33. Bölüm Kabulleniş

Göktuğ Anlatıyor

Parmaklarımın arasından bir anda kaydı annem. Tam buldum dediğim de sonsuz olarak kaybettim. Çaresiz bir hıçkırık sardı bedenimi. Ben bir askerdim dimi. Sahi Asker nasıl olunuyordu biri bana anlatabilir mi? Ben nereyim, nasılım biri beni bana anlatabilir mi? Annemin ölümüş bebenini kollarımın arasına aldım. Sanki koca bedeni kollarımın arasın da öyle küçücük kaldı ki. Ahhh içimde kor alev yanıyor. Ben bir askerdi öyle değil mi? Bana bakan yıkılmaz bir dağ görüyordu dimi? Ahhh nasıl yanlış bir yanıldı bu. Benimde bir annem varmış, bir babam varmış, bende birilenin öldüğünü sandığı evladıymışım. Yaniiii bende bir insanım. Neden bir askere yada polise bir hiç gibi bakıyorlar ki. En büyük zararı bizlere vermeye çalışıyorlar ki. Neden bu öfke ve kin. Oysa bizde insanız robot değil. Hiçbir zaman olmayacak anama kopmamak için yalvarır şekilde sımsıkı daha çok sarıldım o zaman annemin kapalı atmayan kalbinden, hiç uyanmayacak gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Annem benden gitse bile içimdeki ateşi bildi. Bir müddet bekleyen ambulans teknikerleri bekledi, bekledi, bekledi ama ben ayrılmayınca ayırmaya çalıştılar hayır olmaz asla bırakmam annemi olmaz benden gidemez ben ne olursa olsun bakarım ona bunca zaman benim kokuma hasret kalmış bundan sonra olmaz.

' Çekilin bırakmam o benim annem. Bırakmam aslaaaa. Bunca zaman beni öldü bilmiş ben geldiğimde beni bırakamaz. O gitmedi, gidemez' boğazım parçalanırcasına bağırdım. Kucağımda yatan annemin güzel gözlerine bakıyorum hasret ile yüzünü okşuyorum, başımı boynuna gömüyorum misk kokusunu içime çekiyorum. Ahhh anam sen böyle mi kokardın. Sanki gül bahçesi kokun. Bu sefer kokusunu daha çok çektim kaybolmasını istemeyerek.

Annem 'Oğlummm. Oğlumm Göktuğum bana bak.'

Annemin sesini duyunca boyum girintisine gömdüğüm başımı usul usul kaldırdım. Kollarındaki beden yok olacakmış gibi. Kaldırdığımda annem karşımda o da benimle birlikte ağlıyordu. Anneme içim giderek baktım. Çok güzeldi benim annem bee nasıl anlatılır, nasıl ifade edilir bilmediğim bir güzellik. Sanki buraya ait olmayacak kadar güzel. Yavaş bir şekilde ellerimi kaldırdım. Usulca akan gözyaşlarını sildim. Ama sildikçe yine süzüldü o gözyaşları tıpkı benim gibi. Annemde benim gözyaşlarımı siliyordu sanki ben eşsiz bir parçaymışım gibi...

Annem ' Göktuğum, oğlum, iki gözümün çiçeği, tıpkı baban gibi heybetli ve merhametlisin. Bir erkeğe en yakışan nedir oğlum bilir misin heybetli olmak değil elini kalbine bastırarak buranın merhametli ve şevkatli olması, adil olması, haksızlıklara boyun eymemesi, mazlumlara sahip çıkması, zalimlere gözaçtırmaması. Oğlum sende hepsi var sen bizle büyümedin ama Allahım seni en güzel şekilde büyümeni nasip etmiş. Oğlum bu öğütlerimi hiçbir zaman unutma bunları hep hatırla. Kimseden medet etme ne istersen Allahtan iste, iste ki Allah en güzelleriyle karşılaştırsın seni. Allahı unutma burası onun, senin değil tıpkı benim annem ve babamın olmadığı gibi. Allah ne derse yap, ne istemez ise yapma. Ben, ablan, enişten, hepimiz seni bekliyor olacağız, zamanı gelince hiç ayrılmamak üzere kavuşacağız. Ailene sahip çık, hasanımı üzme, ne yaptıysa Allah için yaptı. Ben razıyım o olmasaydı hayatımda bu mutlulukları tadamazdım. Ben hasanım dan razıyım hasanıma bunu ilet. Hasanım bu dünya da yanlız kalmasın evlensin evlatları olsun. Sende yuva kur. Tadamadığımız bu duyguyu sen evlatlarına tatdır, imkanın var ise yetim ve öksüzleri gözet unutma ki Peygamberimiz hem yetim hemde öksüzdü. Bir yetim ve bir öksüz görürsen onu sev, sarıl onun kokusunda bir parça peygamberimizin kokusunu bulacaksın. Ve son olarak oğlum ben artık dünyadan göçtüm burada çok mutluyum. Beni ne zaman istersen hep yanındayım. Sen sanmaki benim anam yok oldu. Oğlum ben burada olmayabilirim ama unutmaki Peygamberimizde öksüzdü ama o nasıl Allahtan geldik yine ona döneceğiz'.

Yan tarafımda kısık bir ses 'İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun' dediğini duyunca yere diz çökmüş gözyaşları ile sanki bir mucizeye bakar gibi duran imama baktım. Usulca kafamı tekrar anneme dönünce artık karşımda annem yoktu. Ben kollarındaki bedene baktım. ' Annem sahi mutlu musun orada sen gittin mi sahi, sen artık orada beni mi bekliyorsun hiç ayrılmamak üzere. Annem bana verdiğin öğütler hiç unutmayacağım sözlerin bana rehber ve kılavuzum olarak hep kalbimde olacak. Gözün arkada kalmasın siz artık yoksunuz ama ben varım. Babamın ve yeğenlerimin hep başında olacağım'. Tekrar eğilerek o eşsiz kokusunu içime çekerek öptüm, öptüm.

Tüy hafifliğinde bir dokunuş hissedince sol tarafıma baktım. İmam efendi ' hadi oğlum anneni duydun şimdi onu evine bırakalım ablan ve eniştenle ebedi istirahatgah bırakalım. Sende bunun öncüsü ol. Annen ne güzel insanmış ki son nefesini verse de seni yanlız bırakmamış ve bir mucizeye mazhar olmamıza vesile olmuş. Hadi oğlum ambulansa teslim edelim. Sen benim artık ahiretlik oğlumsun sen de ne güzel bir evlatsın ki isyan etmeden acını yaşadın. Hadi evladım' dedi. Ususl usul başımı salladım ve çadırın dışında bekleyen ambulans teknikerlerine teslim ettim. Siren sesleriyle uzaklaştı annem. Artık yanımda yoktu ama asıl şimdi o boşluk doldu hissediyorum.

​​​