ha aradı ha arayacaktı. Bu saate kadar dayanması bile mucize gibiydi. Yalnız yaşamama izin veriyorlardı ama kendilerinin yanındayken akşam geç saate tek kalmamalıydım. Bu yalnız yaşamaktan daha mı riskliydi orası tartışılır.Tam beklemekten sıkılmaya başlıyordum ki söylenmeme vakit kalmadan Bertuğ yanıma geldi.

"Çok sıkıldın mı?" diye sordu.

"Tam söylenmeye başlıyorum ben de. Ama neyse ki geldin." Diye dürüstçe yanıtladım onu. Cevap vermesine fırsat vermeden

"Gidelim mi artık?" Diye sordum ısrarcı ses tonuyla.

"Gel önce motosikleti servisten alalım."

Birlikte servise doğru ilerlemeye başladık. Servisin içerisine girdiğimizde Bertuğ'un motosikletini görememiştim. Etrafa bakıp görmeye çalışırken aniden kapıdan bir görevli üzerine kurdele bağlanmış Yamaha ile içeriye girdi. Bertuğ'a döndüm ve

"Bertuğ motosikletin nerede alıp gidelim artık." Dedim.

"Zeren sen hâlâ anlamadın mı?" Diye sordu gülümseyerek.

"Neyi?" Diye sorduktan sonra jeton düşmüştü. 40 köşeliydi maşallah.

"Bertuğ, hayır hayır olmaz." Dedim.

"Sevinmedin mi?"

"Hayır sevindim ama böyle bir hediyeyi kabul edemem ben."

"Neden edemeyesin Zeren sevgilim değil misin?"

"Bertuğ biz sevgili olalı 1 ay bile olmadı. Böyle bir hediyeyi kabul edemem."

"Ben seni sadece sevgili olduk olalı tanımıyorum ki. Yapmayı en çok istediğim şey buydu."

"Üzgünüm Bertuğ ama ben böyle bir şey istemiyorum."

"Peki o zaman sen biriktirdiğin parayı verirsin. Kış olduğu için motosikletler daha düşük fiyatlı ve taksit de var. Sen elindekini ver kalanını ben tamamlayayım. Olmaz mı?"

"Bertuğ."

"Zeren böyle yaparsak hediye almış olmuyorum sen kendin almış oluyorsun. Sadece ufak bir yardımda bulunmuş oluyorum."

"Bu yardım ufak değil Bertuğ. Ayıcık filan almıyorsun ki ufak yardım olsun. Kabul edemeyeceğim kadar büyük bir meblağ bu."

"Her şeyi ayarladım Zeren lütfen."

Bertuğ'u kırmak istemiyordum ama o beni anlamamakta ısrar ediyordu. Böyle bir şeyi istemiyordum. Babamdan bile istememiştim ki. Durumun içinden çıkmam için bir şeyler düşünmem lazımdı. Bertuğ'u ikna edebilecek hem de ondan para almadan yapabileceğim bir şey bulmalıydım. Bertuğ'un bakışları hâlâ üzerimdeyken ve benden cevap bekliyorken aklıma muhteşem bir fikir gelmişti. Bertuğ bana yardım edecekti ama direkt olarak parası işe girmeyecekti.

"Bertuğ."

"Efendim?"

"Kabul ediyorum ama bir şartla."

"Neymiş?"

"Ben birikmiş paramı vereceğim sen kalanını ödeyeceksin ama ben sana onu geri ödeyeceğim. Taksitle almış olacağım ama taksiti sana karşı yapmış olacağım. Böylece ödemeyi bir iki gün geciktirmem sorun olmayacak ve bu senin bana verdiğin çok büyük bir hediye olacak. Zaten düşünmen benim için asıl hediyeydi orası ayrı. Her neyse kabul ediyor musun etmiyor musun?"

"Tamam kabul."

"Beni düşündüğün için çok teşekkür ederim Bertuğ'um." Diyip sarıldım. Bertuğ'da bana sarılırken buna eş zamanlı olarak şaşırmış gibi yapıp

"Adıma sahiplik eki mi getirdin yoksa ben mi yanlış duydum?" Dedi.

