Kitappad uygulamasında geçen olaylar... Dikkat edilmesi gereken tacizciler... Kitap tanıtımları.. Ünlü isimlerle yapılan röportajlar ... Ve daha fazlası çok yakında sizlerle...

"Kapadığın aşk defterini benim için açacaksın balerin hanım." ••• Lavinya, on yıllık aşkının karşılığını aldatılmayla almasıyla derin bir çöküş yaşamıştır. Çöküşleri yaşamında bir iz bırakırken o izi silecek birisini bekledi Bu bekleyiş uzun sürmedi. Düğün gününden dünyasının başına yıkılmasıyla kendini bir bara atar. O barda boşa harcadığı, yalandan ibaret olan bitmiş aşk öyküsünü düşünür. Ölümün nefesini yakasında hissetmek ister. Aşkı kendi kafasında depremler oluşturan iğrenç bir his olarak tanımlar. Ama barda bir örgüt lideriyle karşılaşana kadar. Sarhoşluğuyla gördüğü bu adamın simasını bile zor hatırlarken kader onları bir araya en beklenmedik şekilde getirecekti.

_Askeri kurgudur._ _İkinci bölüm yazan yer ilk bölümdür._ *-Demir parmaklıkların arkasından ona bakan arkadaşı yutkunup "Peki onu seviyor musun?" diye fısıldadı sanki hapishane duvarlarının bu anlara şahitlik etmesini istemezcesine.Kafasını duvara yaslayıp sıkıca kapattı gözlerini,aklına yine o yeşillikler düşmüştü işte. "Gözleri,deyip yutkundu bir müddet bekledikten sonra devam etti sözlerine.Davetkar şeytanın yarattığı sahte bir cennetti.Ve ben..." deyip durduğunda parmaklıkların arkasında kalan arkadaşı soğuk demir parmaklıkları iki eliyle kavrayıp "Ve sen..." dedi arkadaşının cümlesini tamamlamasını beklerken. "Cehennemde yansam bile bir ömür yaşamak istiyorum o gözlerde." dedi sona doğru gözlerinde oluşan inatçı parıltılar ve kararlı sesiyle. "Ve buna aşk diyorsan en akıllısından aşığım ona." diye devam ettirdi cümlesini. ********************************************** -Kitap kapağı için Lodos Altıntay `a buradan teşekkürlerimi iletmek istiyorum ve kitapın tüm haklarının şahsıma ait olduğunu çalıntı durumunda yasal işlemlere başvuracağımı belirtiyorum.

Bu hikâye, bir bahar sabahının sessizliğinde başladı. Kalpte kıpırdayan bir merakla, gözlerde yanan bir hevesle. 23 Nisan 2025… Bazı başlangıçlar, mevsimden daha derin izler bırakır. TENSEL Bir bakışla başlayan fısıltı… bir dokunuşla büyüyen sessizlik. Rüzgârın bile kıskanacağı kadar zarifti onun adımları. Buse, hayallerinin peşine düşerken, hayat onu hiç bilmediği bir kapının eşiğine getirir. Ve o kapının ardında, gözleriyle konuşan bir adam vardır: Emir. Sözsüz bir dil başlar aralarında. Ne beden susar, ne ruh... Ama en çok kalp konuşur, en derinden ve en sessiz yerinden. Gölgelerin arasında kalan duygular, Bir kahkahanın ardına gizlenen kıskançlıklar... Ve kalpte adını bile anmaya korkulan hisler… Aynı evde iki kadın… Bir dostluk, bir sır, bir kırılma… Beyza’nın sustukları Buse’nin gözlerinde yankı bulur. Ve bir kadın daha girer sahneye: Selin. Zarif ama hesapçı, kibar ama gözlemci… O da fark eder, artık ilgi başka yöne kaymaktadır. Tutkunun sesi kimi zaman fısıltıdır, Kimi zaman bir çığlık gibi yankılanır gecenin içinde. Tensel, yalnızca arzuyu değil, Saklı kalmış duyguları, bastırılan hisleri ve tehlikeli yakınlıkları anlatır. Kalbin atışıyla tenin kıpırtısı arasında sıkışmış bir hikâye bu. Aşkın, sadakatin ve arzu dolu bakışların ince çizgisinde yürüyen bir kadın… Çünkü bazen bir temas, kelimelerden çok şey anlatır. ---

Zaman, zamanımın en hızlısıydı. Önce bir sabahı kaçırdım. Sonra bir mevsimi. Sonra birini. Sonra kendimi. En çok da kendimi.

Kitap icerisnde Mafya, motor ,smut ,yaz tatili ve bir çok seyyy

•Yıllarca Abisinin arkadaşına aşık olan Kumsal• •Ve Kumsaldan etkilendiği için ondan uzak durmaya çalışan Alaz• Kumsalın artık hisslerini içinde tutamayıp Alaza anonim olarak yazmasıyla başlar her şey. Hikayeme bir şans verirseniz sevinirim<3 Not: hikaye wattpad heseabımda güncel olarak yazdığım bir kitaptır.

En samimi arkadaşların,en azılı düşmanların,en tehlikeli oyunların ve en imkansız aşkların hikayesi...

Bir post, bir mesaj ve ardından gelen merak… "Bazı savaşlar kaybedilmeye değerdir. Çünkü bazen bir yenilgi, kalbine dokunan en büyük zafer olur." Eflin, sıradan bir geceyi değiştiren bir mesaj aldı. Sadece birkaç kelime… Ama içinde saklı anlam, onu hiç tanımadığı birine doğru çekmeye yetti. Kimdi o? Neden kelimeleri, Eflin’in içindeki boşluğu böylesine dolduruyordu? Bir yabancı… Ama aslında hiç de yabancı değil. Aynı okulda, aynı koridorlarda, belki de yanından defalarca geçtiği biri. Ama bazı insanlar, bulunmak istemediklerinde en iyi saklananlardır. Ve bazı duygular, ne kadar saklansa da sonunda kendini ele verir. Bu bir oyun muydu, yoksa çoktan başlamış bir hikâyenin devamı mı? Peki ya asıl soru şuydu: Bir yabancı, insanın en yakın hissedebileceği kişi olabilir miydi?

Öylesine yazılmıştır