4. Bölüm

Öyle Güzel Gülme

0543...: O elindeki şeyler ne?

0543...: Napıyorsun?

0543...:Bugün sen ve grubun sürekli hareket halindeydiniz.

0543...: Birine bir şey mi oldu?

0543...: Artık eskisi gibi gülmüyorsun da :(

0543...: Geçen attığın sözü araştırdım. Kuranda geçen bir ayetmiş. En azından ne olduğunu öğrenmiş.

0543...:Şimdi bu sözümden sonra beni ateist falan sanarsın sen. Yaani, biraz.

0543...:Ben de müslüman bir anne babanın müslüman evladıyım. İyi.

0543...: Babam ben küçükken yurtdışına çalışmaya diye gitti bir daha gelmedi. Annem bize tek başına bakmaya çalıştı. Teyzem dışında herkes bize sırt çevirdi. Annem kahrından hasta şimdi. Bana dinim hakkında bir çok şey söyledi ama ben hep kulak ardı ettim. Bunları neden sana anlattım bilmiyorum.

0543...:Neyse.

0543...: Görüşürüz.

Gelen mesajları okuduğumda bu çocuğun koskoca bir boşlukta olduğunu düşündüm.Üzülmüştüm

Bir insanın dinini güzel yaşamasının en büyük etkeni anne babasıdır.

Demek ki babasını daha çok seviyor ve onu daha çok örnek alıyordu ki babası gidince onun için hayatı altüst olmuştu.

Zordu. Hem de çok zordu. Benim babam da inşaattan düşmüştü. Ben de 6 senedir yetimdim Peygamber Efendimiz ( ص ) gibi.

-Büşraa. gelen sesle düşüncelerimden sıyrılıp telefonumun ekranını kapattım.

-Çizim işin bitti mi? dedi heyecanla Zehra.

-Hıhım

-Bakayım. dedi merakla. Afişi açtığımda hayranlıkla afişe bakıyordu. Abartılacak kadar güzel değildi. Ama elimden geleni yapmıştım.

-Çok güzel olmuş.

-Ben o kadar beğenmedim.

-Sen kendi yaptığın bir şeyi ne zaman beğendin ki.

Özge elinde kağıdı sallaya sallaya gelince dikkatimizi onun üzerinde topladık. Kağıdı elinden alıp baktım.

-Bu ne?

-Kudüs le ilgili deneme gibi bir şey hazırladım. Zehra senin sohbetinden kırptım biraz.

Biz sonucu merakla beklerken Özge konuşmasına devam etti.

-Bugün içimizden biri bütün okulun karşısında bunu okuyacak.

-Ne!

-Ne!

-Şaka yapıyorsun değil mi?

-Hayır tabi ki de Elif hocaya gösterdim, bunu konuşma şeklinde okulda oku dedi

-Oku demiş. Yani sen okuyorsun canısı.

- bende dedim ki hocam bu yazı da arkadaşlarımın büyük payı var. Onların emeğini çöpe atamam. O da dedi ki o zaman aranızda kura çekin.

-Hain dedi Zehra gözlerini kısarak. Nasıl da atmış bizi ortaya.

-Ya ama beni biliyorsunuz sahne fobim var. Küçükken az rezil olmadım.

-Valla kardeşim kendin kaşınmışsın, bir de Elif Hoca ya gitmişsin. Hiç kurtuluşun yok. dedim.

-Yani siz şimdi bu minnoş kalbimi kıracak mısınız? Bana yardım etmeyecek misiniz? dedi dudaklarını bükerek.

Off yufka kalbim beni hep caydırıyor.

-Tamam tamam ben okurum. dedim.

Özge nin yüz ifadesi bir anda düzelip üzerime atıldı.

-Canım kankam

-Tamam yeter boğulacağım şimdi. Bunu geç farkeden Özge üzerimden kalktı.

-Afedersin kanka çok şaaptım.

Özge nin haline gülerken biriyle gözgöze geldim. Haram olduğunu hatırlayıp hemen bakışlarımı çevirdim.

Masadan kalkarken telefonum titredi ama derse girmem gerektiği için bakmadım.

....

Kapıyı anahtarımla açıp içeri girdiğimde annem yorulmuş vaziyette koltuğa uzanmış yatıyordu.

-Selamun aleyküm gönlümün sultanı. deyip yanaklarını ellerimin içine aldım.

-Ve aleyküm selam kuzum. Aç mısın?

-Kurt gibi.

-Sofra hazır kardeşine de seslen hadi.

-Sen kurdun sofrayı dimi

-Yok bu sefer Asude kurdu.

-İyi bari.

Annem bizim için çok çabalıyordu, haliyle bir o kadar da yoruluyordu. Kıyamıyordum ona okulum bitsin evde durup anneme yardım edeceğim. Nasıl olsa lisemin bitmesine bir sene kalmıştı.

Asude ye seslenmeye gittim. Kapısını çalıp sesini duyduktan sonra içeri girdim.

-Napıyorsun?

-Matematiğe savaş ilan ediyorum. Bu ne ya x diyo y diyo hiçbir şey anlamıyorum dedi ağlamaklı çıkan sesiyle.

-İnsan tanımadığı şeye düşmandır. Dersi dinleseydin bu kadar can çekişmezdin canım kardeşim.

-Hıh filozof konuştu.

-Boş konuşma, hadi sofraya. Asude zeki bir kız. Zaten zeki olanlar ya üşengeç olur ya çok çabuk sıkılır bu ikisi de kardeşimde mevcuddu.

Beraber salona geçip yemek yedikten sonra masayı toparlayıp bulaşıkları makinaya dizeledik. Biraz muhabbet ettikten sonra herkes odasına çekildi.

Telefonumu elime alıp yatağıma uzandım. Whatsapp a girdiğimde yine o numaradan mesaj gelmiş olduğunu gördüm. Sabah yazdığı mesajlara karşılık olarak âyet yazacağımı hatırladım. Yeni gelen mesajlara baktım.

0543...: Öyle güzel gülme herkese.

-Tövbe tövbe. Peçe mi takayım ya hu.

Neyse şuna bir ayet yazayım.

Siz: Asr a (zamana) yemin olsun ki, muhakkak insan hüsrandadır. Ancak iman edip salih amel işleyenler, hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna. (Asr suresi/1-3. ayet)

Dertlenecek onca şey varken niye ömrümüzü boş şeylerle heba edelim ki. Umarım anlardı.

*******