"Sanırım yavaş yavaş alışıyorum." Dememle birlikte güldük. Orada olduğunu unuttuğumuz görevli

"Yani alıyor musunuz?" Diyerek kendini hatırlattı.

"Alıyoruz." Dedik hep bir ağızdan. Aynı zamanda görevlinin tüm konuştuklarımıza şahit olmasından dolayı kahkahamızı da tutamamıştık. Kahkahamızı bölen şey telefonumun çalması olmuştu. Annem arıyordu. Telefonu açtım ben annemle konuşurken Bertuğ ödeme ile ilgili işlemler için görevli ile konuşuyordu. Rahat konuşabilmek için biraz uzaklaştım ve annemin art arda sıraladığı soruları dinlemeye başladım.

"Zeren nerede kaldın kızım? Evden çıkmıyorsun diye gönderdim şimdi de eve gelmiyorsun. Bir şey mi oldu? İyi misin? Tek misin yanında birileri var mı?"

"Anne sakin olur musun. Birazdan geleceğim eve."

"Yolda mısın?"

"Hayır çıkacağım şimdi."

"Dikkatli gel Zeren. Eve gelince konuşuruz hadi."

"Görüşürüz."

Telefonu kapattığımda Bertuğ işini bitirmiş beni bekliyordu.

"Annemdi. Eve gel filan diyor."

"Gidelim o zaman. Bu saatte otobüs zor bulursun seni evin yakınına bırakırım."

"Tamam."

İtiraz etmemiştim çünkü hava soğuktu ve gerçekten de otobüs beklemek bu havada pek de yapmak istediğim şey değildi. Birlikte Bertuğ'un motosikletinin olduğu yere gittik. Henüz resmi olarak motosikletim yoktu. Daha notere gidip ruhsat, kimlik, plaka işlerini halletmemiz gerekiyordu. Ki bu benim işime geliyordu çünkü eve birden motor götürüp anneme anne bak ben motor aldım diyemezdim. Ben bunları düşünürken yola çoktan çıkmıştık. Kaç senedir hayal bile edemeyeceğim şeyleri bu bir ayda yaşıyordum resmen. Açıkçası bu beni içten içe biraz korkuyordu. Her şeyin iyi ilerlediği vakit felakete en yakın andır diye düşünüyordum. Daha fazla kötü düşünce geçirmemek için etrafa bakınmaya başladım. Yine de içimdeki bu kötü his varlığını sürdürmeye devam ediyordu. Çok sürmedi diyemeyeceğim ama en azından otobüsten az süren bir yolculuğu daha bitirmiştik. Evin önüne bırakmasını istemediğim için eve 15 dakika uzaklıkta olan parkın orada inmiştim.

"Görüşürüz Zeren."

"Görüşürüz. Bertuğ eve ulaşınca mesaj at bana tamam mı?"

Gülümsedi ve

"Tamam atarım." Dedi ve motosikletini sürüp gitti. Dediğim şeyin farkına yeni varmıştım. Resmen annemin bana yaptığını ona ben yapmıştım. Utanmadım bu durumdan. Normal değil miydi sevdiğin kişiyi merak etmek? Normaldi. Kendimi buna ikna ettikten sonra eve doğru yürümeye başladım. Çünkü annem de beni kat kat daha fazla merak ediyordu buna eminim. Olabilecek en hızlı şekilde yürüyüp eve varmıştım. Zili çalmak için uzandığım esnada annem kapıyı açmıştı.

"Nerede kaldın Zeren çatladım meraktan."

"Hava aldım biraz anne."

"Saat kaç oldu hava diyorsun hâlâ. Yorgun yorgun işe gideceksin bir de."

"Merak etme annecim alışkınım ben."

Diyip içeriye girdim. Zaten dışarıda yorulacağım bir şey yapmamıştım.

"Çok güzel yemekler yaptım sana. Sakın tokum filan deme."

Gülümseyerek

"Tamam demem." Dedikten sonra üzerimi değiştirmek için odama geçtim. Üzerimi değişip annemin yanına gidiyordum ki Bertuğ'dan mesaj gelmişti.

"Eve vardım merak etme."

İyice annem oldum ya çocuk anneme attığım mesajın aynısını bana atmış diye kendi kendime konuştum yine.

"Tamam canım." Yazıp gönderdim. Mutfağa annemin yanına gittim. Masayı kurmasına yardım ediyordum.

