+18 küfür ve cinsel içerik vardır lütfen dikkat ederek okuyun! Ben idâl Yiğiter. Hasan Ağa`nın kuma dan olma kızı idâl. Annemin beni doğururken ölmesi ile başladı hayatımın zorluğu. Kimsenin sevmediği köle olarak kabul edildiğim bi hapishanede geçti hayatımın 20 senesi. Sonra ne mi oldu? Babamın ağa olacak oğlu için yaktığı kızım ben. Hiç görmediğim bilmediğim ağaya gelin olandim. Babamın gelinlik giydirmek dahi istemediği konaktaki sandalyeden farksız kızım ben.  Ben dijvar kılıçhan. Kılıçhan aşiretinin ağası Haydar Ağa`nın büyük oğlu dijvar. Kalbi sevgiden habersiz dediği dedik gaddar ağası dijvar. Babamın kolundan tutup getirdiği kıza nikâh kıymak zorunda bırakılan dijvar. Sırf ağayım diye istemediğim kıza düğün yapıp nikahima aldirdilar. Babasının sevmediği kızı ben niye sevecektim ki? Hayatımın en acı günü oldu düğün günüm. Kalbim başkasını severken koynuma bı başkasını soktular. Berdel diye ikimizi sonsuz bir hapishane ye mahkûm ettiler.

Wattpad`de 100 bin okunma. "Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."