Alıntı

Bütün davetlilerin bakışları kapıda duran gelin arabasına çevrilmişti. Damadın gelini çıkarmasını bekliyorlardı. Yaman Ali arabaya doğru ilerlerken tam önünde durup derin bir nefes alma gereği duydu o an. En az Meyra kadar şu an o da kendini gergin hissediyordu. Bu gerginliği gelin arabasının konak kapısından içeri girmesiyle daha çok artmıştı aslında... Arabanın kapısını açtığında bakışları yüzü duvakla örtülmüş Meyra'ya, sonrasında ise Helin'in parmakları arasında titreyen ellerine kaydı. Meyra'nın şuan nasıl bir durumun içinde olduğunu, neler hissettiğini anlayabiliyordu. Fakat onun için yapabileceği bundan fazlası yoktu. Meyra için zor olduğunu bilse de onu çıkarmak için elini uzattı. Lakin Meyra boğulanan gözlerinden onun uzattığı elini görmemişti ya da farketmemişti.

"Hadi canım, artık inmemiz gerekiyor."dedi Helin elini Meyra'nın koluna dokundurarak. Abisinin elini uzattığını fark edemeyen arkadaşının elini destek verircesine sımsıkı tutmuştu. Meyra Helin'in sesiyle bir an irkilmişti. O kadar içindeki acıya dalmıştı ki sanki dünyadan kopmuş gibiydi. İnmek zorunda olduğu için kafasını ağır ağır sallayıp Yaman Ali'nin uzattığı eline dolan gözleriyle baktı. Artık o eli tutmak zorunda bırakmışlardı onu... İçi yana yana Yaman Ali'nin avucuna parmaklarını bıraktı ve onun eşliğinde araçtan yavaşça indi.

Ailedeki gençlerin ve orada bulunan davetlilerin alkışları eşliğinde Meyra ve Yaman Ali onlar için hazırlanan yere doğru ilerlemeye başlamışlardı. Bütün davetlilerin bakışları onların üzerinde iken Meyra'nın üzerindeki gerginlik daha çok artmaya başlamıştı. Yaman Ali'nin kolunu sıktığından habersiz ağır adımlarla yürümeye devam ederken derin derin nefes almaya çalıştı. Şuan ayakları onu taşıyamayacak kadar güçsüz ve hissizdi. Herkesin içinde yere yığılmamak için içten içe dua ediyordu.