İlk kitabım olucak o yüzden yazım hataları varsa kusura bakmayın

Adım İz. Adım gibi İz bırakacağım.

yıllar önce hiç bir haber vermeden giden abinizin arkadaşı olan ilk aşkınızı taşındığınız apartmanda hemen yan komşunuz olarak bulsanız tepkiniz ne olurdu? çünkü ben en yakın arkadaşımın aklına uyup fake hesaptan ona istek ettım da.

Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar`ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar`ın kardeşi... düşmanın kanı...

Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur... Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım.. -Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil... Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım.. Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...

Naz ve Demir bir yıldır aynı evde yaşayan iki arkadaş. Her şey netti... ta ki Naz temizlik sırasında Demir’in defterini bulup kendisine duyduğu gizli aşkı öğrenene kadar. Şimdi hiçbir şey eskisi gibi olamayacak...

0578**= Bacak arama tekme atan manyak senmisin lan Siz= Siktir lan numaramı nerden buldu bu (Gönderilmedi) Siz= Pardon 0578**= Numara yapma Mars diye birinden aldım numaranı bacak arama neden tekme attın lan ırz düşmanı Siz= Ananın rahminden çıkmaz olaydın Mars sikik Mars dostunu sırtından vuran puşt Mars (Gönderilmedi) Siz= Beyefendi karıştırmış olmanız lazım Siz= Götüne trafik lambası girsin Mars (Gönderilmedi)

Yanlışlıkla öğretmenine atacağı o mesaj tüm hayatını değiştirecektir. 05xxxxxxxxx: Kiminle karıştırdığın umrumda değil, seni daha fazla görmek istiyorum. *** Tüm hakları saklıdır.

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Terk edildikten sonra yetimhanede büyüyen genç bir kadın, hayata tutunmak için çalıştığı küçük bir restorandan evine dönerken karanlığın içine sürüklenir. Zorla kaçırıldığı, özgürlüğünün elinden alındığı geceler onun dünyasını paramparça eder. Satıldığı yerden son anda kaçmayı başarınca, hiç tanımadığı bir yabancıyla yolları kesişir. Kendi yaralarını saklamayı öğrenmiş bu gizemli adam, genç kadının yeniden nefes alacağı bir kapı olur. Ancak ikisi de bilmeden, birbirine benzeyen kırık geçmişlerin izlerini taşımaktadır. Geçmişten gelen gölgeler yeniden peşlerine düştüğünde, hem hayatta kalmak hem de birbirlerine inanmaya cesaret etmek zorundadırlar. Bu hikâye, karanlıktan çıkmayı başaran iki insanın, kaderin sessizce ördüğü bağla nasıl yeniden doğduğunu anlatır. Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.