10. Bölüm İlk Dövüş

Burkamp adında bir yere getirdiler bugün burası televizyonlarda gördüğümüz serbest dövüşün olduğu kafes dövüş salonu. Neden burada olduğumu bilmeden apar topar burada buldum kendimi.

Hastane bozmadan yerden çıkartılmam ve aralıksız işkenceleri andıran dövüşmeyi öğreniyorum ve artık Norveç dilini hem anlıyor hemde konuşabiliyorum. Bu 1 hafta içinde dövüş tekniklerinden tut bilmediğim bir programa tabi tutuluyorum. Programımda bir gün şaşma yok o kadar ki eğitime 1 dk. Geç kaldım yarınında sabah beşten ertesi günün sabah beşine kadar bir ormanda tek başıma ve aç susuz bir şekilde bekledim ama çeşitli işkencelerle ve hala hayattayım. Bunda katkısı olan tabii bana öğretilen programdı. Şimdi ise ne yapacağımı bilmeden, korkarak sıramı bekliyorum.

Bana öğretilen ilk şey korkunu belli etmemek bunu hergun her dakika tekrarlanan eğitimde artık otomatikman yapar hale geldim. Bana eğitim veren kişiyi hala tanımıyorum sesini hiç duymadım. Bu programı sadece bir kişi uyguluyor sanki birçok kişilik gibi onu her seferinde Baska bir kişi olarak algılıyorum fakat tek değişmeyen o robotik ses.

O küçük kafese zorla olsada girdim ve karşımda maçlarda hiç yenilmeyen bir kadın rakib ile Maç sonunda başladı.

İlk başlarda maç sakin başladı ama dengemi kaybedip yere düşünce kadın beni dirseği ile boğmaya başladı bütün çabalamakarıma rağmen kurtulamadım. Bilincim kapanmaya yakın bana gösterilen savunma saldır rakibini takip et sesleri kulaklarıma gelince zor da olsa gözlerimi açtım ve zayıf noktasına yani gözlerine kum serptim. Kafese girdiğimde ilk dikkatimi çeken zeminin beton değil kum kaplaması olmuştu. İçinde bulunduğum noktayı dezavantajdan avantaja çevirmeyi başardım ve maçı aldım. O anda enerji kaybı ile birden yere yığıldım.