"Ee ne yaptın bu saate kadar anlat bakalım." Dedi annem. Sorgulamaktan çok sohbet olsun diye sorduğu belli oluyordu sesinden.

"Hiç. Öyle kafeye gittim senin dediklerini aldım filan." Dedim ayrıntı vermeden. Yalan söylemeden halletmeye çalışıyordum konuyu. Yalan söylememiştim de. Kafeye gitmiştim Bertuğ ile ama sonuç olarak gitmiştim. Kimi kandırıyorum bu da yalandı. Sadece içine su katılmış bir yalan.

"Tek başına mıydın?"

"Hayır bir arkadaşımlaydım."

"Hangi arkadaşın bu?"

"Öyle bir arkadaş işte."

"Herhangi bir arkadaş, öyle bir arkadaş ne güzel arkadaşların varmış senin. Bu ikisi aynı kişi mi acaba?"

"Anne isim versem de tanımazsın ki. Seni Merve'yle tanıştıracağım bir arkadaşımı öğrenmiş olursun o zaman."

"Ben bir şey demiyorum tamam."

Masayı kurmamız bu sohbetlerle bitmişken yemeği yerken başka sohbetler bize eşlik etmişti. Masayı toplama ve bulaşık görevlerini annemden alıp üstlenmiştim. Onu biraz uyuyup dinlenmesi için göndermiştim. Temizlikte normal olan evim annem gelince pırıl pırıl olmuştu. Annem bu konuda Kadir Ezildi ile kapışırdı ve muhtemelen o kazanırdı buna emindim. Her ne kadar yapmamasını söylesem de her söylememin sonunda beni azarlıyor ve işleri yapıyordu. Bugün zorla ikna edebilmiştim onu. Masayı toplamış bulaşıkları yıkamak için tezgaha dizmiştim. Şarkı açmayı düşünsem de annemi rahatsız etmemek için şarkı açmadan telefonumu masaya koydum ve kollarımı sıvayıp işe başladım. Bulaşıkları yıkarken telefona bir bildirim gelmişti. Elim köpüklü diye bakmadım fakat hemen ardından bir tane daha bir tane daha ve bir tane daha olmak üzere art arda onlarca bildirim geliyordu. Son günlerde video atmadığım için gelen bildirimler tek tük oluyordu. Öyleyse bu neyin bildirimiydi? Hızlıca elimdeki işi bitirdikten sonra hemen masaya geçip telefonumu aldım. İnstagramdan gelen onlarca bildirime sebep veremeyip Bertuğ bir şey paylaşmış mı diye baktım. Fakat Bertuğ hiç paylaşım yapmamıştı. Olayı kavrayamazken gözüm üstten gelen yeni bildirime takıldı

"Para her kapıyı açıyor ya."

Bu nasıl bir yorumdu ve paylaşımlarım ile ne ilgisi vardı? En son paylaştığım gönderiye tıkladım ve yorumları açıp okumaya başladım.

"Sadece arkadaşlardı hani? Para girince işin içine arkadaşlıktan çıkmış."

"Bana motor alsa ben de sevgili olurum."

"Gözü parada bu kızın Bertuğ uyanır umarım."

"Max Tc kızı. Para kimdeyse onunlalar valla."

Okuduğum her yorumla şaşkınlığımın yanı sıra sinirim de artıyordu. Oturduğum sandalyeden ayağa kalkmış mutfakta volta atmaya başlamıştım. Biz sevgili olduğumuzu internette paylaşmamıştık. Hatta Alparslan'a bile paylaştırmamıştık. Özellikle Bertuğ onu sıkı sıkı tembihlemişti. Öyleyse bunlar sevgili olduğumuzu nereden öğrenmişti? Tek sorun bu da değildi. Bugün Bertuğ'un bana yaptığı sürprizi de öğrenmiş üstüne üstlük saçma sapan yorumlarda bulunmuşlardı. Bir video paylaşılmışsa nasıl olsa bulurum diye düşünüp hızlıca reels kaydırmaya başlamıştım. Birkaç reels sonra ekranımda beliren videoyla ve de üzerine yazılmış olan yazılarla karşılaşınca gözlerimin dolmasına engel olamadım.